Phyllachora graminis
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Phyllachora graminis |
| Nazwa systematyczna | |
| Phyllachora graminis (Pers.) Fuckel Jb. nassau. Ver. Naturk. 23-24: 216 (1870) [1869-70] | |
Phyllachora graminis (Pers.) Fuckel – gatunek grzybów z klasy Sordariomycetes[1]. Grzyby mikroskopijne, patogeny roślin[2].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Gatunek szeroko rozprzestrzeniony. Znane jest jego występowanie w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, Europie, Azji, Afryce i na wyspach Oceanu Indyjskiego[3]. Występuje w różnych strefach klimatycznych, najczęściej na obszarach o klimacie umiarkowanym. W Polsce jest pospolity[2].
Pasożytuje na wielu gatunkach traw powodując u nich czarną plamistość liści traw. Endofit, jego mikrosklerocja i owocniki typu perytecjum są całkowicie zanurzone w tkankach żywiciela, na powierzchni liścia znajdują się tylko ich otworki (ostiole). W miejscu występowania grzybni patogenu i owocników na liściach powstają czarne plamy[2].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phyllachora, Phyllachoraceae, Phyllachorales, Sordariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał w 1796 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Sphaeria graminis. Obecną, uznaną przez Incdex Fungorum nazwę nadał mu Leopold Fuckel w 1870 r.[1]
Jest gatunkiem typowym rodzaju Phyllachora[1]. Ma 30 synonimów. Są nimi wszystkie odmiany i formy, a oprócz nich m.in. także[4]:
- Phyllachora agropyri Sawada 1952
- Phyllachora hordei Polozova, 1968
- Phyllachora poae-pratensis Sawada 1952
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-14] (ang.).
- ↑ a b c Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Phyllachora graminis [online], Discover Life [dostęp 2020-12-14] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2020-12-14] (ang.).