Różanecznik ostrokończysty

Różanecznik ostrokończysty
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

wrzosowce

Rodzina

wrzosowate

Rodzaj

różanecznik

Gatunek

różanecznik ostrokończysty

Nazwa systematyczna
Rhododendron mucronulatum
Multimedia w Wikimedia Commons

Różanecznik ostrokończysty (Rhododendron mucronulatum) – gatunek krzewu, należący do rodziny wrzosowatych. W stanie dzikim występuje w Mongolii, Chinach i na Syberii.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Silnie rozgałęziony krzew o sezonowych liściach dorastający do wysokości 2 metrów.
Liście
Bardzo cienkie, zaostrzone na końcach, owłosione od dolnej strony blaszki liściowej.
Kwiaty
Purpuroworóżowe, pokryte włoskami, kwitnące bardzo wcześnie – w lutym lub marcu.

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
Wymagania
Lubi miejsca półcieniste, o stałej wilgotności podłoża. Podłoże powinno być żyzne, próchniczne, o kwaśnym odczynie (pH 4– 5). Takie podłoże można otrzymać poprzez dodanie do dobrej ziemi ogrodniczej kwaśnego torfu, zmielonej kory lub przegnitego igliwia. Źle toleruje silne wiatry (powodujące zwiększoną transpirację), dlatego powinien rosnąć na zasłoniętym stanowisku. Doskonale prezentuje się na tle iglaków.
Sposób uprawy
Sadzi się go tylko wraz z bryłą korzeniową. W utrzymaniu wilgoci pomaga ściółkowanie podłoża. Łatwo można przesadzać nawet duże różaneczniki (oczywiście wraz z bryłą korzeniową), gdyż mają zwartą, niedużą bryłę korzeniową. Należy systematycznie nawozić od maja do sierpnia, ale niedużymi dawkami nawozów, gdyż jest wrażliwy na zasolenie gleby, lub stosować nawozy o przedłużonym działaniu. Koniecznie należy stosować nawozy kwaśne (siarczan amonu, siarczan potasu), a najlepiej specjalne mieszanki nawozów do rododendronów. Nie należy wapnować. Aby rośliny obficie kwitnęły na następny rok, należy po przekwitnięciu ściąć całe kwiatostany, gdyż stają się nieładne, a ponadto wyczerpują nadmiernie roślinę. Nie wymaga żadnego cięcia, należy tylko usuwać uschnięte liście i obumarłe pędy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-20] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mieczysław Czekalski: Różaneczniki. Warszawa: PWRiL, 1983. 83-09-00758-2.
  • Andreas Bartels: Różaneczniki i Azalie. Weltbild Media, 2009. 978-83-7404-258-0142-7.