Plymouth Gran Fury – samochód osobowy klasy pełnowymiarowej, a następnie klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Plymouth w latach 1974 – 1989.
Plymouth Gran Fury I | |
Producent | |
---|---|
Zaprezentowany |
Listopad 1974 |
Okres produkcji |
1974 – 1977 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik | |
Następca |
Plymouth Gran Fury II |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
3-biegowa automatyczna |
Napęd | |
Długość |
5585 mm |
Rozstaw osi |
3086 mm |
Liczba miejsc |
5 |
Dane dodatkowe | |
Modele bliźniacze |
|
Konkurencja |
Plymouth Gran Fury I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1974 roku.
Model Gran Fury poszerzył ofertę Plymoutha jako nowy, topowy model plasujący się powyżej linii Fury opracowany w ramach koncernu Chrysler na platformie C-body razem z bliźniaczymi modelami Chrysler Newport oraz Dodge Monaco[1].
Pierwsza generacja Gran Fury wyróżniała się smukłą sylwetką, z dużą chromowaną atrapą chłodnicy, a także pojedynczymi okrągłymi reflektorami w kwadratowych obudowach. Obłe tylne nadkola łączyły się z podłużną częścią bagażową, którą wieńczyły prostokątne lampy z chromowanymi obwódkami[2].
Plymouth Gran Fury II | |
Producent | |
---|---|
Zaprezentowany |
Styczeń 1979 |
Okres produkcji |
1979 – 1981 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik |
Plymouth Gran Fury I |
Następca |
Plymouth Gran Fury III |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia |
4-drzwiowy sedan |
Skrzynia biegów |
3-biegowa automatyczna |
Napęd | |
Długość |
5626 mm |
Rozstaw osi |
3010 mm |
Liczba miejsc |
5 |
Dane dodatkowe | |
Modele bliźniacze |
|
Konkurencja |
Plymouth Gran Fury II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1979 roku.
Po dwuletniej przerwie, Gran Fury powrócił do gamy modelowej Plymoutha ponownie jako topowy, najdroższy i najbardziej luksusowy model w ofercie.
Podobnie jak poprzednik, pojazd został zbudowany jako bliźniacza konstrukcja wobec modeli Chryslera i Dodge'a[3], tym razem opierając się jednak na nowej platformie koncernu - R-body. Nadwozie stało się przez to większe, zyskując przede wszystkim na długości. Pod kątem stylistycznym, Gran Fury II zyskał bardziej kanciaste proporcje[4].
Plymouth Gran Fury III | |
Inne nazwy |
Plymouth Caravelle |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany |
Styczeń 1981 |
Okres produkcji |
1981 – 1988 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik |
Plymouth Gran Fury II |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
3-biegowa automatyczna |
Napęd | |
Długość |
5197 mm |
Szerokość |
1839 mm |
Wysokość |
1400 mm |
Rozstaw osi |
2860 mm |
Liczba miejsc |
5 |
Dane dodatkowe | |
Modele bliźniacze |
|
Konkurencja |
Plymouth Gran Fury III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1981 roku.
Trzecia i ostatnia generacja linii modelowej Gran Fury, podobnie jak poprzednicy, była wynikiem współpracy między markami koncernu Chrysler. Bliźniaczymi konstrukcjami wobec modelu Plymoutha był Chrysler Fifth Avenue oraz Dodge Diplomat[5].
Wraz z ponownym oparciem na nowej platformie (M-body), Plymouth Gran Fury trzeciej generacji wyróżniał się znacznie mniejszym i krótszym nadwoziem. Utrzymano je w nurcie kanciastych proporcji, które widoczne były szczególnie w kształcie atrapy chłodnicy i reflektorów[6].
Wyłącznie na rynku kanadyjskim, Plymouth Gran Fury trzeciej generacji oferowany był pod nazwą Plymouth Caravelle[7]. Pod kątem wizualnym, był on identyczny z modelem sprzedawanym w Stanach Zjednoczonych.