Systematyka[1][2][3] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
P. douglasiana |
Nazwa systematyczna | |
Pinus douglasiana Martínez Madroño 7: 4 (1943) | |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |
Zasięg | |
Pinus douglasiana Martínez – gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Występuje w Meksyku, głównie w Jalisco, Michoacán, México i w północnym Morelos[5].
W niektórych ujęciach systematycznych P. douglasiana jest synonimem wcześniej opisanego gatunku Pinus gordoniana Hartweg ex Gordon (1847)[6].
W liściach znajdują się po trzy kanały żywiczne i dwie wiązki przewodzące. Siewka wykształca zazwyczaj siedem lub osiem liścieni[7].
Występuje przeważnie na wysokościach 1400–2500 m n.p.m., rzadziej spotykana niżej – schodzi do 1100 m, i wyżej – do 2700 m). Rośnie w lasach sosnowych i sosnowo-dębowych, na najwyższych stanowiskach towarzyszą jej świerki i jodły lub Cupressus lusitanica[5].
Pinus douglasiana jest gospodarzem roślin pasożytniczych: Arceuthobium globosum subsp. grandicaule[8] oraz Cladocolea cupulata Kuijt[9].
Pozycja gatunku w obrębie rodzaju Pinus[10]:
Przeważnie systematycy wyróżniają P. douglasiana Martínez jako odrębny gatunek[11][7][5]. Niektórzy jednak twierdzą, że P. douglasiana opisana przez Martíneza w 1943 roku jest synonimem gatunku Pinus gordoniana Hartweg ex Gordon opisanego wcześniej, bo w roku 1847[6][12]. Wskazuje na to ilustracja Hartwega bardzo charakterystycznych szyszek tego taksonu oraz lokalizacja okazu typowego (wyższe zbocza Cerro de San Juan w pobliżu Tepic, w stanie Nayarit w Meksyku, ok. 21°27'N 104°58'W) – w zasięgu występowania P. douglasiana, a poza zasięgiem P. montezumae. P. gordoniana bywa wyróżniana w randze odmiany P. montezumae var. gordoniana (Hartw. ex Gordon) Silba[13], także w połączeniu z odmianą P. m. var. lindleyi[11], jednak różnice w budowie sugerują, że takson ten należy traktować jako odrębny od P. montezumae[6].
Pinus douglasiana jest bardzo podobna do Pinus maximinoi, przez co często jest błędnie klasyfikowana w zielnikach[6].
Międzynarodowa organizacja IUCN umieściła ten gatunek w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych, ale przyznała mu kategorię zagrożenia LC (least concern), uznając go za gatunek najmniejszej troski, o niskim ryzyku wymarcia[4]. Klasyfikację tę utrzymano w kolejnym wydaniu księgi w 2013 roku[14].