Ramón Carnicer

Ramón Carnicer
Imię i nazwisko	Ramón Carnicer i Batlle
Data i miejsce urodzenia	24 października 1789 ; Tàrrega
Pochodzenie	hiszpańskie
Data i miejsce śmierci	17 marca 1855 ; Madryt
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ramón Carnicer i Batlle (ur. 24 października 1789 w Tàrredze, zm. 17 marca 1855 w Madrycie^[1]^[2]) – hiszpański kompozytor, znany najbardziej jako autor muzyki do hymnu narodowego Chile^[3].

Życiorys

Syn krawca. Od 1799 do 1806 roku występował w chórze chłopięcym w katedrze w La Seu d’Urgell^[2]. W latach 1806–1808 studiował w Barcelonie^[2], gdzie uczył się gry na organach u Carlesa Baguera i kompozycji u Francesca Queralta^[1]. Okres wojny z Francją (1808–1814) spędził w Mahón na Minorce, gdzie był organistą i uczył muzyki^[1]^[2]. W 1814 roku wrócił do Barcelony, jednak już rok później z powodów politycznych wyemigrował do Londynu^[1]. W 1816 roku wyruszył w podróż na Półwysep Apeniński, gdzie szukał muzyków do barcelońskiego Teatro de la Santa Cruz^[1]. W 1818 roku został dyrygentem orkiestry Teatro Coliseo w Barcelonie^[1]^[2]. W 1822 roku udał się w podróż do Madrytu, później do Włoch i Francji^[1]^[2], a na koniec w 1824 roku^[3] do Londynu, gdzie otrzymał od ambasady chilijskiej zamówienie na skomponowanie hymnu dla tego kraju^[1]^[2]^[3]. Sam kompozytor jednakże nigdy nie opuścił Europy^[3]. Po powrocie do Madrytu w 1827 roku dyrygował teatrami operowymi, a w 1831 roku został mianowany profesorem harmonii i kompozycji nowo utworzonego madryckiego konserwatorium^[1]^[2]. Do jego uczniów należeli Francisco Asenjo Barbieri i Baltasar Saldoni^[2].

Zasłynął głównie jako twórca operowy. Największą popularnością cieszyła się opera Cristoforo Colombo, wystawiona w 1831 roku w Madrycie^[1]. Tworzył pod silnym wpływem opery włoskiej, zwłaszcza Rossiniego, stąd jego dziełom brak znamion indywidualizmu^[1]. Skomponował ponadto liczne pieśni, mszę, dwa requiem i kilka utworów orkiestrowych^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 32. ISBN 83-224-0223-6.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 137. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d Paul Griffiths: The Penguin Companion to Classical Music. London: Penguin Books, 2004, s. 147. ISBN 0-14-051559-3.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 32. ISBN 83-224-0223-6.

[harvard-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 137. ISBN 0-674-37299-9.

[penguin-3] Paul Griffiths: The Penguin Companion to Classical Music. London: Penguin Books, 2004, s. 147. ISBN 0-14-051559-3.

[1]

[2]

[3]