Phoberomys pattersoni | |
(Mones, 1980) | |
Okres istnienia: 8 mln lat temu | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Infragromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj |
Phoberomys |
Gatunek |
P. pattersoni |
Phoberomys – rodzaj wymarłego ssaka z rodziny pakaranowatych.
Żył on 8 milionów lat temu, zamieszkując deltę Orinoko. Żywił się pokarmem roślinnym, posiadając przedtrzonowce i trzonowce o wysokich koronach, co czyni go podobnym do dzisiejszych gryzoni. W 2000 w wenezuelskim Urumaco odkryto jego prawie kompletny szkielet. Epitet gatunkowy honoruje paleontologa o nazwisku Brian Patterson[1]. Dzięki skamieniałościom badacze byli w stanie odtworzyć nie tylko wielkość, ale i prawdopodobny tryb życia zwierzęcia. Jego głowa i tułów mierzyły 3 m długości, ogon zaś 1,5 m. Masę ciała szacuje się na 700 kg. Przez długi czas czyniło go to największym gryzoniem poznanym na tyle dobrze, że jego masę i długość można było wiarygodnie przybliżyć. Zaszczytnego miana pozbawiła go odkryta w 2008 Josephoartigasia monesi.