Reimond Manco

Reimond Manco
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Reimond Orángel Manco Albarracín

Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1990
Lima

Wzrost

172 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Sport Boys

Kariera juniorska
Lata Klub
2002–2006 Cantolao
2006–2007 Alianza Lima
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2008 Alianza Lima 28 (3)
2008–2010 PSV Eindhoven 2 (0)
2009 → Willem II (wyp.) 2 (0)
2010 → Juan Aurich (wyp.) 15 (2)
2010–2012 Juan Aurich 20 (1)
2011 → Atlante (wyp.) 7 (0)
2012 → León Huánuco (wyp.) 8 (0)
2012 Al-Wakrah 0 (0)
2013–2014 → UTC 70 (5)
2015 León Huánuco 10 (1)
2015–2016 Alianza Lima 35 (4)
2017 Zamora FC 6 (0)
2017–2018 Unión Comercio 69 (7)
2019 Real Garcilaso 11 (0)
2019– Sport Boys 11 (1)
W sumie: 294 (24)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2005 Wenezuela U-15 4 (1)
2007  Peru U-17 12 (4)
2009  Peru U-20 4 (0)
2008–  Peru 5 (0)
W sumie: 25 (5)
  1. ↑ Aktualne na: 20 października 2019. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 14 sierpnia 2013.

Reimond Orángel Manco Albarracín (ur. 23 sierpnia 1990 w Limie) – peruwiański piłkarz z obywatelstwem wenezuelskim, występujący najczęściej na pozycji ofensywnego pomocnika, obecnie zawodnik peruwiańskiego Sport Boys.

Znany między innymi z kontrowersyjnych zachowań Manco urodził się w stolicy Peru, Limie, jednak większość dzieciństwa spędził w Wenezueli. Piłkę nożną zaczął uprawiać zawodowo w wieku piętnastu lat, w peruwiańskiej szkółce piłkarskiej Cantolao. Po kilku miesiącach został piłkarzem młodzieżowego zespołu Alianzy Lima. Do pierwszego zespołu został włączony wiosną 2007 i w kwietniu zadebiutował w lidze peruwiańskiej. W latach 2008–2010 był zawodnikiem holenderskiego klubu PSV Eindhoven, w barwach którego rozegrał dwa spotkania w Eredivisie, a także jeden mecz w Lidze Mistrzów UEFA. Z PSV wypożyczany był do holenderskiego Willem II oraz peruwiańskiego Juan Aurich. Latem 2010 definitywnie przeniósł się do drużyny z siedzibą w Chiclayo. Wiosną 2011 przebywał na wypożyczeniu w Atlante. Jego umowa z meksykańskim zespołem została rozwiązana z winy zawodnika w marcu. Po powrocie do Juan Aurich wywalczył z zespołem mistrzostwo Peru w rozgrywkach Descentralizado 2011. Wiosną 2012 został dyscyplinarnie odsunięty od składu i wypożyczony do Leónu de Huánuco.

W połowie 2012 roku Manco wyjechał do Kataru, podpisując umowę z Al-Wakrah SC, gdzie jednak przez pół roku nie zagrał w żadnym spotkaniu. Szybko powrócił do ojczyzny, na zasadzie wypożyczenia, przechodząc do drużyny beniaminka pierwszej ligi, Club Universidad Técnica de Cajamarca.

W 2005 roku Manco reprezentował Wenezuelę na Mistrzostwach Ameryki Południowej U–15, jednak ostatecznie zdecydował się występować w peruwiańskiej kadrze. Podczas gry w reprezentacji Peru U–17 został wybrany najlepszym piłkarzem Młodzieżowych Mistrzostw Ameryki Południowej 2007, co zaowocowało wieloma ofertami z klubów europejskich. W tym samym roku awansował z reprezentacją narodową do ćwierćfinału Mistrzostw Świata U–17. Wystąpił w czterech meczach na Mistrzostwach Ameryki Południowej U–20 2009. W seniorskiej kadrze Peru zadebiutował 6 lutego 2008 w meczu z Boliwią.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Manco przyszedł na świat w Lurín[1], jednej z najbiedniejszych dzielnic stolicy Peru[2], Limy, jako syn José Manco[3] i Angeli Marii Albarracín[4]. Posiada trzy siostry[5], jego kuzynem jest inny peruwiański piłkarz – Paulo Albarracín[6]. W 1992 roku rodzice Manco zadecydowali o przeprowadzce do krewnych, mieszkających w Wenezueli[2]. Zawodnik mieszkał w tym kraju do ósmego roku życia, a następnie w latach 2003–2005[1]. Idolami piłkarskimi Manco są Jefferson Farfán, Carlos Tévez, Rodrigo Palacio oraz Juan Román Riquelme[5].

