Perfluoroheptan

Perfluoroheptan

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) heksadekafluoroheptan
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C7F16
Inne wzory	CF 3(CF 2) 5CF 3
Masa molowa	388,05 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	335-57-9
PubChem	9553
SMILES C(C(C(C(F)(F)F)(F)F)(F)F)(C(C(C(F)(F)F)(F)F)(F)F)(F)F
InChI InChI=1S/C7F16/c8-1(9,2(10,11)4(14,15)6(18,19)20)3(12,13)5(16,17)7(21,22)23 InChIKey LGUZHRODIJCVOC-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,745 g/cm³[2]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie 1,3 μg/l[3] w innych rozpuszczalnikach bardzo dobrze rozpuszczalny w acetonie, eterze, etanolu i chloroformie[1] Temperatura topnienia −51,2 °C[1] Temperatura wrzenia 82,5 °C[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2015-12-08] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H315, H319, H335 Zwroty P P261, P305+P351+P338 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki Zwroty R R36/37/38 Zwroty S S26, S36 Numer RTECS MJ0875000
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Perfluoroheptan, heksadekafluoroheptan, C
7F
16 – organiczny związek chemiczny z grupy perfluorowęglowodorów, pochodna heptanu całkowicie podstawiona atomami fluoru. Jest zarówno hydrofobowy (nierozpuszczalny w wodzie), jak i lipofobowy (nierozpuszczalny w tłuszczach). Z tego względu stosowany jest w jednej z metod odkwaszania papieru przy konserwacji zabytków (np. książek bądź obrazów wykonanych na papierze), w której stanowi nośnik dla drobnoziarnistego tlenku magnezu^[4][5].

Przypisy

1. CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 3-420, ISBN 978-0-8493-0488-0  (ang.).
2. Hexadecafluoroheptane (nr 374369) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2015-12-08]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
3. CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 8-109, ISBN 978-0-8493-0488-0  (ang.).
4. Henk J. Porck: Mass Deacidification: An Update on Possibilities and Limitations. Washington D.C.: Commission on Preservation and Access, 1996, s. 16. ISBN 1-887334-52-1. [dostęp 2015-12-09]. (ang.).
5. Władysław Sobucki, Grażyna Macander-Majkowska, Joanna Kurkowska, Katarzyna Królikowska-Pataraja. Odkwaszanie akwarel i pasteli. „Ochrona Zabytków”. 66 (1–4), s. 113–120, 2013. [dostęp 2015-12-09].