Pibrentaswir
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C57H65F5N10O8 | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
1113,2[1] g/mol | |||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | ||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||||||||||
| DrugBank | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | ||||||||||||||||||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | ||||||||||||||||||||||||||||
| ATC | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Pibrentaswir (łac. pibrentasvirum) – wielofunkcyjny makrocykliczny organiczny związek chemiczny stosowany jako inhibitor proteazy serynowej NS5A w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby wywołanego przez wirusa HCV, w połączeniu z glekaprewirem.
Mechanizm działania
[edytuj | edytuj kod]Dokładny mechanizm działania pibrentaswiru pozostaje nieznany[5]. Pibrentaswir jest inhibitorem proteazy serynowej 5A kluczowego białka niezbędnego w replikacji wirusa zapalenia wątroby typu C[4][6].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Pibrentaswir jest stosowany wyłącznie w połączeniu z glekaprewirem[6][7].
Unia Europejska
[edytuj | edytuj kod]- przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C u dorosłych[6]
Stany Zjednoczone
[edytuj | edytuj kod]- przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C, spowodowane przez wirus zapalenia wątroby typu C o genotypie 1, 2, 3, 4, 5 lub 6, u pacjentów bez marskości wątroby lub też ze skompensowaną marskością wątroby klasy A w skali Childa-Pugha[7]
- przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C u dorosłych spowodowane przez wirus zapalenia wątroby typu C o genotypie 1, którzy byli uprzednio leczeni schematem zawierającym albo inhibitor proteazy serynowej NS3/4A albo inhibitor białka NS5A[7]
Pibrentaswir znajduje się na wzorcowej liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO Model Lists of Essential Medicines) (2019)[8].
Pibrentaswir jest dopuszczony do obrotu w Polsce (2020)[9].
Działania niepożądane
[edytuj | edytuj kod]Nie są znane działania niepożądane glekaprewiru w monoterapii[4][6]. W preparacie złożonym z pibrentaswirem stwierdzano następujące działania niepożądane[6] u ponad 10% pacjentów: ból głowy, zmęczenie, a u ponad 1% pacjentów: astenia, biegunka, nudności.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pibrentasvir, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 58031952 [dostęp 2020-11-21] (ang.).
- ↑ Pibrentasvir, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB13878 [dostęp 2020-11-21] (ang.).
- ↑ Safety Data Sheet. Pibrentasvir, BioVision, 10 lipca 2018, B2168-5, 25 [dostęp 2020-11-21] (ang.).
- ↑ a b c d e f Jan Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska: Encyklopedia Leki Współczesnej Terapii. Wyd. XXII. Warszawa: Medical Tribune Polska, 2019, s. 927. ISBN 978-83-951310-6-6.
- ↑ Cotter TG, Jensen DM. Glecaprevir/pibrentasvir for the treatment of chronic hepatitis C: design, development, and place in therapy. „Drug Des Devel Ther”. 13, s. 2565–2577, 2019. DOI: 10.2147/DDDT.S172512. PMID: 31534310. (ang.).
- ↑ a b c d e AbbVie, Maviret 100 mg/40 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2020-11-21].
- ↑ a b c MAVYRET (glecaprevir and pibrentasvir) tablets, for oral use. Agencja Żywności i Leków, 2017. [dostęp 2020-11-21].
- ↑ WHO Model List of Essential Medicines 21th List. Światowa Organizacja Zdrowia, 2019. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
- ↑ Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 8 lipca 2020 r. w sprawie ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, 2020-07-20. [dostęp 2020-11-21].