W wieku osiemnastu lat Manco wziął ślub z modelką Fiorellą Vento. Uroczystość miała miejsce 29 stycznia 2009 w Lurín[7]. Para rozstała się kilkanaście miesięcy później[8]. Później spotykał się z innymi modelkami, Fiorellą Alzamorą[9] i Shirley Aricą[10].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Alianza

[edytuj | edytuj kod]

Po powrocie do Peru matka nastoletniego wówczas Manco, widząc u syna ponadprzeciętny talent do gry w piłkę, zapisała go do szkółki piłkarskiej Academia Cantolao. W 2002 roku, w barwach Cantolao młody zawodnik wziął udział w szwedzkim Gothia Cup – największym na świecie młodzieżowym turnieju[11]. Z pierwszych zarobionych dzięki grze w piłce pieniędzy Manco sfinansował operację matki oraz umożliwił ojcu leczenie cukrzycy[2].

Podczas gry w Cantolao Manco został zauważony przez skautów stołecznej Alianzy. Niedługo dołączył do rezerw tego klubu[1] i występował na przemian w zespole do lat siedemnastu i dwudziestu[5]. Do seniorskiej drużyny dołączył na początku sezonu 2007[1]. Szansę debiutu w peruwiańskiej Primera División otrzymał od trenera Gerardo Pelusso w wieku szesnastu lat[12], 7 kwietnia 2007 w wygranym 2:0 spotkaniu z Alianzą Atlético de Sullana[5], wchodząc na plac gry w 87 minucie za Júniora Rossa[13]. We wrześniu 2007 nowym szkoleniowcem Alianzy został Chilijczyk Miguel Ángel Arrué, który zaczął dawać szansę gry młodym piłkarzom, którzy uczestniczyli w MŚ U–17 2007[14][15]. Pierwszą bramkę w lidze peruwiańskiej Manco strzelił 2 grudnia 2007 w wygranym 3:2 spotkaniu z Coronelem Bolognesi[1][16]. Kolejne dwa gole zdobył 23 marca 2008 w zremisowanym 1:1 meczu z José Gálvez oraz 25 czerwca 2008 w wygranej 2:1 konfrontacji z Universidadem César Vallejo[17]. W grudniu 2007 został wybrany przez internautów sportowcem roku w Peru – w głosowaniu wyprzedził surferkę Sofíę Mulánovich oraz tenisistę Luisa Hornę[18]. 24 lutego 2008, niedługo po podpisaniu kontraktu z PSV Eindhoven, który miał zacząć obowiązywać dopiero od 1 lipca, Manco wywołał poruszenie w mediach swoją wypowiedzią, jakoby marnuje czas w Peru grając dla Alianzy. Później przeprosił kibiców i piłkarzy klubu za swoje słowa[19]. Zawodnik był także podejrzany o rozpoczęcie 24 maja 2008 bójki w dyskotece, czemu jednak zaprzeczył[20].

PSV

[edytuj | edytuj kod]

W 2007 roku, podczas Mistrzostw Ameryki Południowej U–17, dobra forma prezentowana przez Manco została dostrzeżona przez Pieta de Vissera, skauta ówczesnego mistrza Holandii – PSV Eindhoven. De Visser porównał go do młodego Jeffersona Farfána, reprezentanta Peru i zawodnika drużyny z Eindhoven[21]. Zainteresowane zatrudnieniem wychowanka Academii Cantolao były też kluby takie jak Boca Juniors[22], River Plate[23], Real Madryt[24], Liverpool, Chelsea[25], Inter Mediolan[26], A.C. Milan, ACF Fiorentina[27] i FC Barcelona[2]. W lutym 2008 piłkarz, razem ze swoim ojcem, agentem Raúlem Gonzálezem i prezydentem Alianzy Carlosem Franco, udał się do Holandii na negocjacje dotyczące kontraktu, był także obecny na ligowym meczu PSV z sc Heerenveen[28]. 9 lutego 2008 oficjalna strona PSV podała informację, iż Manco podpisał z zespołem pięcioletni kontrakt[29]. Holenderski klub wykupił go z Alianzy za sumę 2 milionów dolarów (30% kwoty zgodnie z wcześniejszą umową otrzymała Academia Cantolao)[1]. Była to najwyższa transakcja w historii peruwiańskiego futbolu[30]. Jednocześnie Alianza i PSV zawarły trzyletnią umowę o współpracy[29]. W przedsezonowym meczu towarzyskim z angielskim Newcastle United (2:2) Manco strzelił pierwszego gola w barwach nowego zespołu[31]. W oficjalnym meczu pierwszej drużyny zawodnik zadebiutował 23 września 2008 w wygranej 3:0 konfrontacji z rezerwami PSV, w drugiej rundzie Pucharu Holandii[32]. Premierowy mecz w Eredivisie 18-letni Peruwiańczyk rozegrał 29 listopada 2008 z sc Heerenveen. Spotkanie zakończyło się wynikiem 2:2, a Manco pojawił się na placu gry w 81 minucie i kilka sekund później zanotował asystę przy kontaktowym trafieniu Danny'ego Koevermansa[33]. Za ten występ były zawodnik Alianzy otrzymał dobre recenzje[34]. Drugie, a zarazem ostatnie spotkanie ligowe w barwach klubu z Eindhoven peruwiański pomocnik rozegrał 6 grudnia 2008 z FC Groningen. Pojawił się na boisku w doliczonym czasie gry za Danko Lazovicia[35]. Podczas gry w Eindhoven Manco nie potrafił wywalczyć sobie miejsca w podstawowej jedenastce PSV, mając za konkurentów do gry w składzie Balázsa Dzsudzsáka, Danny'ego Koevermansa, Danko Lazovicia, Nordina Amrabata i Olę Toivonena. Do nieudanego pobytu w PSV przyczyniły się także częste kontuzje odnoszone przez piłkarza oraz nie najlepsze stosunki z trenerem Fredem Ruttenem, który trenował Manco jesienią 2009[34].

