Potamopyrgus

Potamopyrgus
Stimpson W., 1865[1]
Ilustracja
Wodożytka nowozelandzka – jeden z przedstawicieli rodzaju Potamopyrgus.
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

mięczaki

Gromada

ślimaki

Rząd

Megagastropoda

(bez rangi) Caenogastropoda
(bez rangi) Hypsogastropoda
(bez rangi) Littorinimorpha
Nadrodzina

Rissooidea

Rodzina

źródlarkowate

Rodzaj

Potamopyrgus

Potamopyrgusrodzaj ślimaków z podgromady przodoskrzelnych, grupujący małe i bardzo małe gatunki słonawo- i słodkowodne, występujące w ciekach, estuariach, wodach przybrzeżnych oraz małych i dużych zbiornikach wodnych Nowej Zelandii i wschodniej Australii[2]. Jeden z gatunków, wodożytka nowozelandzka (Potamopyrgus antipodarum), jest gatunkiem inwazyjnym - zawlekany najprawdopodobniej z wodami balastowymi i przez migrujące zwierzęta, rozprzestrzenia się także na innych kontynentach (w Europie, Ameryce Północnej, Azji)[3][4].

Cechy morfologiczne

[edytuj | edytuj kod]

Zwierzęta z długimi, zaostrzonymi czułkami, oczy na słupkach. Muszle o zróżnicowanym kształcie (stożkowate, jajowato-stożkowate, wieżyczkowate) i urzeźbieniu (gładkie, o skrętach zaopatrzonych w kolce, kil, rzędy szczecinek), stosunkowo grubościenne. Otwór muszli jajowaty, z połączonymi brzegami[5]. Wieczko cienkie, błoniaste, ze spiralnymi skrętami. Płytka środkowa raduli ma dwa lub więcej ząbków bazalnych, położonych z lewej i prawej strony[5].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Zajmowane siedliska

[edytuj | edytuj kod]

Organizmy eurytopowe, występują w różnych typach siedlisk słodko- i słonawowodnych, na różnych typach podłoży, zwykle jednak na niewielkich głębokościach[2][6].

Odżywianie

[edytuj | edytuj kod]

Zdrapywacze i filtratorzy. Odżywiają się detrytusem i glonami peryfitonowymi, niektóre mogą filtrować pokarm (fitoplankton, bakterie z błony powierzchniowej) z wody[7]. W żołądku występuje pręcik krystaliczny[5]

Rozmnażanie

[edytuj | edytuj kod]

Żyworodne, mogą rozmnażać się partenogenetycznie[3].

Inne informacje

[edytuj | edytuj kod]

Nie wydalają kwasu moczowego[8].

Gatunki

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj Potamopyrgus obejmuje następujące gatunki:

Poza pierwszymi trzema gatunkami z listy status systematyczny pozostałych gatunków jest niepewny, co wynika z dużej zmienności morfologicznej, jaką przejawiają przedstawiciele gatunków należących do tego rodzaju[2][8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stimpson, W. 1865. Diagnoses of newly discovered genera of gasteropods, belonging to the sub-family Hydrobiinae, of the family Rissoidae. American Journal of Conchology 1 (1): 52-54.
  2. a b c Winterbourn M.J. 1970. The New Zealand species of Potamopyrgus (Gastropoda: Hydrobiidae). Malacologia 10: 283- 321
  3. a b Ponder W.F. 1988. Potamopyrgus antipodarum – a molluscan colonizer of Europe and Australia. Journal of Molluscan Studies 54: 271-285.
  4. Zaranko, D. T., D. G. Farara and F. G. Thompson. 1997. Another exotic mollusk in the Laurentian Great Lakes: the New Zealand native Potamopyrgus antipodarum (Gray 1843) (Gastropoda, Hydrobiidae).
  5. a b c Piechocki A. 1979. Mięczaki (Mollusca), Ślimaki (Gastropoda) W: Fauna słodkowodna Polski 7. PWN, Warszawa; str. 79-80.
  6. Weatherhead M.A., James M.R. 2001. Distribution of macroinvertebrates in relation to physical and biological variables in the littoral zone of nine New Zealand lakes. Hydrobiologia 462: 115-129.
  7. Reavell P.E. 1980. A study of the diets of some British freshwater gastropods. Journal of Conchology 30: 253-271.
  8. a b c d Ponder W.F. 1964. The freshwater Mollusca of New Zealand. Tane 10: 12-35.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Baden Powell A.W. 1979. New Zealand Mollusca, William Collins Publishers Ltd., Auckland, New Zealand ISBN 0-00-216906-1

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]