Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1931 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
dyplomata, urzędnik państwowy |
Alma Mater |
Raniero Vanni d’Archirafi (ur. 7 czerwca 1931 w Genewie[1]) – włoski dyplomata i urzędnik państwowy, ambasador Włoch na różnych placówkach, w latach 1993–1995 członek Komisji Europejskiej ds. odpowiedzialny za rynek wewnętrzny.
Absolwent prawa na Uniwersytet Rzymski – La Sapienza. Od 1956 pracował we włoskim resorcie spraw zagranicznych. Pełnił różne funkcje na placówkach dyplomatycznych w Niemczech Zachodnich, Argentynie i przy Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej. Zajmował też różne stanowiska w administracji MSZ[1]. Był m.in. szefem gabinetu politycznego ministra Emilia Colombo[2].
W 1984 objął stanowisko ambasadora Włoch w Hiszpanii, w 1987 został ambasadorem w RFN. W 1989 powołany na dyrektora generalnego do spraw gospodarczych w rządzie Giulia Andreottiego, a w 1991 przeszedł na stanowisko dyrektora generalnego do spraw politycznych. W latach 1993–1995 był członkiem Komisji Europejskiej, którą kierował Jacques Delors[3]. Po odejściu z KE do 1998 ponownie pełnił funkcję ambasadora Włoch w Hiszpanii[4].
Pozostał następnie w Hiszpanii, pracując przez kilka lat dla spółek włoskiego koncernu Finmeccanica oraz jako prezes włoskiego przedsiębiorstwa RCS MediaGroup (wydawcy m.in. „El Mundo”)[5].
Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej klasy III (1977)[6], II (1980)[7] oraz I (1990)[8].