Podłoże Middlebrooka

Podłoże Middlebrooka (7H10, 7H11) – stałe, agarowe, nieselektywne[1] podłoże hodowlane używane do trudnej hodowli prątków. W przeciwieństwie do drugiego powszechnie stosowanego podłoża Löwensteina-Jensena jest przezroczyste, więc małe kolonie mogą być zaobserwowane wcześniej[2]. Czas od posiewu do wykrycia drobnoustroju wynosi średnio 17 dni (na podłożu LJ około 20)[3]. Jest pożywką z wyboru podczas podejrzenia zakażenia Mycobacterium genavense.

W 1949 Dubos i Middlebrook opracowali płynne podłoże (7H9) składające się z między innymi z kwasu oleinowego oraz albumin. Podłoże 7H9 może być używane ciągle do diagnostyki plwociny[4]. W 1958 opracowano stałe podłoże (7H10), a 10 lat później je jeszcze ulepszono (7H11).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ H. Saito, [Laboratory media for the cultivation of tubercle bacillus], „Kekkaku”, 73 (5), 1998, s. 329-37, PMID: 9637817.
  2. ↑ Gabriel Virella (red.), Mikrobiologia i choroby zakaźne, Urban & Partner, s. 192, ISBN 83-85842-59-4.
  3. ↑ Ákos Somoskövi, Pál Magyar, Comparison of the mycobacteria growth indicator tube with MB redox, Löwenstein-Jensen, and Middlebrook 7H11 media for recovery of mycobacteria in clinical specimens, „Journal of Clinical Microbiology”, 37 (5), 1999, s. 1366-1369, DOI: 10.1128/jcm.37.5.1366-1369.1999, PMID: 10203488, PMCID: PMC84777.
  4. ↑ José M. Viader-Salvadó, Carmen A. Molina-Torres, Martha Guerrero-Olazarán, Detection and identification of mycobacteria by mycolic acid analysis of sputum specimens and young cultures, „Journal of Microbiological Methods”, 70 (3), 2007, s. 479-483, DOI: 10.1016/j.mimet.2007.06.002, PMID: 17628728.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.