Manco w barwach PSV brał także udział w Lidze Mistrzów UEFA 2008/2009. Jedyny występ w tych rozgrywkach zanotował 9 grudnia 2008, kiedy to drużyna prowadzona przez Huuba Stevensa przegrała 1:3 z Liverpoolem w szóstej kolejce rundy grupowej. Peruwiańczyk zmienił w 80 minucie Edisona Méndeza[36]. PSV ostatecznie zajęło ostatnie miejsce w liczącej cztery drużyny grupie i nie awansowało do fazy pucharowej[37].

Willem II

[edytuj | edytuj kod]

2 lutego 2009 Manco na zasadzie wypożyczenia do końca sezonu 2008/2009 zasilił holenderski zespół Willem II[38]. W barwach ekipy z Tilburga rozegrał dwa spotkania w Eredivisie: 13 lutego przeciwko Utrechtowi (0:2, grał do 61 minuty[39]) i 28 lutego przeciwko Heracles Almelo (0:3, wszedł w 67 minucie). W obydwóch spotkaniach piłkarz spisał się poniżej oczekiwań[34]. Na zakończenie rozgrywek drużyna Willem II zajęła dwunaste miejsce w tabeli (na osiemnaście zespołów)[40].

Juan Aurich

[edytuj | edytuj kod]

22 grudnia 2009 ogłoszono, że rundę wiosenną sezonu 2010 Manco spędzi w ojczyźnie, w zespole Juan Aurich[41]. Głównym powodem jego powrotu do rodzinnego kraju była chęć regularnej gry, która pozwoliłaby mu się dostać do składu reprezentacji narodowej[42]. Peruwiańczyk związał się z nową drużyną półrocznym wypożyczeniem. Pierwsze oficjalne spotkanie w klubie z siedzibą w Chiclayo rozegrał 28 stycznia 2010 przeciwko meksykańskiemu Estudiantes Tecos. Mecz ten, wygrany ostatecznie przez Juan Aurich 2:0, odbył się w rundzie wstępnej Copa Libertadores, natomiast Manco wystąpił w nim przez pełne 90 minut[43]. Swój debiut ligowy w barwach Aurich reprezentant Peru zanotował 15 lutego 2010 w zakończonej remisem 1:1 konfrontacji Juan Aurich z Melgar. 19-latek wybiegł na boisko w podstawowym składzie i w 62 minucie otrzymał drugą żółtą i w konsekwencji czerwoną kartkę[44]. Pierwszą bramkę dla Juan Aurich Manco strzelił 17 marca 2010 w spotkaniu ze swoim byłym klubem, Alianzą Lima, wchodzącym w skład czwartej kolejki fazy grupowej Copa Libertadores. Podwyższył wówczas prowadzenie swojego zespołu na 3:1 (ostateczny wynik meczu to 4:2)[45]. Podczas rozgrywek pierwszej rundy ligi peruwiańskiej w sezonie Descentralizado 2010 Manco wystąpił w 21 spotkaniach (w tym 18 wyjściowej jedenastce), strzelając dwie bramki (21 marca w wygranym 3:0 meczu ze Sport Boys[46] oraz 20 czerwca w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Universidadem San Martín[47]). Jego drużyna zajęła szóste miejsce (na szesnaście zespołów) w ligowej tabeli z dorobkiem 48 punktów na koncie[48]. Latem 2010 zatrudnieniem Manco było zainteresowane pięć ekip hiszpańskiej Primera División – CA Osasuna, Atlético, Real Saragossa, Deportivo La Coruña oraz RCD Mallorca[42]. Ostatecznie 16 lipca 2010 władze klubu Juan Aurich wykupiły z PSV Eindhoven 19-latka za nieujawnioną kwotę[49]. Zawodnik związał się z drużyną trzyletnią umową[50]. W ligowej rundzie jesiennej (tzw. Liguilli) pojawił się na boisku 8 razy, strzelając bramkę 28 października w wygranym 3:1 spotkaniu ze Sportem Huancayo[51]. Na koniec sezonu Descentralizado 2010 Manco utrzymał ze swoją drużyną szóstą lokatę w tabeli, co umożliwiło Juan Aurich występy w Copa Sudamericana 2011[52]. W grudniu 2010 20-letni zawodnik był łączony z transferem do kanadyjskiego Toronto FC[53].

