| Data i miejsce urodzenia |
23 marca 1959 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 kwietnia 2005 |
| Zawód |
aktor, reżyser teatralny |
| Lata aktywności |
1984–2005 |
Philippe Volter, właściwie Philippe Wolter (ur. 23 marca 1959 w Uccle, zm. 13 kwietnia 2005 w Paryżu) – belgijski aktor i reżyser teatralny. W 1990 był nominowany do Cezara dla najbardziej obiecującego aktora[1].
Urodził się i dorastał w Uccle[2] w Belgii jako syn aktorki Jacqueline Bir i reżysera teatralnego Claude’a Voltera[3]. Stawiał pierwsze kroki na scenie w wieku czterech lat[4].
W 1984 zadebiutował na ekranie jako Deschamps w dramacie wojennym Hugo Clausa Lew z Flandrii (De leeuw van Vlaanderen). Grywał też w teatrze[5]. Został zauważony dzięki roli młodego chuligana Jeana Nilsona, który uczył się śpiewu od barytona José van Dama w dramacie Gérarda Corbiau Nauczyciel muzyki (Le Maître de musique, 1988)[6]. Rola Gustave’a w Jacques’a Deraya Les bois noirs (1989) z Béatrice Dalle przyniosła mu nominację do César dla najbardziej obiecującego aktora[7]. W miniserialu France 2 Napoléon (2002) wystąpił jako Paul Barras.
W 2002, po śmierci ojca, objął kierownictwo założonego przez niego brukselskiego teatru Comédie Claude-Volter. Zrezygnował dwa lata później[4].
13 kwietnia 2005 Philippe Volter popełnił samobójstwo w wieku 45 lat[4].