Nazwa rodzajowa utworzona została z greckich słów phero = nosić i sphaira = kula; w odniesieniu do kształtu szyszek nasiennych[8]. Oba gatunki są rzadko uprawiane. Są natomiast wskazywane jako zasługujące na rozpropagowanie, co stanowić miałoby formę ochrony ex situ. Oba rekomendowane są do nasadzeń w ogrodach skalnych; P. fitzgeraldii w miejscach wilgotnych, np. przy fontannach, P. hookeriana – też do uprawy w pojemnikach ustawianych na patio czy balkonach[8].
Krzewy, P. hookeriana ma pokrój wyprostowany i osiąga do 2,5 m wysokości, P. fitzgeraldii jest niskim, płożącym krzewem[5], rzadko osiągającym do 2 m wysokości[9]. Kora od gładkiej do szorstkiej i łuskowatej[8]. Pędy rozpościerające się, sztywne i krótkie u P. hookeriana lub cienkie (do 2 mm średnicy)[9], zwisające lub płożące u P. fitzgeraldii[8].
Na pędach młodocianych i dojrzałych podobne do siebie[8]. Ułożone spiralnie, gęsto zachodzące na siebie[9], łuskowate, osiągają 2–4, rzadko do 6 mm długości u P. fitzgeraldii oraz 1 × 1 mm u P. hookeriana[8].
Organy generatywne
Rośliny dwupienne. Kwiaty męskie skupione w strobile kuliste do jajowatych na końcach pędów, o długości 2–6 mm[8], wzniesione ku górze[9], składające się zwykle z 8–15 spiralnie ułożonych łusek (rzadziej bywa ich nieco mniej). U nasady każdej z łusek znajdują się dwa woreczki pyłkowe. Strobile żeńskie tworzą się na końcach krótkich, bocznych pędów[8]; także są wzniesione[9]; składają się z 5–8 (rzadziej 3–4) rozpostartych łusek płodnych, nie mięśniejących po zapłodnieniu. W każdym ze strobili rozwijają się pojedyncze (1–4) nasiona – eksponowane i wyprostowane[8].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-10-13](ang.).
↑M.J.M.M.J.M.ChristenhuszM.J.M.M.J.M. i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3(ang.).
↑ abcPherosphaera. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-10-13].
↑ abcAljos Farjon, Denis Filer: An Atlas of the World’s Conifers. An Analysis of their Distribution, Biogeography, Diversity and Conservation Status. Leiden, Boston: BRILL, 2013, s. 365, 369. ISBN 978-90-04-21180-3.
↑P.P.ThomasP.P., Pherosphaera fitzgeraldii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-10-13](ang.).
↑A.A.FarjonA.A., Pherosphaera hookeriana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-10-13](ang.).
↑ abcdefghijAljos Farjon: A handbook of the world’s conifers. Vol. 1. Leiden, Boston: BRILL, 2017, s. 43, 557. ISBN 978-90-04-32449-7.
↑ abcdefJohn Silba: Encyclopedia coniferae. Corvallis, Oregon, USA: Harold N. Moldenkeand, Alma L. Moldenke, 1986, s. 112, seria: Phytologia Memoirs.