Piero Coppola

Piero Coppola
Data i miejsce urodzenia

11 października 1888
Mediolan

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

13 marca 1971
Lozanna

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Piero Coppola (ur. 11 października 1888 w Mediolanie, zm. 13 marca 1971 w Lozannie[1][2]) – włoski dyrygent.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia w konserwatorium w Mediolanie, gdzie uczył się gry na fortepianie i kompozycji[1][2]. Jako dyrygent zadebiutował w 1911 roku w Turynie[1], następnie dyrygował w czołowych teatrach operowych Europy, m.in. w Brukseli i Londynie[1]. W czasie I wojny światowej przebywał w Skandynawii[2]. W 1921 roku osiadł w Paryżu[1][2]. W latach 1923–1934 był dyrektorem muzycznym studia nagraniowego La Voix de son Maître[2]. Po II wojnie światowej osiadł w Szwajcarii[1][2].

Zasłynął jako interpretator muzyki Maurice’a Ravela i Claude’a Debussy’ego[1]. Nagrał około 500 płyt, z których pięć zostało nagrodzonych Grand Prix du Disque[1]. Za zasługi w rozwoju życia muzycznego we Francji otrzymał w 1930 roku krzyż kawalerski Legii Honorowej[2].

Zajmował się także komponowaniem, napisał m.in. opery Sirmione i Nikita (1914), symfonię (1924), La Ronde sous la cloche na orkiestrę (1924)[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 19–20. ISBN 83-224-0223-6.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 725. ISBN 0-02-865527-3.