Manco w barwach Juan Aurich brał udział w turnieju Copa Libertadores 2010. W rozgrywkach tych Peruwiańczyk rozegrał siedem spotkań (dwa w fazie wstępnej – z Estudiantes Tecos[43][54] – oraz pięć w fazie grupowej – po dwa z Estudiantes[55][56] i Alianzą[45][57], a także jedno z Bolívarem[58]), strzelając bramkę w meczu z Alianzą[45]. Jego zespół zajął trzecie, przedostatnie miejsce w grupie, nie kwalifikując się do 1/8 finału[59].

Atlante

[edytuj | edytuj kod]

30 grudnia 2010 Manco na zasadzie rocznego wypożyczenia został zawodnikiem meksykańskiego zespołu Atlante FC z siedzibą w mieście Cancún[60]. Trener drużyny, Miguel Herrera, przyznał, iż chciał sprowadzić 20-latka do swojego klubu już wcześniej, będąc szkoleniowcem Tecos UAG[61]. Młody Peruwiańczyk zastąpił w Atlante swojego rodaka, Johana Fano, który po wywalczeniu tytułu króla strzelców ligi powrócił do ojczyzny, do Universitario de Deportes[62]. Manco przyleciał do Meksyku 5 stycznia 2011[60]. W nowej drużynie 20-latek zadebiutował 15 stycznia, w wygranym 3:0 spotkaniu drugiej kolejki sezonu Clausura 2011 z Cruz Azul. Zmienił wówczas w 65 minucie Mario Ortiza i zanotował asystę przy trafieniu Christiana Bermúdeza na 2:0[63]. W barwach zespołu Atlante Manco wystąpił w meksykańskiej Ligi MX jeszcze sześciokrotnie, trzy razy wychodząc na plac gry w wyjściowej jedenastce – w 4 kolejce z Pueblą (2:0)[64], 5 kolejce z Guadalajarą (0:2)[65] oraz w 6 kolejce z San Luis (0:0)[66].

10 marca 2011 Manco spóźnił się na trening zespołu Atlante. Na ćwiczenia przybył w bardzo złej kondycji fizycznej. Szkoleniowiec Miguel Herrera i klubowy medyk Juan Manuel Mejía poddali Manco badaniom lekarskim, które wykazały, że znajdował się on pod wpływem alkoholu. Zawodnik usprawiedliwiał swoje spóźnienie domniemanym porwaniem – według wersji Peruwiańczyka został on napadnięty wraz z kuzynem dzień wcześniej w Cancún przez uzbrojonych mężczyzn, jednak ostatecznie udało im się uciec i ukryć w domu trenera przygotowania fizycznego Atlante[67][68]. W wyniku tej sytuacji Manco rzekomo stracił telefon komórkowy, pieniądze i biżuterię. Piłkarz zgłosił porwanie do sądu stanowego Quintana Roo. Tutaj wyszły na jaw rozbieżności w zeznaniach piłkarza i jego kuzyna (Manco twierdził, że porywaczy było pięciu, a kuzyn mówił o dwóch napastnikach)[67]. Na nagraniach z kamer bezpieczeństwa nie zarejestrowano obecności zawodnika i całego zajścia. Dyrektor generalny Atlante, José Antonio García, oznajmił o natychmiastowym rozwiązaniu umowy z Peruwiańczykiem z winy zawodnika, który przychodząc na trening pod wpływem alkoholu poważnie naruszył zasady panujące w klubie[69]. García nazwał Manco mitomanem i przestępcą oraz uznał, że z premedytacją chciał on opuścić klub[70][71]. Po tym zajściu piłkarz powrócił do ojczyzny[71] i otrzymał ofertę z peruwiańskiej drużyny Sport Boys[72], rozważał także zakończenie kariery piłkarskiej[73]. Władze zespołu Juan Aurich, z którego Manco wypożyczony był do Atlante, postanowiły nie interweniować w tej sprawie[74]. 24 marca prokurator generalny miasta Cancún ogłosił, iż wniesiona do sądu przez Manco sprawa porwania została unieważniona z powodu fałszywych zeznań gracza, natomiast piłkarzowi w razie ponownego przybycia do Cancún grozi nawet aresztowanie[75].

