Plesiopterys | |||
O'Keefe, 2004 | |||
Okres istnienia: toark | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzaj |
Plesiopterys | ||
Gatunki | |||
|
Plesiopterys – rodzaj plezjozaura. Żył w jurze na terenie dzisiejszych Niemiec[1].
Skamieniałości nieznanego zwierzęcia znaleziono jeszcze w XIX wieku w Posidonienschiefer w okolicy Holzmaden w Niemczech. Kości spoczywały w skałach datowanych na toark pod koniec jury wczesnej[1].
Znalezione kości należały do zwierzęcia z grupy plezjozaurów. Wcześniej z Posidonienschiefer opisano już cztery rodzaje tych wodnych stworzeń, dość wczesnych przedstawicieli Plesiosauria. Nowe skamieniałości przedstawiały mieszankę cech pierwotnych i zaawansowanych ewolucyjnie. Ogólnie przypominały Eyrycleidus, jednak po dokładniejszym zbadaniu przedstawiały pewne różnice[1].
Był to niewielkich rozmiarów plezjozaur. Mierzył 2,2 m, z czego około 50 cm przypada na długość między panewką stawu ramiennego a panewką stawu biodrowego (glenoid-acetabulum). Wśród jego cech diagnostycznych wymieniano później niewielką czaszkę, mierzącą 14,8 cm, osiągającą 17% długości szyi, mierzącej 86,5 cm (dla porównania u Thalassiodracon 28%). Zwraca w niej uwagę kość skrzydłowa, która zachowała bruzdy tętnicy szyjnej wewnętrznej, których u innych plezjozaurów się nie stwierdza. Autapomorfią rodzaju jest też jej kwadratowy kołnierz, prosty i wąski, uwieńczony szerokim guzkiem, leżący grzbietowo od powierzchni kości podniebiennej. Kolejną stanowi processus cultriformis, wyrostek kości przyklinowej prawie sięgający brzegu anterior pterygoid vacuity, jeszcze jedną duże anterior interpterygoid vacuity o zaostronym brzegu przednim i zaokrąglonym brzegu tylnym. Cechą diagnostyczną jest też krótkie spojenie żuchwy, liczby zębów której nie udało się ustalić. Zachował się grzbiet brzuszny żuchwy, natomiast os spleniale w budowie spojenia nie uczestniczy. Czaszka jest osadzona na długiej szyi liczącej 39 kręgów[1].
Znalezisko wspomniał w 2001 F. Robin O'Keefe w analizie kladystycznej plezjozaurów, jednak nie zaliczył go do odrębnego rodzaju[2]. Uznany przez się poprzednio za przedstawiciela Eurycleidus okaz przeniósł do odrębnego rodzaju w kolejnego publikacji wydanej 3 lata później[1].
Nowy rodzaj otrzymał nazwę Plesiopterys. Pierwszy człon nazwy rodzajowej, Plesio, oznacza po grecku blisko, przy, stary[1]. Wykorzystali go również kreatorzy nazwanego w 2021 taksonu Plesiopharos, podając jako źródłosłów greckie πλησίον [plēsíon] (bliski), zwracając jednak uwagę, że jest to nawiązanie do grupy plezjozaurów[3]. Drugi człon nazwy, pterys, oznacza po grecku skrzydło. Autor odnosi go jednak nie do płetw zwierzęcia, ale do kości skrzydłowej[1], jednak z kości budujących mózgoczaszkę[4], którą uznaje, jak pisze, za ważną cechę tego taksonu. W obrębie rodzaju O'Keefe wyróżnił pojedynczy gatunek Plesiopterys wildi. Epitetem gatunkowym pragnął upamiętnić R. Wilda w uznaniu jego wkładu w paleontologię kręgowców mezozoicznych terenów dzisiejszych Niemiec' Holotyp skatalogowany został jako SMNS 16812 i pozostaje pod opieką Staatliches Museum fűr Naturkunde w Stuttgarcie[1].
Plesiopterys zalicza się plezjozaurów, taksonu wodnych zauropsydów, którym O'keefe przypisuje raz rangę podrzędu[1], raz infrarzędu. W obrębie plezjozaurów autor wyróżnia dwie nadrodziny: Plesiosauroidea i Pliosauroidea[2]. Nowego rodzaju nie zalicza do żadnej z nich. Na przedstawionym w swej publikacji kladogramie autor umieszcza Plesiopterys jako grupę siostrzaną Plesiosauroidea[1].