Pedro van Raamsdonk
| Pełne imię i nazwisko |
Pedro Johannes van Raamsdonk | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 października 1960 | |||||||||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||
| Wzrost |
194 cm | |||||||||||||||
| Kategoria wagowa |
półciężka | |||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych | ||||||||||||||||
| Liczba walk |
20 | |||||||||||||||
| Zwycięstwa |
15 | |||||||||||||||
| Przez nokauty |
7 | |||||||||||||||
| Porażki |
5 | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Pedro Johannes van Raamsdonk (ur. 2 października 1960 w Amsterdamie[1]) – holenderski bokser walczący w kategorii średniej i półciężkiej, medalista amatorskich mistrzostw świata, zawodowy mistrz Europy.
Kariera amatorska
[edytuj | edytuj kod]Zdobył srebrny medal w wadze średniej (do 75 kg) na mistrzostwach Europy w 1981 w Tampere po porażce w finale z Jurijem Torbekiem z ZSRR[2]. Na mistrzostwach świata w 1982 w Monachium zdobył w tej kategorii brązowy medal przegrywając w półfinale z Tarmo Uusivirtą z Finlandii[3]. Przegrał pierwszą walkę w wadze średniej na mistrzostwach Europy w 1983 w Warnie z Bułgarem Ilią Angełowem[4].
Na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles odpadł w ćwierćfinale, przegrywając z Arístidesem Gonzálezem z Portoryko[1]. Przegrał pierwszą walkę w wadze półciężkiej na mistrzostwach Europy w 1985 w Budapeszcie[5].
Dwukrotnie był amatorskim mistrzem Holandii juniorów i siedmiokrotnie w kategorii seniorów[6].
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Na zawodowstwo przeszedł w 1986. W 1987 został zawodowym mistrzem Holandii w wadze półciężkiej, a 7 września 1988 w Reading zdobył tytuł mistrza Europy federacji EBU po wygranej z Tomem Collinsem przez techniczny nokaut w 7. rundzie. Stracił ten tytuł już w następnej walce po przegranej na punkty ze swym rodakiem Janem Lefeberem 11 listopada tego roku w Rotterdamie. Była to jego pierwsza porażka na zawodowym ringu. Próbował odzyskać ten tytuł 26 stycznia 1990 w Perpignan, ale przegrał z obrońcą pasa mistrzowskiego Érikiem Nicolettą.
Zakończył karierę w 1991 po 15 wygranych i 5 przegranych walkach.
Jest trenerem bokserskim.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Pedro van Raamsdonk [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-21] (ang.).
- ↑ 24.European Championships - Tampere, Finland - May 2-10 1981 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-12] (ang.).
- ↑ 3.World Championships Munich, FRG May 4-15, 1982 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-12] (ang.).
- ↑ 25.European Championships - Varna, Bulgaria - May 7-15 1983 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-12] (ang.).
- ↑ 26.European Championships - Budapest, Hungary - May 25 - June 2 1985 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-12] (ang.).
- ↑ Strona oficjalna Pedro van Raamsdonka [online] [dostęp 2013-05-12] [zarchiwizowane z adresu 2013-03-28] (niderl.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Strona oficjalna Pedro van Raamsdonka [online] [dostęp 2013-05-12] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-20] (niderl.).
- Blog Pedro van Raamsdonka [online] [dostęp 2013-05-12] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-29] (niderl.).
- Wykaz walk zawodowych Van Raamsdonka [online], boxrec.com [dostęp 2013-05-12] (ang.).