Przez następne cztery miesiące Manco pozostawał bez klubu. W tym czasie wziął udział w telewizyjnym reality–show "Amigos y Rivales"[76]. Na początku sierpnia 2011 wznowił treningi z zespołem Juan Aurich, prowadzonym przez kolumbijskiego szkoleniowca Diego Umañę[77]. 6 października tego samego roku Peruwiańska Federacja Piłki Nożnej zezwoliła zawodnikowi na występy w oficjalnych meczach Juan Aurich[78]. Swój pierwszy mecz po powrocie do drużyny z Chiclayo Manco rozegrał 15 października w lidze peruwiańskiej ze swoim byłym klubem Alianzą Lima (0:1), kiedy to w 60 minucie zmienił Andersona Cueto[79]. 14 grudnia 2011 Juan Aurich w play–offowym trójmeczu zwyciężył z macierzystym zespołem Manco, Alianzą Lima (1:2, 1:0, 0:0, 3:1 po rzutach karnych), zapewniając sobie pierwszy w historii klubu tytuł mistrza Peru[80]. 21-letni pomocnik pojawił się na placu gry tylko w ostatnim z meczów z Alianzą, w roli rezerwowego[81].

León de Huánuco

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec stycznia 2012 Manco został dyscyplinarnie odsunięty od pierwszej drużyny Juan Aurich, po tym, jak ponownie przyszedł na trening pod wpływem alkoholu[82]. Zarząd klubu zaczął szukać nowego zespołu dla zawodnika; ostatecznie po kilku dniach został on wypożyczony na rok do peruwiańskiego pierwszoligowca – Leónu de Huánuco[83]. W prowadzonej przez urugwajskiego szkoleniowca Aníbala Ruiza ekipie zadebiutował 6 lutego 2012 w meczu towarzyskim z Santiago Wanderers, kiedy to pojawił się na placu gry w drugiej połowie, zanotował asystę przy trafieniu Ramóna Cardozo i obejrzał czerwoną kartkę[84]. Pierwsze oficjalne spotkanie dla Leónu rozegrał 4 marca tego samego roku, wygrane 1:0 z Inti Gas w lidze, wychodząc na plac gry w wyjściowej jedenastce[85]. Podczas czterech miesięcy spędzonych w klubie rozegrał sześć spotkań, z czego cztery w pierwszym składzie i zanotował dwie żółte kartki. Gdy odchodził z Leónu, jego drużyna zajmowała siódme miejsce w tabeli[86].

Al-Wakrah

[edytuj | edytuj kod]

W maju 2012 Manco podpisał czteroletnią umowę z katarskim zespołem Al-Wakrah SC[87]. Prezes Juan Aurich, Edwin Oviedo, wspólnie z zawodnikiem poleciał do Kataru w celu sfinalizowania negocjacji[88]. Kwota transferu oscylowała wokół czterech milionów dolarów[87]. Sam Manco entuzjastycznie podszedł do gry w Al-Wakrah i jednocześnie zadeklarował chęć powrotu do reprezentacji Peru na eliminacje do Mistrzostw Świata 2014[89]. Z gażą 100 tysięcy dolarów miesięcznie został jednym z najlepiej opłacanych graczy w lidze katarskiej[90]. Trzy miesiące później, z powodu przekroczenia limitu obcokrajowców w drużynie, Manco nie został uwzględniony przez sztab szkoleniowy przy ustalaniu składu na przedsezonowe zgrupowanie, natomiast zarząd Al-Wakrah postanowił wypożyczyć zawodnika do innego klubu[91]. Sam piłkarz zaprzeczył tym informacjom i zapewnił, że trenuje z resztą zespołu[92], jednak ostatecznie nie rozegrał żadnego oficjalnego spotkania w barwach Al-Wakrah i występował jedynie w rezerwach klubu. Jednym z ważniejszych czynników, które zadecydowały o jego niepowodzeniu w Katarze, była zmiana trenera – zaraz po transferze Manco Adnan Dirjal został zastąpiony przez Mehmeda Baždarevicia. Po kilku miesiącach piłkarz powrócił do Peru, gdzie rozpoczął negocjacje transferowe z tamtejszymi i brazylijskimi drużynami – Fluminense FC, CR Flamengo i São Paulo[93]. W jednym z wywiadów uznał, iż ostatnie trzy lata w jego karierze były dla niego straconym czasem[94].

UTC

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2013 Albert Cabanillas, dyrektor generalny klubu UTC de Cajamarca, który w poprzednim sezonie po dziewiętnastu latach przerwy awansował do pierwszej ligi peruwiańskiej[95], ogłosił, że Manco zasilił zespół na zasadzie sześciomiesięcznego wypożyczenia[96]. W nowym zespole zadebiutował 24 lutego 2013 w wygranym 3:1 ligowym meczu z Ayacucho FC[97]. Niemal od razu został podstawowym zawodnikiem UTC, szybko osiągnął bardzo wysoką formę, i, jak sam przyznał, odzyskał motywację i radość z gry w piłkę[98]. Jego świetne występy zaowocował zainteresowaniem ze strony czołowego peruwiańskiego zespołu Sporting Cristal[99], a także rozpoczęły dyskusję w mediach o ewentualnym powrocie zawodnika do reprezentacji kraju[100].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Wybór kadry

[edytuj | edytuj kod]

Manco podczas pobytu w Wenezueli po raz pierwszy zaczął grać w piłkę, występował także w tamtejszej reprezentacji do lat 15 na Młodzieżowych Mistrzostwach Ameryki Południowej 2005 w Boliwii[101]. Wiele osób błędnie uważało, że zawodnik urodził się na wenezuelskiej wyspie Margarita i z tego powodu powinien w przyszłości reprezentować barwy dorosłej kadry Wenezueli[5]. Serafín Boutureira, przewodniczący komisji ds. reprezentacji Wenezueli, Amleto Bonaccorso, trener reprezentacji Wenezueli do lat 17 oraz Rafael Esquivel, prezes Wenezuelskiego Związku Piłki Nożnej, kilkakrotnie kontaktowali się w tej sprawie z Manco i jego rodzicami. Ostatecznie 12 marca 2007, po rozmowie rodziców niepełnoletniego zawodnika z władzami Peruwiańskiej Federacji Piłkarskiej Manco zdecydował się wystąpić w kadrze Peru[101]. W wywiadzie, którego udzielił kilka dni później agencji prasowej Andina, powiedział:

Jestem wdzięczny Wenezueli, jest to wspaniały kraj, który dał mi wiele, ale muszę podążać za głosem serca, które wybrało Peru. Moi rodzice są Peruwiańczykami tak samo jak ja. Czuję się Peruwiańczykiem bardziej niż ktokolwiek inny i zawsze chciałem zrobić wszystko, by wystąpić w czerwono-białych barwach[102].

U–17

[edytuj | edytuj kod]

Manco w 2007 roku został powołany przez Juana José Oré na Mistrzostwa Ameryki Południowej U–17 w Ekwadorze. Peruwiańska reprezentacja zajęła pierwsze miejsce w liczącej pięć drużyn grupie A, notując dwa zwycięstwa (2:1 z Brazylią[103] oraz 4:1 z Boliwią[104]), remis (0:0 z Ekwadorem[105]) i porażkę (1:3 z Chile[106]). Manco strzelił po jednym golu w spotkaniach z Brazylią[103] i Boliwią[104]. W rundzie finałowej jego zespół zajął czwarte miejsce (na sześć drużyn) po zwycięstwie z Wenezuelą (2:1)[107], remisach z Ekwadorem (2:2)[108] i Argentyną (1:1)[109] oraz porażkach z Brazylią (0:4)[110] i Kolumbią (0:3)[111]. W tej fazie rozgrywek zawodnik Alianzy zanotował trafienie w spotkaniu z Ekwadorem[108]. Ostatecznie Peruwiańczycy zakwalifikowali się na Mistrzostwa Świata U–17 w Korei Południowej, natomiast Manco został wyróżniony nagrodą dla najlepszego gracza południowoamerykańskich mistrzostw, pokonując w oficjalnym plebiscycie CONMEBOL Brazylijczyka Lulinhę, Kolumbijczyka Cristiana Nazaritha oraz Argentyńczyka Eduardo Salvio[112]. Po sensacyjnym zwycięstwie z Brazylią w fazie grupowej filigranowy Peruwiańczyk został porównany przez brazylijską prasę do Romário[5].

W sierpniu 2007 Manco brał udział w Mistrzostwach Świata do lat 17. Wystąpił wówczas we wszystkich meczach drużyny narodowej – w fazie grupowej, którą Peruwiańczycy zakończyli na pierwszym miejscu, rozegrał spotkania z Koreą Południową (1:0)[113], Togo (0:0)[114] oraz Kostaryką (1:0)[115]. W 1/8 finału, w meczu z Tadżykistanem, Manco zdobył bramkę w 13 minucie, wykorzystał także swoją jedenastkę w serii rzutów karnych, wygranej ostatecznie przez Peru 5:4[116]. Zespół peruwiański odpadł z turnieju w ćwierćfinale po porażce 0:2 z Ghaną[117]. Podczas gry w reprezentacji U–17 Manco pełnił rolę lidera prowadzonej przez Juana José Oré peruwiańskiej drużyny[5].

U–20

[edytuj | edytuj kod]

W 2009 roku Manco brał udział w mistrzostwach Ameryki Południowej U–20 w Wenezueli. Wystąpił we wszystkich czterech spotkaniach peruwiańskiej kadry: z Ekwadorem (1:2)[118], Kolumbią (0:1)[119], Argentyną (1:2)[120] i Wenezuelą (1:3)[121]. W ostatnim z wymienionych spotkań został ukarany czerwoną kartką w 54 minucie gry. Ostatecznie prowadzona przez Héctora Chumpitaza reprezentacja Peru z czterema porażkami na koncie zajęła ostatnie, piąte miejsce w grupie B, nie kwalifikując się do rundy finałowej[122].

