Psalmopoeus reduncus

	Psalmopoeus reduncus
	(Karsch, 1880)
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	ptasznikowate
Podrodzina	Psalmopoeinae
Rodzaj	Psalmopoeus
Gatunek	Psalmopoeus reduncus
Synonimy
	Tapinauchenius reduncus Karsch, 1880; Psalmopoeus intermedius Chamberlin, 1940;
	Tapinauchenius reduncus Karsch, 1880; Psalmopoeus intermedius Chamberlin, 1940;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Psalmopoeus reduncus – gatunek pająka z infrarzędu ptaszników i rodziny ptasznikowatych. Zamieszkuje południową Amerykę Centralną.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1880 roku przez Ferdinanda Karscha pod nazwą Tapinauchenius reduncus^[1]^[2]. Do rodzaju Psalmopoeus przeniesiony został w 1903 roku przez Eugène’a Simona^[3]. W 1940 roku Ralph Vary Chamberlin opisał z Panamy gatunek Psalmopoeus intermedius. Zsynonimizowany on został w 2022 roku z P. reduncus przez Yeimy Cifuentes i Rogéira Bertaniego^[4].

Morfologia

Samice osiągają do 50 mm długości ciała i 120 mm rozpiętości odnóży, samce zaś do 40 mm długości ciała. Ubarwienie samca jest brązowe do szarobrązowego, złociście opalizujące. Samica jest ciemnobrązowa ze złocistym karapaksem i rzadkim, rudym owłosieniem na opistosomie (odwłoku). Osobniki młodociane mają zielonkawo opalizującą opistosomę oraz odnóża czarne z pomarańczowymi nadstopiami i stopami^[5]^[6].

Niewiele dłuższy niż szeroki karapaks ma lekko wyniesioną część głowową, wyraźne rowki tułowiowe oraz głębokie i proste jamki. Oczy pary przednio-środkowej leżą na tej samej wysokości co pary przednio-bocznej, a pary tylno-bocznej bardziej z przodu niż pary tylno-środkowej. Nadustek nie występuje. Szczękoczułki mają na przednich krawędziach rowków 8 ząbków u samicy i 11 ząbków u samca, a w częściach przednio-brzusznych szereg od 5 do 7 długich, nitkowatych szczecinek strydulacyjnych. Narząd strydulacyjny szczęk u samca składa się z od 10 do 12 prostych, grubych szczecinek na planie półksiężycowatej linii i obecnych za nimi 7 szczecinek smuklejszych, u samicy zaś z 15 szczecinek grubych i 13 szczecinek smukłych; najdłuższe ze szczecinek grubych są bocznie spłaszczone, na wierzchołkach pomarszczone. Odnóża pary pierwszej i ostatniej są najdłuższe i równych długości, zaś pary trzeciej najkrótsze. Stopy wszystkich par odnóży oraz nadstopia dwóch pierwszych par mają całkowite skopule, nadstopia pary ostatniej mają skopule zajmujące tylko odsiebną ⅓ długości, a te pary trzeciej mają skopule zajmujące odsiebne ⅔ długości u samca i odsiebną ½ długości u samicy^[4].

Samce mają na goleniach pierwszej pary odnóży apofizy (haki) goleniowe złożone z dwóch gałęzi, z których tylno-boczna jest dłuższa, u podstawy szeroka i dalej gwałtownie zwężona ku szczytowi; za tylno-boczną gałęzią znajduje się zaokrąglony guzek. Kulisty bulbus ma małe subtegulum. Około 2,3 raza dłuższy od tegulum embolus ma część dosiebną prostą i pozbawioną przewężenia, odsiebną ⅓ delikatnie zakrzywioną i zwęża się ku zagiętemu wierzchołkowi^[4].

Genitalia samicy mają dwie krótkie, całkowicie odseparowane, mniej więcej proste spermateki z dobrze zesklerotyzowanymi częściami odsiebnymi, każda z pojedynczym wierzchołkiem nie wyodrębnionym w wyraźny płat^[4].

Rozprzestrzenienie

Gatunek neotropikalny, znany z Nikaragui, Kostaryki i Panamy^[2]^[4]. Zamieszkuje lasy deszczowe^[5]^[6].

Hodowla

Dorosły osobnik wymaga pionowego terrarium o minimalnych wymiarach 20×20×30 cm z elementem wystroju ułatwiającym konstrukcję gniazda^[5]. Zaleca się temperaturę 22–28 °C w dzień i kilka stopni niższą nocą^[5]^[6] oraz wilgotność 70–75%^[6]. Kokon jajowy samica buduje zwykle od dwóch do czterech miesięcy po kopulacji^[5]^[6] i on od 50 do 130 jaj. Długość życia u samic dochodzi do 16 lat, u samców do niespełna roku od ostatniej wylinki. Ptasznik jest stosunkowo słabo jadowity i nieagresywny, jednak ze względu na szybkość i skoczność nie jest zalecany dla początkujących^[5].

Przypisy

↑ F. Karsch. Arachnologische Blätter (Decas I). „Zeitschrift für die Gesammten Naturwissenschaften, Dritte Folge”. 5, s. 373–409, 1880.
↑ ^a ^b Gen. Psalmopoeus Pocock, 1895. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-08-13].
↑ E. Simon: Histoire naturelle des araignées. Deuxième édition, tome second. Paris: Roret, 1903, s. 960.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Y. Cifuentes, R. Bertani. Taxonomic revision and cladistic analysis of the tarantula genera Tapinauchenius Ausserer, 1871, Psalmopoeus Pocock, 1985, and Amazonius n. gen. (Theraphosidae, Psalmopoeinae). „Zootaxa”. 5101 (1), s. 1–123, 2022. DOI: 10.11646/zootaxa.5101.1.1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Tomasz Bryś: Psalmopoeus reduncus. [w:] Terrarium.com.pl [on-line]. [dostęp 2022-08-16].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Psalmopoeus reduncus. [w:] Arcana Spider [on-line]. [dostęp 2022-08-16].

[Karsch-1] F. Karsch. Arachnologische Blätter (Decas I). „Zeitschrift für die Gesammten Naturwissenschaften, Dritte Folge”. 5, s. 373–409, 1880.

[wsc-2] Gen. Psalmopoeus Pocock, 1895. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-08-13].

[Simon-3] E. Simon: Histoire naturelle des araignées. Deuxième édition, tome second. Paris: Roret, 1903, s. 960.

[cb-4] Y. Cifuentes, R. Bertani. Taxonomic revision and cladistic analysis of the tarantula genera Tapinauchenius Ausserer, 1871, Psalmopoeus Pocock, 1985, and Amazonius n. gen. (Theraphosidae, Psalmopoeinae). „Zootaxa”. 5101 (1), s. 1–123, 2022. DOI: 10.11646/zootaxa.5101.1.1.

[tcp-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Tomasz Bryś: Psalmopoeus reduncus. [w:] Terrarium.com.pl [on-line]. [dostęp 2022-08-16].

[as-6] Psalmopoeus reduncus. [w:] Arcana Spider [on-line]. [dostęp 2022-08-16].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]