Xylomyidae | |||
Verrall, 1901 | |||
Okres istnienia: barrem–dziś | |||
Solva marginata | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina |
pośniadkowate | ||
Synonimy | |||
|
Pośniadkowate[1] (Xylomyidae) – rodzina muchówek z podrzędu krótkoczułkich i nadrodziny Striatomyoidea. Obejmuje ponad 130 opisanych gatunków. Larwy występują pod korą martwych drzew.
Muchówki o ciele długości od 4 do 14 mm i różnorodnym ubarwieniu[2]. Niektóre gatunki przypominają pokrojem ciała gąsienicznikowate[3][2]. Głowa o nagich oczach rozmieszczonych dychoptycznie u obu płci[2][4], nadustek ma płaski do stożkowato wydłużonego, głaszczki dwuczłonowe i ku górze odgięte, a aparat gębowy krótki i z mięsistym labellum. Czułki składają się zwykle z krótkich nóżek i trzonka oraz rozmaicie wykształconego, 7–8-członowego biczyka[2].
Tułów o nagich: przodzie śródtułowia i śródtarczki, hyposcutellum, zatarczce i zwykle pteropleuronie, a przedpiersiu zlanym z propleurami w mostek zabiodorwy[5]. Tułów zaopatrzony jest w tarczkę o zaokrąglonym wierzchołku. Umiarkowanej długości skrzydła mogą być od przezroczystych do lekko przydymionych, ale nigdy nie mają wzoru barwnego[2]. Ich użyłkowanie charakteryzuje się rozwidloną żyłką radialną r4+5, żyłką r5 zakończoną w okolicy wierzchołka skrzydła, zamkniętą przed krawędzią skrzydła komórką medialną M3 i wydłużoną, zamkniętą przed brzegiem skrzydła komórką kubitalną Cu2[3][2]. Na środkowych goleniach występują po dwie, na tylnych po jednej lub dwóch ostrogach. Przednie golenie nie mają ich wcale[2].
Odwłok jest mniej więcej tak szeroki jak tułów[2], składa się z 7 widocznych segmentów[3], a pierwszy jego tergit jest najczęściej w dużej części błoniasty. Samice mają dwie spermateki[2].
Larwy mają ciało spłaszczone grzbietobrzusznie, o oskórku stwardniałym, wskutek wysycenia węglanem wapnia. Głowa ma trójczłonowe czułki, dobrze rozwinięte oczy, a na przedzie silnie zesklerotyzowany ryjek. Od larw lwinkowatych wyróżniają się m.in. płytką tentorialną niezrośniętą ze szkieletem gardzieli[3].
Poczwarki pozostają otoczone ostatnią wylinką larwalną, która nie tworzy jednak bobówki[3].
Postacie dorosłe bywają łowione do pułapek Malaise’a[2]. Larwy występują pod korą martwych drzew[3][2].
Rodzina ta została wprowadzona przez George'a Henry'ego Verralla w 1901 roku. Stanowi grupę siostrzaną dla lwinkowatych[4][2]. Do 2011 roku opisano 138 gatunków współczesnych, zgrupowanych w ponad 4 rodzajach[6][4]. Ponadto znane są 3 rodzaje wymarłe, znalezione w pochodzących z barremu i cenomanu bursztynach[7][8].
W Polsce stwierdzono 2 gatunki[9] (zobacz: pośniadkowate Polski).