| Data urodzenia |
IV/VI wiek n.e. |
|---|---|
| Data śmierci |
IV/VI wiek n.e. |
| Zawód, zajęcie | |
| Miejsce zamieszkania |
Praśastapada (sanskryt प्रशस्तपाद) – filozof indyjski żyjący między IV[1] a VI wiekiem n.e.[2] Autor sanskryckiego dzieła zatytułowanego Padartha-dharma-sangraha („Kompendium własności kategorii”), komentarza do Wajśeszikasutry[2], traktatu indyjskiego filozofa Kanady[1].
Praśastapada wprowadził do nurtu filozofii indyjskiej opartego na Wajśeszikasutrze (system filozoficzny znany jako waiśeszika) pojęcie Boga[2], a także teorie o stworzeniu i zniszczeniu świata[1]. Bóg, czyli Iśwara, jest według jego koncepcji praprzyczyną wszechświata[3]. Uważał, że wszystko, co istnieje, jest poznawalne i wyrażalne, a zrozumienie złożonej struktury świata prowadzi do wyzwolenia (tzw. moksza)[2]. Według Praśastapady świat ulega w regularnych odstępach zniszczeniu, a jego struktura składa się najprostszych, nieredukowalnych zdarzeń, faktów atomowych[2]. W 648 roku dzieło Praśastapady, wyjaśniające filozoficzną teorię atomów w ramach systemu filozoficznego waiśeszika[1], przetłumaczono na język chiński[4]. Padartha-dharma-sangraha stała się również tematem kilku komentarzy, m.in. w X i XI wieku; autorem jednego z nich był filozof Udajana[1].