Pietro Luigi Carafa (1677–1755)

Sukcesja apostolska
Konsekrator	Francesco Pignatelli
Współkonsekratorzy	Francesco Maria Federico Carafa; Oronzio Filomarini
Konsekrowani biskupi
Francesco Castello	1730
Santiago Pinaque	1730
Lorenzo Gioeni d’Aragona	1730
Leone Luca Vita	1734
Diomedes Bianconi	1734
Filippo Niccolò Spinelli	1735
Marc’Antonio Amalfitani	1735
Antonio Maria Carafa	1742
Giuseppe Francesco Rossi	1742
Matteo Sacchi	1745
Pietro Saverio Antonini	1751
Giuseppi Maria Massoni	1751
Współkonsekrowani biskupi
Anton Maria Borromeo	1713
Pietro Giacomo Pichi	1718
Gennaro Mattei	1718
Gabriele de Marchis	1718
Giovanni Michele Teroni	1718
Gaetano Stampa	1718
Alessandro Maria Litta	1718
Giovanni Carafa	1718
Luigi Maria Macedonio	1718
Paolo Stabile	1718
Domenico Taglialatela	1718
Carlo Ambrogio Mezzabarba	1719
Bernardo Domenico Leoni	1722
Michele Orsi	1722
Andrea Maddalena	1722
Carlo Maria Lomellino	1723
Giovanni Antonio Guadagni	1724
Ferdinando Agostino Bernabei	1728

Pietro Luigi Carafa
	Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	4 lipca 1677 ; Neapol
Data i miejsce śmierci	15 grudnia 1755 ; Rzym
Miejsce pochówku	Bazylika św. Andrzeja „delle Fratte”
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	9 kwietnia 1753–15 grudnia 1755
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	20 września 1728; Benedykt XIII
Kościół tytularny	S. Lorenzo in Panisperna; S. Prisca
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pietro Luigi Carafa (ur. 4 lipca 1677 w Neapolu, zm. 15 grudnia 1755 w Rzymie) – włoski kardynał. Pochodził z tej samej rodziny co szesnastowieczny papież Paweł IV i 13 innych kardynałów.

Życiorys

Ukończył rzymski uniwersytet La Sapienza, uzyskując tytuł doktora obojga praw w 1694. W 1713 został tytularnym arcybiskupem Larissy i nuncjuszem apostolskim w Toskanii. W 1717 został wezwany z powrotem do Rzymu i mianowany sekretarzem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, a w 1724 – Kongregacji ds. Biskupów i Zakonów. Kreowany kardynałem na konsystorzu we wrześniu 1728 przez papieża Benedykta XIII. Uczestniczył w konklawe w 1730 i 1740. Krótko po tym drugim konklawe uzyskał promocję do diecezji podmiejskiej Albano. Biskup Porto i wicedziekan kolegium kardynałów 1751-53. Kardynał-dziekan i biskup Ostii od 1753 aż do śmierci. Zmarł w wieku 78 lat.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku Mirandy

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1405–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)