Pseudowintera

Pseudowintera
Ilustracja
Pseudowintera colorata
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

magnoliopodobne

Rząd

kanellowce

Rodzina

winterowate

Rodzaj

Pseudowintera

Nazwa systematyczna
Pseudowintera Dandy
J. Bot. 71: 121. Mai 1933[3]
Typ nomenklatoryczny

P. axillaris (J. R. et J. G. A. Forster) Dandy [3]

Synonimy
  • Wintera J. A. Murray[3]
Pseudowintera axillaris

Pseudowinterarodzaj roślin z rodziny winterowatych (Winteraceae). Obejmuje trzy[4] lub cztery[5][6] gatunków. Wszystkie są endemitami Nowej Zelandii[4][5]. Rosną w lasach i zaroślach, zwłaszcza w miejscach prześwietlonych i na zrębach[4]. Pseudowintera colorata ze względu na oryginalne zabarwienie liści uprawiana jest jako gatunek ozdobny. Drobne i wonne kwiaty rozwijają się wczesną wiosną, liście są piekące w smaku[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Krzewy i drzewa osiągające do 8 m wysokości[4].
Liście
Skrętoległe, zimozielone, skórzaste i pojedyncze. Są zielone, ale młode liście (przez rok) Pseudowintera colorata są czerwonawo zabarwione od góry i białe od spodu[4].
Kwiaty
Są drobne i zielone, ukryte wśród liści. Listki okwiatu są wolne, mają ok. 5 mm długości i jest ich 5–6. Pręcików jest 15 w trzech okółkach i są one krótsze od okwiatu. Zalążnie pozbawione są szyjki – znamię znajduje się na ich powierzchni[4].
Owoce
Czarne i czerwone jagody zawierające po 2–6 czarnych, kanciastych nasion[4].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Jeden z rodzajów z rodziny winterowatych (Winteraceae).

Wykaz gatunków[6]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-04-10] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-04-10] (ang.).
  3. a b c Pseudowintera. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2021-04-10].
  4. a b c d e f g h Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 61. ISBN 0-333-73003-8.
  5. a b David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 765, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  6. a b Pseudowintera Dandy. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-04-10].