Polska Wyłączna Strefa Ekonomiczna – wyłączna strefa ekonomiczna Polski, obszar na Morzu Bałtyckim przylegający do jej wód terytorialnych. Na akwenie tym prawo do połowu ryb i wydobywania surowców mają tylko polskie statki. Północna granica Polskiej Wyłącznej Strefy Ekonomicznej sięga 55°51' N i 18°18' E.
Każde nadmorskie państwo posiada swoje strefy ekonomiczne na morzu. Wyłączna strefa ekonomiczna może sięgać na odległość 200 mil morskich od linii podstawowej.
Polska ma uregulowaną strefę ekonomiczną ze Szwecją i Rosją. W przypadku Rosji umowa została podpisana przez istniejący wówczas Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, jest jednak uznawana, ponieważ Rosja jest prawnym następcą Związku Radzieckiego.
Polska miała także uregulowaną strefę ekonomiczną z Niemcami Wschodnimi od 1989 roku. Po zjednoczeniu Niemiec nowe państwo niemieckie uznaje wcześniejsze ustalenia jedynie co do granicy państwowej, natomiast nie uznaje ustaleń z Niemcami Wschodnimi co do wyłącznej strefy ekonomicznej.
Od lat 80. XX wieku pozostawała nieuregulowana sprawa rozgraniczenia stref ekonomicznych między Polską a Danią: spór dotyczył akwenu leżącego na południowy wschód od Bornholmu. Państwo polskie winno stosować tu przepis ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, który stanowi, że Rada Ministrów może − przy braku umów międzynarodowych − określić w drodze rozporządzenia granicę wyłącznej strefy ekonomicznej. Ponieważ taki akt nie został wydany, w praktyce stosowane było rozporządzenie Rady Ministrów (z 26 maja 1978 roku) określające zewnętrzne granice polskiej strefy rybołówstwa morskiego[1]. Strefa ta nie jest jednak uznawana przez państwa sąsiednie[2]. Przebieg granicy między polską a duńską WSE ustalono w listopadzie 2018 roku[3].