Penicillium nalgiovense
 Morfologia Penicillium sp. | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Penicillium nalgiovense |
| Nazwa systematyczna | |
| Penicillium nalgiovense Laxa Centbl. Bakt. ParasitKde, Abt. II 86: 162 (1932) | |
Penicillium nalgiovense Laxa – gatunek grzybów z rodziny Aspergillaceae[1]. Mikroskopijny grzyb strzępkowy.
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Penicillium, Aspergillaceae, Eurotiales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1932 roku Otakar Laxa w dojrzewającym serze Ellischauer w dawnej Czechosłowacji[1].
Morfologia i rozwój
[edytuj | edytuj kod]
Kolonie na agarze Czapeka w temperaturze 25 °C osiągają średnicę 2,5–3 cm w ciągu 7 dni, są białe, czasem z wiekiem bladozielone. Złożone są z tri lub tetrawertycjoidalnych penicillusów tworzących gęsty filc. Rewers zwykle żółty. Konidiofory gładkościenne, hialinowe. Metule 7–15 × 2,5–3 µm, zakończone okółkiem 2–6 fialid. Fialidy w kształcie kolby, często z niepozorną, ale szeroką szyjką, 8–10 × 2–2,5 µm. Konidia kuliste do prawie kulistych, gładkie, hialinowe, o średnicy 3–4 µm. Kolonie na MEA podobnie jak na agarze Czapeka, ale cieńsze[2].
Wydzielane metabolity wtórne: penicylina[2].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]P. nalgiovense został pierwotnie wyizolowany z sera, ale niedawno także z kiełbas salami. Obecnie jest stosowany jako kultura starterowa do fermentacji niektórych rodzajów kiełbas salami w celu poprawy ich wyglądu, zapachu, smaku lub wydłużenia trwałości[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2025-01-14] (ang.).
- ↑ a b c R.A. Samson, E.S. Hoekstra, J.C. 2004. J.C. Frisvad, Introduction to food- and airborne fungi [online], Mycobank, 2004, s. 222 [dostęp 2025-01-14].