Unia Europejska pozostawia swoim członkom znaczną swobodę w kreowaniu polityki edukacyjnej. Nie ma tym samym jednolitego modelu europejskiej edukacji, utworzonego przez ponadnarodową władzę. Są tylko wspólne działania zaplanowane przez instytucje Unii, a realizowane w ramach programów wspartych środkami finansowymi przeznaczonymi do wykorzystania przez poszczególne państwa. Unia wspiera edukację i naukę w swoich krajach członkowskich poprzez:
politykę uznawania świadectw szkolnych i dyplomowych
politykę uznawania dla celów akademickich okresów nauki za granicą
programy wspierające wymianę uczniów i studentów (Erasmus+)
programy wspierające wymianę nauczycieli
działania ułatwiające przepływ środków finansowych związanych z kształceniem za granicą (stypendiów, pożyczek)
działania wymuszające przyznawanie zniżek (np: środki transportu, muzea, biblioteki) dla wszystkich studentów bez względu na kraj uczenia się
programy wspierające doszkalanie pracowników
programy wspierające naukę języków obcych
szczególnie programy nauki języka kraju zamieszkania, jeżeli język obowiązujący jest inny niż język ojczysty
wsparcie kultywowania i podtrzymywania języków mniejszości narodowych i etnicznych