Pełne imię i nazwisko |
Raymond Tyler Downey | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
23 września 1968 | |||||||||||||||
Obywatelstwo | ||||||||||||||||
Wzrost |
177 cm | |||||||||||||||
Kategoria wagowa |
średnia | |||||||||||||||
Bilans walk zawodowych | ||||||||||||||||
Liczba walk |
19 | |||||||||||||||
Zwycięstwa |
16 | |||||||||||||||
Przez nokauty |
8 | |||||||||||||||
Porażki |
2 | |||||||||||||||
Remisy |
1 | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Raymond Tyler Downey (ur. 23 września 1968 w Halifaksie[1]) – kanadyjski bokser, medalista igrzysk olimpijskich i igrzysk Wspólnoty Narodów.
Walczył w wadze lekkośredniej (do 71 kg). Zdobył w niej brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu po wygraniu czterech walk i przegranej w półfinale z Parkiem Si-hunem z Korei Południowej[1]. Na mistrzostwach świata w 1989 w Moskwie przegrał w ćwierćfinale z późniejszym złotym medalistą Israelem Hakobkochjanem ze Związku Radzieckiego[2].
Zdobył srebrny medal na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1990 w Auckland (w finale pokonał go Richie Woodhall z Anglii)[3]. Przegrał pierwszą walkę z Aleksandrem Lebziakiem z ZSRR na igrzyskach Dobrej Woli w 1990 w Seattle[4]. Zajął 2. miejsce w Pucharze Świata w 1990 w Bombaju po porażce w finale z Kubańczykiem Juanem Carlosem Lemusem[5].
Przegrał z Lemusem w ćwierćfinale igrzysk panamerykańskich w 1991 w Hawanie[6]. Na mistrzostwach świata w 1991 w Sydney również odpadł w ćwierćfinale (pokonał go Ole Klemetsen z Norwegii)[7]. Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie, ale przegrał pierwszą walkę[1].
Był mistrzem Kanady w wadze lekkośredniej w 1989[8] i wicemistrzem w 1991[9].
Przeszedł na zawodowstwo w 1994. Walczył w wadze średniej. Stoczył 19 walk, z których wygrał 16 (w tym 8 przed czasem). przegrał 2 i zremisował 1. Nie walczył o żaden znaczący tytuł[10].