Przemysław Gosiewski
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Przemysław Edgar Gosiewski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 maja 1964 |
| Data i miejsce śmierci |
10 kwietnia 2010 |
| Wiceprezes Rady Ministrów | |
| Okres |
od 8 maja 2007 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister-członek Rady Ministrów | |
| Okres |
od 14 lipca 2006 |
| Przynależność polityczna |
Prawo i Sprawiedliwość |
| Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości | |
| Okres |
od 13 listopada 2007 |
| Przynależność polityczna |
Prawo i Sprawiedliwość |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości | |
| Okres |
od 3 listopada 2005 |
| Przynależność polityczna |
Prawo i Sprawiedliwość |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Przemysław Edgar Gosiewski (ur. 12 maja 1964 w Słupsku, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski polityk, współzałożyciel partii Prawo i Sprawiedliwość, przewodniczący klubu parlamentarnego PiS (2005–2006, 2007–2010) i wiceprezes partii (2010), poseł na Sejm IV, V i VI kadencji (2001–2010), minister-członek Rady Ministrów (2006–2007) oraz wiceprezes Rady Ministrów (2007) w rządzie Jarosława Kaczyńskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Darłowie z 1983[1]. W latach 1983–1989 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. Tytuł zawodowy magistra uzyskał w 1997.
W czasie studiów rozpoczął działalność opozycyjną, w 1984 związał się z Niezależnym Zrzeszeniem Studentów Uniwersytetu Gdańskiego i był kolporterem podziemnych wydawnictw. W 1986 współzałożyciel Uczelnianego Komitetu Koordynacyjnego Uniwersytetu Gdańskiego (wraz z Grzegorzem Biereckim, Leszkiem Biernackim, Mariuszem Popielarzem, Andrzejem Sosnowskim i Tomaszem Posadzkim). Brał udział w strajku studenckim w 1988. Był studentem m.in. Lecha Kaczyńskiego (prowadzącego na UG zajęcia z prawa pracy), zaś w 1989 rozpoczął współpracę z jego bratem Jarosławem.
W 1989 został zatrudniony przez Lecha Kaczyńskiego, pełniącego funkcję wiceprzewodniczącego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, na stanowisku kierownika biura ds. kontaktów z regionami Komisji Krajowej „Solidarności”, które zajmował do 1991.
Wspólnie z braćmi Kaczyńskimi brał udział w zakładaniu Porozumienia Centrum. W latach 1991–1999 był sekretarzem zarządu głównego PC, zaś w latach 1992–1993 kierownikiem biura poselskiego posła PC Adama Glapińskiego. W latach 90. zaangażował się w działalność Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych. W latach 1993–1995 pracował jako specjalista w biurze pełnomocnika zarządu Fundacji na rzecz Polskich Związków Kredytowych.
W wyborach prezydenckich w 1995 był pełnomocnikiem sztabu wyborczego Lecha Kaczyńskiego (który ostatecznie wycofał się z wyborów). W tym samym roku rozpoczął pracę w spółce Srebrna (w której kierownicze funkcje pełnił Jarosław Kaczyński, a współpracownikami byli inni działacze PC, Adam Lipiński i Wojciech Jasiński), wydającej czasopismo „Nowe Państwo” (pracował także w redakcji). W latach 1998–2001 zasiadał w Sejmiku Województwa Mazowieckiego I kadencji z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność. W okresie 2000–2001 był doradcą Lecha Kaczyńskiego, zajmującego wówczas stanowisko ministra sprawiedliwości.
Od 2001 należał do Prawa i Sprawiedliwości. Organizował struktury tego ugrupowania w województwie świętokrzyskim. W Sejmie IV kadencji po raz pierwszy sprawował mandat poselski. Zasiadał wówczas w Komisji Obrony Narodowej, Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz w komisji śledczej ds. prywatyzacji PZU. W wyborach w 2005 ponownie został posłem z okręgu kieleckiego. Od 3 listopada 2005 do 19 lipca 2006 był przewodniczącym Klubu Parlamentarnego PiS. Po publikacji w jednym z niemieckich czasopism tekstu ośmieszającego braci Kaczyńskich w lipcu 2006, wystąpił z oficjalnym wnioskiem do polskiego ministra sprawiedliwości, aby ten podjął kroki zmierzające do ewentualnego ukarania niemieckiego autora tekstu, przy użyciu międzynarodowego listu gończego, za znieważenie prezydenta.
Od 14 lipca 2006 do 7 września 2007 i ponownie od 11 września do 16 listopada 2007 pełnił funkcję ministra-członka Rady Ministrów w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, będąc jednocześnie przewodniczącym Komitetu Stałego Rady Ministrów. Od 8 maja 2007 do 7 września 2007 i od 11 września do 16 listopada 2007 zajmował stanowisko wicepremiera. Pomiędzy tymi okresami był sekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskał w okręgu kieleckim najlepszy indywidualny wynik w tymże okręgu (138 405 głosów). 13 listopada tego samego roku został ponownie przewodniczącym KP PiS. W styczniu 2010 zrezygnował z tej funkcji[2] i został jednym z wiceprezesów PiS[3].
10 kwietnia 2010 zginął w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej[4]. 21 kwietnia tego samego roku został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[5]. W związku z wątpliwościami w dokumentacji sądowo-medycznej na polecenie prokuratora prokuratury wojskowej prowadzącego śledztwo w sprawie katastrofy w Smoleńsku 19 marca 2012 przeprowadzono ekshumację jego ciała[6].
Odznaczenia, wyróżnienia i upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]16 kwietnia 2010 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[7]. Otrzymał tytuły honorowego obywatela Włoszczowy (w 2007)[8][9] oraz Ostrowca Świętokrzyskiego (pośmiertnie w 2010)[10].
W 2010, pół roku po śmierci polityka, w Kołakach Kościelnych otwarto poświęconą Przemysławowi Gosiewskiemu izbę pamięci. Zgromadzono w niej jego fotografie, różne dokumenty związane z prowadzoną działalnością polityczną oraz księgi kondolencyjne[11]. Izbę pamięci zorganizowali własnym kosztem w należącym do siebie gospodarstwie rodzice zmarłego[12].
Upamiętniające go tablice umieszczono na bazylice katedralnej w Kielcach[13], w kościele Świętego Maksymiliana Kolbego w Darłowie[14], w Końskich[15] oraz na stacji kolejowej Włoszczowa Północ.
Rada Miasta Kielce w 2012 nadała jednej z ulic imię Przemysława Gosiewskiego[16]. W 2017 odsłonięto pomnik Przemysława Gosiewskiego w formie ławeczki w Dąbkach[17], a w 2019 odsłonięto jego pomnik w Kielcach[18].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Wychowywał się w Darłowie. Jego ojciec Jan był pedagogiem i nauczycielem historii[19][20], należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Jego matka Jadwiga z domu Czarnołęska została pediatrą, zaangażowała się w działalność polityczną w ramach lokalnych struktur PiS w powiecie sławieńskim[21][22].
Przemysław Gosiewski był dwukrotnie żonaty. Z Małgorzatą Gosiewską, z którą się rozwiódł, miał syna, zaś z drugą żoną, Beatą Gosiewską, miał syna i córkę[23].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Przemysław Gosiewski – list z liceum w Darłowie. gs24.pl, 17 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-18].
- ↑ Katarzyna Borkowska: Gosiewski wiceprezesem partii zamiast szefem klubu. rp.pl, 6 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-06].
- ↑ Katarzyna Kozak: Rada PiS wybrała Gosiewskiego na wiceprezesa. radio.kielce.pl, 9 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-09].
- ↑ Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. mswia.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 2012-09-06].
- ↑ Pożegnanie Przemysława Gosiewskiego. interia.pl, 21 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-21].
- ↑ Ekshumowano ciało Przemysława Gosiewskiego. rp.pl, 19 marca 2012. [dostęp 2012-03-20].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 kwietnia 2010 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587).
- ↑ Gosiewski został honorowym obywatelem Włoszczowy [online], /tvn24.pl, 23 kwietnia 2007 [dostęp 2022-12-05].
- ↑ Przemysław Gosiewski honorowym obywatelem Włoszczowy. Polska Agencja Prasowa, 23 kwietnia 2007. [dostęp 2022-12-05].
- ↑ Siódmy honorowy obywatel Ostrowca Świętokrzyskiego. ostrowiec.pl, 30 kwietnia 2010. [dostęp 2010-05-09].
- ↑ J. Kaczyński: przywiozłem ostatnie dzieło Gosiewskiego. wp.pl, 10 października 2010. [dostęp 2010-10-10].
- ↑ Adam Białous: Nie czekali na łaskę rządu. naszdziennik.pl, 10 października 2010. [dostęp 2010-10-11].
- ↑ Tablica Gosiewskiego zawisła na kieleckiej katedrze. echodnia.pl, 30 czerwca 2010. [dostęp 2010-07-13].
- ↑ Tablica ku pamięci Gosiewskiego. Rydzyk wygłosił homilię. dziennik.pl, 13 marca 2011. [dostęp 2011-03-13].
- ↑ W Końskich odsłonięto tablicę pamięci ofiar katastrofy smoleńskiej. pomniksmolensk.pl, 26 czerwca 2011. [dostęp 2013-04-21].
- ↑ Radni przegłosowali. W Kielcach będzie ulica Przemysława Gosiewskiego. echodnia.eu, 6 września 2012. [dostęp 2015-01-02].
- ↑ Zachodniopomorskie: w Dąbkach odsłonięto pomnik Przemysława Gosiewskiego. onet.pl, 16 września 2017. [dostęp 2017-09-16].
- ↑ „Walczył o wolną Polskę i godne życie obywateli”. Odsłonięcie pomnika Przemysława Gosiewskiego w Kielcach z udziałem Marszałek Sejmu. Relacja. sejm.gov.pl, 27 października 2019. [dostęp 2019-10-28].
- ↑ Kamil Król: Nie żyje Jan Gosiewski, ojciec śp. Przemysława Gosiewskiego. radiokielce.pl, 8 lutego 2023. [dostęp 2023-02-14].
- ↑ W wieku 85 lat zmarł Jan Gosiewski. Pogrzeb w poniedziałek, 13 lutego. darlowo.pl, 10 lutego 2023. [dostęp 2023-02-14].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2014-07-11].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2014-07-11].
- ↑ Jadwiga Gosiewska: Małgorzata nie chciała znać mojego syna. onet.pl, 25 stycznia 2014. [dostęp 2016-08-04].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2023-02-14].
- Arkadiusz Kazański: Przemysław Gosiewski. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2023-02-14].
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
