Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Phalaenopsis amboinensis | ||
Nazwa systematyczna | |||
Phalaenopsis amboinensis J.J.Sm. Bull. Dép. Agric. Indes Néerl. 45: 23 1911[3] | |||
Synonimy | |||
|
Phalaenopsis amboinensis – gatunek rośliny z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Zasięg gatunku obejmuje wyspy Indonezji i od jednej z nich – Ambon – pochodzi jego nazwa naukowa. Rośnie jako epifit w wilgotnych lasach równikowych. W naturze gatunek był zagrożony eksploatacją lasów i z tego powodu umieszczony został w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych opublikowanej w 1997 roku przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody[4]. W wydaniu Czerwonej księgi z 2004 roku gatunek już nie został wymieniony.
Bylina o 3–4 mięsistych i soczystozielonych liściach, z grubymi korzeniami. Kwiaty mają nieco mięsiste listki okwiatu, wszystkie (z wyjątkiem warżki) do siebie podobne, z paskami w kolorze czerwonobrązowym na kremowym lub żółtym tle[4].
W obrębie rodzaju gatunek klasyfikowany jest do podrodzaju Polychilos i sekcji Amboinenses[5].
Rośliny tego gatunku najlepiej rosną w półcieniu w temperaturach z przedziału 15–25 °C. Optymalne podłoże składa się z grubych kawałków kory, utrzymywanych w stanie wilgotnym. Stanowisko w miejscu uprawy powinno mieć dobrą cyrkulację powietrza[4].