Dorosła reprezentacja

[edytuj | edytuj kod]

W dorosłej kadrze narodowej Peru Manco zadebiutował za kadencji José del Solara, 6 lutego 2008 w przegranym 1:2 towarzyskim spotkaniu z Boliwią[123]. 17-latek wszedł wówczas na plac gry w 62 minucie, zmieniając Sidneya Faiffera[124].

13 października 2010, po przegranym 0:1 wyjazdowym spotkaniu towarzyskim z Panamą, Manco, wraz z innymi reprezentantami Peru, Jeffersonem Farfánem i Johnem Galliquio, udał się do dyskoteki, gdzie przebywał do późnych godzin porannych[125]. Urugwajski selekcjoner Sergio Markarián odsunął trzech piłkarzy od kadry[126]. Później Manco w wywiadach wielokrotnie przepraszał za swoje zachowanie[60]. Nie znalazł się w składzie na rozgrywany w Argentynie turniej Copa América 2011, gdzie Peruwiańczycy doszli do półfinału i zajęli trzecie miejsce[127]. W czerwcu 2013 Markarián ogłosił, że Manco zostanie powołany na najbliższe spotkania reprezentacji[128].

Statystyki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Klub Sezon Kraj Rozgrywki Liga Puchar kraju Międzynarodowe Razem
Mecze Gole Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole Mecze Gole
Alianza 2007 Peru Primera División 15 1 —— —— 15 1
2008 Peru 13 2 —— —— 13 2
PSV Eindhoven 2008–2009 Holandia Eredivisie 2 0 2 0 LM 1 0 5 0
Willem II Holandia 2 0 —— —— 2 0
PSV Eindhoven 2009–2010 Holandia 0 0 —— —— 0 0
Juan Aurich 2010 Peru Primera División 29 3 —— CL 7 1 36 4
Atlante 2010–2011 Meksyk Primera División 7 0 —— —— 7 0
Juan Aurich 2011 Peru Primera División 6 0 —— —— 6 0
León Huánuco 2012 Peru 6 0 —— —— 6 0
Al-Wakrah 2012–2013 Katar Qatar Stars League 0 0 —— —— 0 0
UTC 2013 Peru Primera División —— ——
Łącznie Peru 69 6 —— CL 7 1 76 7
Holandia 4 0 2 0 LM 1 0 7 0
Meksyk 7 0 —— —— 7 0
Katar 0 0 —— —— 0 0
Ogółem 80 6 2 0 CL + LM 8 1 90 7

Ostatnia aktualizacja: 1 stycznia 2013.

Legenda:

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Kraj Rok Łącznie Towarzysko
Mecze Gole Mecze Gole
Peru Peru 2008 2 0 2 0
Peru 2009 0 0 0 0
Peru 2010 3 0 3 0
Ogółem 5 0 5 0

Ostatnia aktualizacja: 1 stycznia 2013.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Juan Aurich

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Peru

[edytuj | edytuj kod]
  • Czwarte miejsce
    • Mistrzostwa Ameryki Południowej U–17: 2007[5]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • Najlepszy zawodnik Mistrzostw Ameryki Południowej U–17 2007[112]

