Piotr Dasypodius

Piotr Dasypodius
ilustracja
Imię i nazwisko urodzenia

Petrus Dasypodius

Data i miejsce urodzenia

ok. 1490
Frauenfeld (Szwajcaria)

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1559
Strasburg

Zawód, zajęcie

lekarz, leksykograf

Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Dasypodius (ur. ok. 1490 we Frauenfeld w Szwajcarii, zm. 28 lutego 1559 w Strasburgu)[1] – szwajcarski lekarz i leksykograf[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był zwolennikiem Zwingliego, po jego upadku opuścił Szwajcarię i uczył się w Strasburgu. W latach 1527 –1529  był z rekomendacji Zwingliego nauczycielem w Zurychu. 1530 powrócił jako kaznodzieja do Frauenfeld. W roku 1533 został kierownikiem szkoły łacińskiej w Strasburgu, gdzie spotykał się z humanistami i  przedstawicielami ruchu reformacji, m.in. z Johannem Sturmem. Należał do najbardziej szanowanych obywateli w Strasburgu. 1540 został kanonikiem, a w 1551 dziekanem klasztoru św. Tomasza[1].

Dasypodius jako leksykograf

[edytuj | edytuj kod]

Jest znany głównie jako autor słowników, łacińskiego i greckiego. 1535/36 ukazał się w Strasburgu jego słownik łacińsko-niemiecki Dictionarium Latinogermanicum. W 1642 w Gdańsku został on poszerzony  o język polski jako słownik polsko-łacińsko-niemiecki i łacińsko-niemiecko-polski[3]. Znany jako Dasypodius catholicus jest doskonałym źródłem do badań nad staropolszczyzną[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Wilfried Kettler, Untersuchungen zur frühneuhochdeutschen Lexikographie in der Schweiz und im Elsass. Strukturen, Typen, Quellen und Wirkungen von Wörterbüchern am Beginn der Neuzeit, 2008, s. 431 [dostęp 2024-11-22] (niem.).
  2. ↑ a b S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku (może wymagać uaktualnienia).
  3. ↑ Helmut Glück, Konrad Schröder, Deutschlernen in den polnischen Ländern vom 15. Jahrhundert bis 1818. Eine teilkommentierte Bibliographie, 2007, s. 43 [dostęp 2024-11-22] (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Helmut Glück, Konrad Schröder: Deutschlernen in den polnischen Ländern vom 15. Jahrhundert bis 1818. Eine teilkommentierte Bibliographie. Bearbeitet von Yvonne Pörzgen und Marcelina Tkocz. Wiesbaden: Harrassowotz Verlag, 2007. ISBN 978-3-447-05471-3.
  • Wilfried Kettler: Untersuchungen zur frühneuhochdeutschen Lexikographie in derSchwoz und im Elsass. Strukturen, Typen, Quellen und Wirkungen von Wörterbüchern am Beginn der Neuzeit. Berlin etc.: Peter Lang, 2008. ISBN 978-3-03911-430-6.
  • Ryszard Lipczuk: Polnisch-deutsche und deutsch-polnische Wörterbücher gestern und heute, [w:] (red.) Franciszek Grucza, Tausend Jahre polnisch-deutsche Beziehungen. Sprache – Literatur – Kultur – Politik.. Warszawa: Graf-Punkt, 2001. ISBN 83-87988-87-1.