Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
płaskosz pędowy halny |
Nazwa systematyczna | |
Exobasidium vaccinii-uliginosi Boud. Bull. Soc. bot. Fr. 41: CCXLIV (1894) |
Płaskosz pędowy halny (Exobasidium vaccinii-uliginosi Boud.) – gatunek grzybów z rodziny płaskoszowatych (Exobasidiaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Exobasidium, Exobasidiaceae, Exobasidiales, Exobasidiomycetidae, Exobasidiomycetes, Ustilaginomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1894 r. Jean Louis Émile Boudier[1]. Polską nazwę zarekomendowała Komisja do spraw polskiego nazewnictwa grzybów[2].
Grzyb pasożytniczy. Bazydiospory infekują roślinę wiosną. Objawy porażenia rośliny stają się widoczne po kilku tygodniach. Następuje przerost pędów na długość, liście stają się większe niż normalnie i zmieniają barwę, najpierw żółkną, a następnie czerwienieją. Zazwyczaj porażane są sąsiednie pędy, rzadko pojedyncze. W okresie tworzenia zarodników na dolnej powierzchni liści pojawia się mączysty, szarobiały nalot z bazydiosporami. Mają rozmiary 20–22 × 8–10 µm. Porażone pędy roczne po wytworzeniu zarodników brunatnieją, następnie czernieją i obumierają[3].
Znane jest występowanie tego gatunku w Ameryce Północnej, Europie i Azji. Najwięcej stanowisk podano na Półwyspie Skandynawskim[4]. Występuje również w Polsce[5].
Jest ogólnoustrojowym pasożytem obligatoryjnym, monofagiem porażającym borówkę bagienną (Vaccinium uliginosum)[3]. Borówkę bagienną porażają jeszcze dwa inne gatunki płaskosza – płaskosz halny (Exobasidium pachysporum)[6] i płaskosz łochyni (Exobasidium expansum)[5].