Płuco pracowników silosów (ang. silo filler's disease lub silo unloader disease) – choroba zawodowa występująca u osób pracujących w silosach, rozwijająca się w wyniku zatrucia dwutlenkiem azotu.
Objawy zatrucia zostały opisane po raz pierwszy w 1914, kiedy zatruciu i następnie śmierci uległo trzech pracowników silosów. W 1956 po raz pierwszy użyto terminu „płuco pracowników silosów”.
Dwutlenek azotu to czerwonobrązowy gaz, który powstaje w wyniku rozkładu gnilnego materiału organicznego w silosie[1].
W zależności od jego stężenia, ale również czasu narażenia na przebywanie w jego atmosferze, może dochodzić do następujących objawów:
Uważa się, że 2-3 minutowe przebywanie w wysokim stężeniu dwutlenku azotu może już skutkować śmiercią. W innych przypadkach (ekspozycja krótsza czasowo lub na mniejsze stężenia gazu) może doprowadzić do następujących powikłań pojawiających się w następnych godzinach lub dniach po ekspozycji: