| Porotaka | |
| Forster et Wilton, 1973 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Porotaka |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Porotaka detrita Forster et Wilton, 1973 | |
Porotaka – rodzaj pająków z rodziny lejkowcowatych. Obejmuje 2 opisane gatunki. Zamieszkują Nową Zelandię.
Pająki te osiągają od 1,5 do 3 mm długości ciała. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest w dwóch odchylonych w widoku przednim rzędach. Oczy wszystkich par są podobnych rozmiarów z wyjątkiem oczu przednio-środkowych, które są bardzo drobne. Cała grupa oczu jest zwarta. Szczękoczułki mają po 2 zęby na krawędziach tylnych oraz po 2–5 zębów na przednich krawędziach bruzd. Szerokość wciętej u podstawy wargi dolnej jest większa od jej długości. Tarczowate sternum jest tak szerokie jak długie lub nieco dłuższe niż szerokie[1].
Odnóża wszystkich par są pozbawione włosków pierzastych, skopuli i przypazurkowych kępek włosków, natomiast zaopatrzone w dwa szeregi trichobotrii na goleniach oraz jeden szereg trichobotrii na nadstopiach i stopach, ponadto mają słabo wykształcone kolce, umiejscowione subdystalnie organy tarsalne, silnie grzebykowane pazurki górne oraz zaopatrzone w pojedynczy ząbek lub bezzębne pazurki dolne. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: IV, I, II, III. Golenie pierwszej pary odnóży mają po jednym bazalnym kolcu grzbietowym i pozbawione są dystalnej pary kolców brzusznych[1].
Opistosoma może być wyposażona w małe i podzielone siteczko przędne lub być go pozbawiona. Stożeczek jest mały, porośnięty szczecinkami. Genitalia samicy cechuje niezmodyfikowane epigynum z niewielką płytką na krawędzi tylnej oraz kulisty zbiornik nasienny z wyraźnie odgraniczonymi, rurkowatymi przewodami[1].
Nogogłaszczki samca mają wyrostek retrolateralny na goleni, dobrze rozwiniętą, niehaczykowatą apofyzę medialną, kolcokształtny i zakrzywiony wokół tylno-bocznej krawędzi bulbusa embolus oraz wydatny, T-kształtny konduktor[1].
Przedstawiciele rodzaju występują endemicznie na Wyspie Południowej Nowej Zelandii, będąc znanymi tylko z jej północno-zachodniej części[1].
Rodzaj ten wprowadzony został w 1973 roku przez Raymonda Roberta Forstera i Cecila Louisa Wiltona[1][2] w czwartej części monografii poświęconej pająkom Nowej Zelandii[1]. Autorzy wyznaczyli jego gatunkiem typowym opisanego w tej samej publikacji P. detrita[1][2]. Jako najbliższych krewnych tego taksonu wskazuje przedstawicieli rodzaju Mahura[1].
Do rodzaju tego należą dwa opisane gatunki[2]: