Rate-monotonic scheduling (RMS) – optymalny algorytm planowania ze stałymi priorytetami używany w systemach operacyjnych czasu rzeczywistego. Może być stosowany tylko w celu szeregowania zadań, które pojawiają się periodycznie i nie występuje synchronizacja pomiędzy tymi zadaniami w celu komunikacji oraz dostępu do wspólnych zasobów. Priorytety są przypisywane przed rozpoczęciem wykonywania zadań i nie są zmieniane w trakcie działania algorytmu. Są określane na podstawie okresów powtarzania zadań – zadanie z najkrótszym okresem będzie miało najwyższy priorytet. Ponadto algorytm jest wywłaszczający – wykonywane jest zawsze zadanie z najwyższym priorytetem[1][2]. W 1973 roku Chung Laung Liu i James Layland odkryli warunek dostateczny algorytmu:
gdzie:
Udowodnili także, że zbiór tych zadań okresowych zawsze będzie wykonywany przed terminem, jeżeli współczynnik wykorzystania procesora będzie nie większy niż: