Ray Casey

Ray Casey
ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1900
San Francisco

Data i miejsce śmierci

styczeń 1982
Palo Alto

Gra

leworęczny

Gra podwójna
Wimbledon

F (1925)

Raymond J. Casey (ur. 15 lutego 1900 w San Francisco, zm. 1986 w Palo Alto) – amerykański tenisista.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Studiował na University of California w Berkeley.

Wysoki, leworęczny, słynął z silnego serwisu, ale ograniczał udział w turniejach tenisowych do amerykańskiego Zachodniego Wybrzeża.

W 1925 roku wyjechał do Anglii i wziął udział w Wimbledonie, w parze z rodakiem Johnem Hennesseyem osiągając finał gry podwójnej. W decydującym meczu Amerykanie nie sprostali Jeanowi Borotrze i René Lacostowi przegrywając 4:6, 9:11, 6:4, 6:1, 3:6. Przed Wimbledonem Casey uczestniczył w turnieju w Eastbourne i zapisał się w historii tenisa najkrótszym setem turniejowym (6:0 z Brytyjczykiem J. D. Patrickiem Wheatleyem w 9 minut).

Latem 1925 roku Casey wystąpił także w mistrzostwach USA (obecnie US Open), w których przeszedł rundę, ale musiał wycofać się z rywalizacji z powodu zapalenia wyrostka robaczkowego.

W latach 50. i 60. był trenerem tenisowym w Santa Monica, opiekował się m.in. Bobem Lutzem.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1925 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone John Hennessey Francja Jean Borotra
Francja René Lacoste 		4:6, 9:11, 6:4, 6:1, 3:6

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]