Penicillium purpurescens
 Budowa pędzlaków | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Penicillium purpurescens |
| Nazwa systematyczna | |
| Penicillium purpurescens (Sopp) Biourge La Cellule 33(1): 105 (1923) | |
Penicillium purpurescens (Sopp) Biourge – gatunek grzybów z klasy Eurotiomycetes[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Penicillium, Aspergillaceae, Eurotiales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1912 r. Olav Johan Sopp nadając mu nazwę Citromyces purpurescens. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Philibert Melchior Joseph Ehi Biourge w 1923 r.[1]
Morfologia i rozwój
[edytuj | edytuj kod]Kolonie hodowane na agarze Czapka osiągają średnicę 3,0 do 3,5 cm w ciągu 12 do 14 dni w temperaturze pokojowej. U niektórych szczepów kolonie są wyraźnie podzielone na strefy, u innych prawie bezstrefowe, promieniście pomarszczone. Składają się z dość grubej, ściśle utkanej grzybni. Obszar, w którym wytwarzane są konidia składa się z grubych strzępek. W niektórych szczepach kolonia silnie zarodnikuje na całej powierzchni, w innych tylko na obszarach brzeżnych. Obszar zarodnikujący ma odcień od ciemnoniebiesko-zielonego do ciemnozielonego. Konidiofory zwykle wyrastają w zwartych grupach bezpośrednio z podłoża. Mają przeważnie 100 do 150 µm długości i 3,0 do 3,5 µm średnicy, są stosunkowo cienkościenne, gładkie lub drobno chropowate, powiększające się nieco na wierzchołkach do 4,5 µm. Metule z reguły ściśle monowertycylowane, sporadycznie rozgałęzione, zawierające łańcuchy konidiów w luźnych kolumnach o długości do 150 do 200 µm. Fialidy przeważnie w grupach od 8 do 12, stłoczone w pionie, często pojawiające się nisko po bokach obszaru pęcherzykowego. Mają długość od 7 do 10 µm i szerokość 2,5 do 3,5 µm. Konidia początkowo eliptyczne, następnie kuliste lub prawie kuliste. Kolonie na steep agar osiągają średnicę około 4,0 do 4,5 cm w ciągu 12–14 dni, a ich powierzchnia przeważnie jest aksamitna, promieniście pomarszczona. Szybko staje się matowa, a w starszych koloniach ma barwę od mysiej przez oliwkowo-szarą do ciemnooliwkowoszarej. Na dolnej stronie barwa podobnie jak na podłożu Czapka, ale ciemniejsza. Metule jak na Czapku, z kolumnami zarodników o długości 100 do 200 µm, konidiami nieco bardziej regularnymi i nieco bardziej szorstkimi. Kolonie na agarze z ekstraktem słodowym (MEA) osiągają około 4,0 do 5,0 cm średnicy w ciągu 12–14 dni. Są ciemniejsze – od prawie oliwkowozielonych do ciemnozielonych. Na dolnej stronie blade, ale w tych samych ogólnych odcieniach jak na podłożu Czapka. Metule, jak opisano powyżej, ale z kolumnami zarodników o długości do 400 do 500 µm, odrywającymi się podczas stukania w płytkę hodowlaną[2].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]W Polsce stwierdzono występowanie tego gatunku na korzeniach brzozy brodawkowatej[3].
Gatunki podobne
[edytuj | edytuj kod]Opisano około 300 gatunków Penicillium. Rozróżniane są poprzez mikroskopową analizę ich morfologii, analizę metodami biologii molekularnej i analizę budowy DNA[4]. Najbardziej podobne do P. purpurescens gatunki to Penicillium glabrum, Penicillium montanense i Penicillium spinulosum. Sugerowano, że może to być ten sam gatunek. Badania wykonane na 35 izolatach tych gatunków wykazały jednak, że są to odrębne gatunki. Modele statystyczne oparte na danych morfologicznych i ogólnych danych fizjologicznych wskazały, że pięć cech miało znaczenie dla rozróżnienia tych gatunków: tekstura ścian konidiów, średnice kolonii na podłożu Czapek i 25% agarze z azotanem glicerolu, szerokość fialid i średnica pęcherzyka[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-10-16] (ang.).
- ↑ Penicillium purpurescens [online], Mycobank [dostęp 2019-02-03].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 451, ISBN 978-83-89648-75-4.
- ↑ Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Differentiation of Penicillium glabrum from Penicillium spinulosum and Other Closely Related Species: An Integrated Taxonomic Approach [online], Systematic and Applied Microbiology, vol. 13, Issue 3, August 1990, pages 304-309 [dostęp 2020-10-16] (ang.).