Rośliny tworzą kilka liści właściwych. Ogonki tworzą krótkie pochwy liściowe z długim, odpadającym języczkiem. Blaszka liściowa twarda, podłużno-lancetowata do eliptycznej lub odwrotnie lancetowatej, z wierzchołkiem zakończonym rurkowatym kończykiem. Użyłkowanie pierwszorzędowe pierzaste, zbiegające do żyłki marginesowej. Użyłkowanie drugiego rzędu i dalsze równoległo-pierzaste.
Rośliny jednopienne, tworzące pojedynczy kwiatostan, typu kolbiastegopseudancjum, zwisający na cienkiej szypułce zwykle dłuższej od ogonków liściowych (jedynie u P. brevipedunculata szypułka jest bardzo krótka). Pochwa kwiatostanu mocno eliptyczna, nie zwężona, często różowa. Dolna część pochwy jest trwała i lejkowata; górna część jest spiczasta, lekko rozchyla się w okresie kwitnienia, a następnie odpada. Kolba kwiatostanu skośnie siedząca do osadzonej na krótkim trzonku, który przyrasta do pochwy; w najniżej położonym fragmencie pokryta prątniczkami lub naga. Fragment pokryty kwiatami żeńskimi cylindryczny. Słupki wolne lub przylegające do siebie. Zalążnie jednokomorowe, z wieloma zalążkami i 2–4 łożyskami, położonymi ścienno-bazalnie lub centralnie. Znamiona słupków siedzące lub osadzone na krótkiej szyjce, zwykle szerokości zalążni. Cylindryczny do eliptycznego fragment kolby pokryty kwiatami męskimi leży bezpośrednio powyżej fragmentu z kwiatami żeńskimi lub jest od nich oddzielony krótką szczeliną pokrytą prątniczkami. Pręciki położone nieregularnie lub w parach, wolne, zredukowane. Główki pręcików ścięte, łączniki pylników płaskie, wzniesione szczytowo lub ze stożkowatym dzióbkiem, przewyższającym pylniki (P. insignis). Pylniki podłużno-eliptyczne, pękające przez szczytowy otworek. Pyłek eliptyczny, mały do średniej wielkości (średnia około 25 μm). Wyrostek kolby krótki, pokryty kilkoma ściętymi, niemal maczugowatymi, pryzmatycznymi prątniczkami.
Owocostan składa się z odwrotnie jajowatych do niemal cylindrycznych, małych, zielonych jagód. Nasiona podłużno-eliptyczne do cylindrycznych, z długim, skręconym sznureczkiem. Łupina lekko żeberkowana. Zarodek wydłużony. Bielmo obfite.
Gatunki podobne
Rośliny z plemienia Schismatoglottideae, przede wszystkim z rodzajów Bucephalandra i Aridarum, od których różnią się posiadaniem pylników bez rogo- lub nitko-kształtnych wyrostków, Ooia[4], od których różnią się odpadającym wierzchołkiem pochwy i obecnością wyrostka kolby, oraz Bakoa[5], od którego różnią się m.in. kolbą przyrastającą do pochwy jedynie w części lub wcale oraz nasionami z długim, skręconym sznureczkiem.
W roku 2009 gatunek Piptospatha lucens (Bogner) Bogner & A.Hay został wydzielony do odrębnego rodzaju Bakoa, jako Bakoa lucens (Bogner) P.C. Boyce & S.Y. Wong[5].
W roku 2010 gatunki Piptospatha grabowskii (Engl.) Engl. i Piptospatha kinabaluensis (Bogner) Bogner & A.Hay zostały wyodrębnione do rodzaju Ooia, jako Ooia grabowskii (Engl.) S.Y. Wong & P.C. Boyce i Ooia kinabaluensis ((Bogner) S.Y. Wong & P.C. Boyce[4].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑Umberto Quattrocchi: CRC world dictionary of plants names: common names, scientific names, eponyms, synonyms, and etymology. Boca Raton: CRC Press, 1999. ISBN 0-8493-2673-7. (ang.). Brak numerów stron w książce
↑ abSin Yeng Wong, Peter C. Boyce. Studies on Schismatoglottideae (Araceae) of Borneo XI: Ooia, a new genus, and a new generic delimitation for Piptospatha. „Botanical Studies”. 51, s. 543-552, 2010. (ang.).
J. Bogner & A. Hay. Schismatoglottideae (Araceae) in Malesia II — Aridarum, Bucephalandra, Phymatarum and Piptospatha. „Telopea”. 9(1), s. 195-198, 2000. (ang.).