Wieś jest położona w południowo-zachodniej Polsce, w województwie opolskim, tuż przy granicy z Czechami, na skraju Obniżenia Prudnickiego. Należy do Euroregionu Pradziad[8]. Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik)[9]. Przez granice administracyjne wsi przepływa rzeka Osobłoga. Na południowy zachód od miejscowości znajduje się ujście rzeki Prudnik do Osobłogi, w pobliżu tak zwanej „czeskiej tamy”[10].
W Racławicach Śląskich panuje klimat umiarkowany ciepły. Średnia temperatura roczna wynosi +8,3 °C. Duże zróżnicowanie dotyczy termicznych pór roku. Średnie roczne opady atmosferyczne w rejonie Racławic Śląskich wynoszą 623 mm. Dominują wiatry zachodnie[11].
Nazwa wsi miała pochodzenie słowiańskie. Ma ona wywodzić się od jej założyciela, Czecha o imieniu Racław lub Razlav. Wieś nazywana była Raßlawicz major (Racławice Wielkie). Niemiecka nazwa Rassilwicz pojawia się po raz pierwszy w 1417. W 1531 wieś nazywano Raßlawitz teutonicalis (Racławice Niemieckie), natomiast w 1534 używana była niemiecka nazwa Deutsch Rasselwitz, która przetrwała do 1945[12].
W Spisie miejscowości województwa śląsko-dąbrowskiego łącznie z obszarem ziem odzyskanych Śląska Opolskiego wydanym w Katowicach w 1946 wieś wymieniona jest pod polską nazwą Racławice[13]. 12 listopada 1946 nadano miejscowości nazwę Racławice Śląskie[14].
W historycznych dokumentach nazwę miejscowości wzmiankowano w różnych językach oraz formach: Insuper nostram uillam Razlawiz (1252), Rasslawicz (1317), Raszlawicz, Rasslawicz (1319), Raslawicz (1371), Major Rasslawicz (1387), Rassilwicz (1408), Raslawicz (1409), Raslawicz (1447), Raslawicz teutonicalis (1531), Deutsch Raselwitz (1534), Rasselwitz (1571), Ratzlawitz (1580), Deutsch Rasslawitz (1635), in villa Deutsch-Rasselwitz (1679), ex pago Teutonicali Raslaviensi (1686), postea Teuto-Raslavitii (1687), in pago Deutsch-Rosslawitz (1687), Teutsch Raslwitz (1736), Deutsch Raschelwitz (1743), Deutsch-Raßelwitz (1784), Rasselwitz, Deutsch- (1845), Racławice Niemieckie, niem. Rasselwitz deutsch (1888), Racławice – Deutsch Rasselwitz (1939), Deutsch Rasselwitz – Racławice Śląskie, -ic, racławicki (1946), Racławice Śląskie, -wic, -kich (1982)[15].
Według sołtysa racławickiego Mykuschiusa Sedlnitzky’ego, wzmiankowanego w dokumencie księżnej opolskiej i pani na Głogówku Ofki z 1417, osada słowiańska o nazwie Razlawiz została zniszczona w latach 1240–1241 przez Mongołów wycofujących się spod Legnicy w kierunku Bramy Morawskiej, a w latach 1241–1252 została zasiedlona na prawie niemieckim na zlecenie biskupa Bruna ze Schauenburga. W 1337 król czeski Jan Luksemburski przekazał ziemię prudnicką księciu niemodlińskiemu Bolesławowi Pierworodnemu[16]. Proboszcz Johannes z Racławic Śląskich wzmiankowany jest w 1371, co oznacza, że już wtedy stał tu kościół[17]. Według urbarza z 1534, w Racławicach Śląskich były 84 łany dziedziczne, co wskazuje na to, że w czasie lokacji znajdowały się tutaj 84 gospodarstwa chłopskie[12].
W czasie wojny trzydziestoletniej przez Racławice Śląskie wielokrotnie przechodziły szwedzkie wojska, które dręczyły mieszkańców m.in. paląc domy i żądając wyżywienia[18]. Około 1643 roku (niemieckie kroniki błędnie podają rok 1633) na pagórku znajdującym się na granicy Racławic Śląskich, Laskowic oraz Slezskich Pavlovic, w miejscu, gdzie według legendy pochowany został szwedzki oficer, wzniesiona została trójboczna kolumna o wysokości 4,5 m nazywana „Szwedzkim Słupem”, odrestaurowana w 2001[19].
Na podstawie karolińskiego katastru z 1723, w Racławicach Śląskich było 57 chłopów, 37 zagrodników i 15 chałupników na błoniach. Sołtys hodował 72 owce, 7 krów i 2 maciory, zaś chłopi hodowali razem 1146 owiec, 173 krowy i 56 macior, a pozostali mieszkańcy 76 krów i 3 maciory. Do 1742 wieś należała do powiatu sądowego głogóweckiego w Monarchii Habsburgów[20]. Po I wojnie śląskiej znalazła się w granicach Królestwa Prus i weszła w skład powiatu prudnickiego w prowincji Śląsk[21]. Z mapy wojennej króla Fryderyka Wielkiego z 1753 wynika, że we wsi było 112 koni. Na wiosnę 1789 roku rozpoczęto budowę nowego kościoła[22].
Wieś posiadała swoją własną pieczęć, która przedstawiała w polu na kartuszu lemiesz pługa w pas, nad nim ostrze kosy w pas, po prawej stronie kartusza G, po lewej stronie kartusza S, pod literami rośliny, a w otoku napis: DEUTSCH-RASSELWITZ / NEUSTÄDTER KREIS (pol.Racławice Śląskie / Powiat Prudnicki)[23]. Proboszcz Karl Hauschke założył w 1876 nowy cmentarz[22]. W tym samym roku w Racławicach Śląskich została otwarta stacja kolejowa znajdująca się na trasie Katowice–Legnica. Pierwszy kamienny most kolejowy w Racławicach zbudowany w 1875 runął 28 lat później, w wyniku powodzi w 1903. Obecna, stalowa konstrukcja, została wykonana w 1904[24].
Według spisu ludności z 1 grudnia 1910, na 2931 mieszkańców Racławic Śląskich 2862 posługiwało się językiem niemieckim, 50 językiem polskim, a 19 było dwujęzycznych[25]. Po I wojnie światowej w Racławicach Śląskich, na skrzyżowaniu dróg do Prudnika, Głogówka i Głubczyc, powstał pomnik upamiętniający mieszkańców wsi, którzy zginęli podczas wojny[26].
W 1921 w zasięgu plebiscytu na Górnym Śląsku znalazła się tylko część powiatu prudnickiego. Racławice Śląskie znalazły się po stronie wschodniej, w obszarze objętym plebiscytem[27]. Do głosowania uprawnionych było w Racławicach Śląskich 2530 osób, z czego 1635, ok. 64,6%, stanowili mieszkańcy (w tym 1580, ok. 62,5% całości, mieszkańcy urodzeni w miejscowości). Oddano 2496 głosów (ok. 98,7% uprawnionych), w tym 2491 (ok. 99,8%) ważne; za Niemcami głosowało 2476 osób (ok. 99,2%), a za Polską 15 osób (ok. 0,6%)[28]. W Racławicach Śląskich działało przejście graniczne na czas głosowania[29]. W nocy 3 maja 1921 roku, na początku III powstania śląskiego w ramach akcji „mosty” przeprowadzonej przez grupę Wawelberg pięcioosobowy zespół powstańczy pod dowództwem pchor. Józefa Sibera podjął próbę wysadzenia mostu kolejowego w Racławicach Śląskich. Ładunek wybuchowy umieszczony przez powstańców eksplodował powodując uszkodzenia, ale konstrukcja nie zawaliła się. Część oddziału została po incydencie złapana, ale z braku dowodów wypuszczono ich na wolność[24]. W okresie III powstania śląskiego, Racławice Śląskie były jednym z miejsc zakwaterowania członków Freikorpsu „Oberland”, którzy 11 maja 1921 przybyli do Prudnika z Bawarii[30]. We wsi utworzono lokalny oddział Prudnickiej Powiatowej Kasy Oszczędności[31].
W styczniu 1945 przez Racławice Śląskie przeszły kolumny więźniów niemieckich obozów koncentracyjnych. W toku tzw. „marszu śmierci” wiele osób zmarło lub zostało zamordowanych przez Niemców. Na trasie między Racławicami Śląskimi i Laskowicami w ciągu jednego dnia zastrzelono 10 więźniów[32]. W wyniku działań wojennych w czasie II wojny światowej zginęło 231 żołnierzy z Racławic Śląskich, a także 161 cywilów[33]. Zabudowa miejscowości została zniszczona w 30%[34].
Od marca do maja 1945 powiat prudnicki znajdował się pod kontrolą radzieckiej komendantury wojskowej. 11 maja 1945 polska administracja przejęła władzę cywilną w powiecie prudnickim[35]. Wówczas w Racławicach Śląskich rozpoczęło się wysiedlanie ludności niemieckiej i napływ ludności polskiej z centralnej i wschodniej Polski (Kresów Wschodnich). W większości byli to mieszkańcy miast: Rożyszcze i Horodenka oraz wsi: Baranówka, Kozowa i Kozówka. Niemieckojęzyczna ludność została wysiedlona na zachód 27 czerwca 1946[36].
W Racławicach Śląskich znajdował się posterunek Milicji Obywatelskiej[39]. W 1946 w Racławicach Śląskich znajdowała się siedziba jednego z okręgów sanitarnych Powiatowego Urzędu Zdrowia w Prudniku[40]. W 1950 dyrektorstwo szpitala w Prudniku utworzyło izbę porodową w Racławicach Śląskich[41].
Racławice Śląskie, szczególnie dolna część wsi, ucierpiały w wyniku powodzi tysiąclecia w lipcu 1997. Zamknięta została droga do Klisina. 7 lipca lokalne jednostki OSP oraz zawodowa straż pożarna z Prudnika i Strzelec Opolskich prowadziły ewakuację mieszkańców i zwierząt. Do pomocy sprowadzono amfibię z jednostki wojskowej w Brzegu[42]. W 1998 Racławice Śląskie przystąpiły do Programu Odnowy Wsi Opolskiej[43]. 22 lutego 2019 na placu szkolnym w Racławicach Śląskich odsłonięto pomnik upamiętniający ofiary marszu śmierci z 1945[44].
Uchwałą z 21 grudnia 2020 Rady Miejskiej Głogówka wyznaczono na terenie gminy Głogówek aglomerację Głogówek o równoważnej liczbie mieszkańców 8057 oraz zlokalizowaną na terenie miejscowości: Głogówek, Dzierżysławice, Mochów, Racławice Śląskie, Rzepcze z oczyszczalnią ścieków w Głogówku[45].
Podczas powodzi we wrześniu 2024 przez rzekę Osobłoga oraz potok Prega zostały zalane ulice Ogrodowa, Zwycięstwa, Głubczycka, Konopnickiej, a także boisko. Mieszkańcy zostali pozbawieni bieżącej wody pitnej[46]. Zniszczony został odcinek drogi do Klisina[47].
Głaz XX-lecia Polski Ludowej – pamiątkowy głaz na początku wsi, przy ul. Prudnickiej, naprzeciwko domu nr 47. Na głazie inskrypcja: „Dla uczczenia 20 lecia Polski Ludowej 20 dębów koło ZBOWiD Racławice Śląskie”[58].
Pomnik w hołdzie ofiarom II wojny światowej – pomnik na placu przykościelnym, upamiętniający ofiary II wojny światowej[59].
Pomnik ofiar marszu śmierci – pomnik na placu przed szkołą podstawową w Racławicach Śląskich, powstały w 2019 jako upamiętnienie więźniów obozu Auschwitz-Birkenau, którzy stracili życie podczas marszu śmierci w okolicy wsi w styczniu 1945[60].
Obiekty nieistniejące
Pomnik poległych w I wojnie światowej – pomnik na skrzyżowaniu dróg w Racławicach Śląskich, powstały między rokiem 1919 i 1922 jako upamiętnienie mieszkańców wsi, którzy polegli w I wojnie światowej. Na pomniku znajdował się orzeł, a na jego bokach wyrzeźbiono Krzyż Żelazny. Został przewrócony po II wojnie światowej[26].
We wsi znajdują się m.in. placówki handlowe sieci: Dino Polska[61], Lewiatan, Euro Sklep. Znajdowała się tu również filia Banku Spółdzielczego w Głogówku, która ostatecznie została zlikwidowana we wrześniu 2020 roku[62].
Racławice Śląskie wraz z całą gminą Głogówek podlegają pod inspektorat ZUS w Prudniku[63].
W zarządzie Wydziału Drogownictwa Starostwa Powiatowego w Prudniku znajdują się drogi powiatowe: nr 1203O relacji Racławice Śląskie – stacja kolejowa Racławice Śląskie oraz nr 1209O relacji Mochów – Dzierżysławice – Racławice Śląskie[64].
Racławice Śląskie posiadają połączenia autobusowe z Głogówkiem, Głubczycami, Głuchołazami, Kędzierzynem-Koźlem, Klisinem, Prudnikiem. We wsi znajdują się trzy przystanki autobusowe – „Racławice Śląskie”, „Racławice Śl. I”, „Racławice Śl. Kościół”[65].
Linia kolejowa nr 137 relacji Katowice – Legnica, zwana magistralą podsudecką, została doprowadzona do Racławic Śląskich w 1876[67]. Połączyła ona uprzemysłowione miasta Przedgórza Sudeckiego z kopalniami Górnego Śląska[68]. Została zaliczona do linii pierwszorzędnych o najważniejszym znaczeniu państwowym[69].
W 1876 otwarta została linia kolejowa nr 294 łącząca Racławice Śląskie z Głubczycami. W 2000 zawieszono ruch pasażerski na linii, a w 2006 ruch towarowy[70].
Przy ul. Prudnickiej znajduje się Dom Ludowy, służący mieszkańcom do organizacji zabaw, spotkań rodzinnych i uroczystości wiejskich. W budynku przedszkola mieści się biblioteka publiczna[73]. Działa tu m.in. Koło Gospodyń Wiejskich, Grupa Odnowy Wsi, Stowarzyszenie Racławicka Orkiestra Dęta, Stowarzyszenie Miłośników Kolei i Koło Pszczelarskie[74]. W 2013 we wsi odbyły się dożynki wojewódzkie[75].
Co roku w czerwcu na stacji w Racławicach Śląskich odbywa się piknik kolejowy „Koleją po pograniczu polsko-czeskim”[76]. W lutym 2020 na stacji nagrywano reklamę piwa Tyskie[77]. W dniach 19 i 20 czerwca 2023 na terenie stacji kolejowej kręcono zdjęcia do filmu Sami swoi. Początek. Dworzec w Racławicach Śląskich zagrał dworzec w Trembowli w scenach wywózek na Sybir i repatriacji na Ziemie Zachodnie. W filmie wystąpili statyści z Racławic Śląskich[78].
W Racławicach Śląskich, przy ul. Zwycięstwa 60, znajduje się przychodnia lekarska, w której usługi medyczne świadczy firma Optima Medycyna[88]. Przy ul. Zwycięstwa 34 znajduje się Ośrodek Rehabilitacji i Opieki Psychiatrycznej, działający od 1997. Do 1999 stanowił filię Domu Pomocy Społecznej w Prudniku, następnie przekształcony w samodzielną jednostkę organizacyjną, podległą powiatowi prudnickiemu[89].
↑Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
↑Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
↑Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
↑AntoniA.WeigtAntoniA., Nie była to łatwa praca, „Głos Włókniarza”, Opole: Opolskie Wydawnictwo Prasowe, 15 grudnia 1987, s. 8.
↑Organizacja służby zdrowia w powiecie, „Głos Prądnika”, Czesław Żelazny – redaktor naczelny, 3 (4), Prądnik [Prudnik]: Powiatowy Komitet Osadniczy, 23 stycznia 1946, s. 5.
↑AdamA.KasprowiczAdamA., Miałem pełne ręce roboty, „Głos Włókniarza”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 538, Prudnik: Samorząd Robotniczego PZPB, 1 maja 1985, s. 9.
↑Po powodzi, „Życie Głogówka”, Ryszard Nowak – redaktor naczelny, 9 (22), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks” na zlecenie Urzędu Miejskiego, sierpień 1997, s. 1–3, ISSN1425-9591.
↑Racławice Śląskie, gm. Głogówek [online], Rozwój Wsi Opolskiej Program Odnowy Wsi, 23 listopada 2020 [dostęp 2022-10-11](pol.).
↑StanisławS.StadnickiStanisławS., Ważne, abyśmy bronili prawdy, „Życie Głogówka”, Małgorzata Wójcicka-Rosińska – redaktor naczelny, 3 (279), Głogówek: MGOK na zlecenie Urzędu Miejskiego, marzec 2019, s. 12, ISSN1425-9591.
↑AndrzejA.DereńAndrzejA., Sytuacja była krytyczna, „Tygodnik Prudnicki”, 39 (1753), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 25 września 2024, s. 18–20, ISSN1231-904X.
↑Ludność Ziemi Prudnickiej, „Tygodnik Prudnicki”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 52 (266), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 24 grudnia 1995, s. 10, ISSN1231-904X.
↑Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 sierpnia 2005 r. w sprawie wykazu gmin i innych jednostek zasadniczego podziału terytorialnego państwa położonych w strefie nadgranicznej oraz tablicy określającej zasięg tej strefy (Dz.U. z 2005 r. nr 188, poz. 1580).
↑PSG w Opolu [online], slaski.strazgraniczna.pl, 19 sierpnia 2012 [dostęp 2024-05-08].
Ryszard Kasza: Ulicami Prudnika z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat Prudnicki, 2020. ISBN 978-83-954314-5-6.