Pietro Castrucci

Pietro Castrucci
Ilustracja
William Hogarth, Rozwścieczony muzyk (1741) – przypuszczalna karykatura Pietro Castrucciego
Data i miejsce urodzenia

1679
Rzym

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

7 marca 1752
Dublin

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor

Pietro Castrucci (ur. 1679 w Rzymie, zm. 7 marca 1752 w Dublinie[1][2]) – włoski kompozytor okresu baroku.

Uczeń Arcangelo Corellego[1][2][3]. W 1715 roku wyjechał do Londynu[1][3]. Początkowo działał w służbie lorda Burlingtona, następnie (do 1737 roku[2][3]) był koncertmistrzem w orkiestrze operowej G.F. Händla[1][2]. Skonstruował instrument muzyczny w typie wioli zwany violetta marina, który Händel wykorzystał w partiach solowych w swoich operach Sosarme (1732) i Orlando (1733)[1][2][3]. W 1750 roku osiadł w Dublinie[1][2][3]. Skomponował m.in. 12 sonat skrzypcowych i 12 concerti grossi[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 48–49. ISBN 83-224-0223-6.
  2. ↑ a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 144. ISBN 0-674-37299-9.
  3. ↑ a b c d e The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 151. ISBN 978-0-19-957854-2.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]