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Manco jest kreatywnym, dynamicznym i zwrotnym graczem[34]. Jednymi z jego największych atutów są ponadprzeciętnie rozwinięta technika oraz zmiana tempa gry[2][5]. Peruwiańczyk posiada także dobrą szybkość, przyspieszenie i drybling, często zalicza asysty przy trafieniach kolegów z drużyny. Precyzyjnie wykonuje stałe fragmenty gry[2]. Mankamentem ofensywnie grającego zawodnika jest natomiast stosunkowo mała liczba strzelanych goli, z reguły nie potrafi też ustabilizować swojej formy[34]. Teófilo Cubillas, legendarny piłkarz peruwiański, ogłosił Manco swoim następcą[129]. Filigranowy pomocnik był także porównywany do Ronaldinho[130], Lionela Messiego[5][25] czy Hugo Sotila[34].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f Reimond Manco Official Site. Reimond Manco. [dostęp 2011-01-03]. (hiszp.).
  2. ↑ a b c d e f Paweł Machitko: Młode talenty: cz.12 [Reimond Manco Albarraci]. Transfery.info, 24 marca 2008. [dostęp 2011-01-03].
  3. ↑ Verónica Gasco: Padre de Reimond Manco: “Mi hijo quiere dejar el fútbol”. El Comercio, 15 marca 2011. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  4. ↑ Venezuela y Perú se disputan nacionalidad del goledor Manco. Terra, 13 marca 2011. [dostęp 2011-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (hiszp.).
  5. ↑ a b c d e f g h i j Marvellous Manco ready to deliver. FIFA, 25 maja 2007. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).
  6. ↑ W. Tadokoro: Paulo: "Reimond, te espero en Boys". Trome, 15 maca 2011. [dostęp 2012-02-09]. (hiszp.).
  7. ↑ Reimond Manco y Fiorella Vento celebran en privado su matrimonio civil. El Comercio, 29 stycznia 2009. [dostęp 2011-03-27]. (hiszp.).
  8. ↑ Reimond Manco confirma separación con su esposa Fiorella Vento. Peru.com, 7 grudnia 2009. [dostęp 2011-03-27]. (hiszp.).
  9. ↑ Henry Trauco Matta: Se limpia: Reimond Manco negó haber estado ebrio. Depor, 26 marca 2012. [dostęp 2013-01-14]. (hiszp.).
  10. ↑ Shirley Arica a Reimond Manco: "Dedícate a jugar y no me jorobes la paciencia". Peru.com, 7 czerwca 2012. [dostęp 2013-01-14]. (hiszp.).
  11. ↑ Leonardo Fernández: Entre los más bravos: Reimond Manco en equipo histórico de la Gothia Cup. Depor, 16 lipca 2012. [dostęp 2012-07-18]. (hiszp.).
  12. ↑ Reimond Manco podría jugar ante Alianza Atlético. Terra, 4 kwietnia 2007. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  13. ↑ Reimond Manco confiesa que la fama lo ha mareado. ESPN, 7 kwietnia 2007. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  14. ↑ Mundialistas debutaron en Alianza. Peru.com, 13 września 2007. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  15. ↑ Reimond Manco viaja con Alianza Lima a Tacna. Terra, 15 września 2007. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  16. ↑ Eli Schmerler: Peru 2007. RSSSF, 16 stycznia 2009. [dostęp 2011-01-03]. (ang.).
  17. ↑ Eli Schmerler: Peru 2008. RSSSF, 12 lutego 2009. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).
  18. ↑ Reimond Manco es el mejor deportista del 2007. Terra, 28 grudnia 2007. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  19. ↑ Reimond Manco confiesa que la fama lo ha mareado. Terra, 26 lutego 2008. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  20. ↑ Reimond Manco: Nunca me pegaron. Terra, 26 maja 2008. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  21. ↑ Piet de Visser: Manco ruwe diamant. PSV Netwerk, 5 grudnia 2007. [dostęp 2011-03-27]. (niderl.).
  22. ↑ Reimond Manco: "Mi prioridad es la selección". Terra, 12 kwietnia 2007. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  23. ↑ El goleador peruano Manco negocia pase al River Plate de Argentina. Terra, 7 marca 2011. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  24. ↑ Real Madrid tras los pasos de Reimond Manco. Terra, 8 maja 2007. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  25. ↑ a b Europa se rinde ante Reimond Manco. Terra, 15 stycznia 2008. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  26. ↑ Emisarios del Inter vendrán a ver a Reimond Manco. Terra, 18 stycznia 2008. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  27. ↑ Reimond Manco en la mira del Milán y la Fiorentina. Terra, 6 lutego 2008. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  28. ↑ Juvenil Reimond Manco viaja a Holanda para negociar con el PSV Eindhoven. Terra, 7 lutego 2008. [dostęp 2011-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (hiszp.).
  29. ↑ a b PSV en Alianza Lima akkoord over Reimond Manco. PSV Eindhoven, 9 lutego 2008. [dostęp 2011-03-27]. (niderl.).
  30. ↑ Transferencia de Reimond Manco al PSV Eindhoven impone un récord en el Perú. El Comercio, 11 lutego 2008. [dostęp 2012-04-06]. (hiszp.).
  31. ↑ PSV and Newcastle United share honours at St James’ Park. PSV Eindhoven, 7 sierpnia 2008. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).
  32. ↑ www.worldfootball.net: Netherlands » KNVB beker 2008/2009 » 2. Round » Jong PSV – PSV Eindhoven 0:3. www.worldfootball.net. [dostęp 2019-11-23]. (ang.).
  33. ↑ SC Heerenveen - PSV Eindhoven, 29 lis 2008 - Eredivisie, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-28].
  34. ↑ a b c d e f Reimond Manco, el enfant terrible peruano. Ases del Balón, 7 września 2010. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  35. ↑ PSV Eindhoven - FC Groningen, 6 gru 2008 - Eredivisie, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-28].
  36. ↑ PSV Eindhoven - FC Liverpool, 9 gru 2008 - Liga Mistrzów UEFA, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-28].
  37. ↑ Karel Stokkermans: UEFA European Competitions 2008-09. RSSSF, 15 stycznia 2010. [dostęp 2011-03-28]. (ang.).
  38. ↑ PSV verhuurt Reimond Manco aan Willem II. PSV Eindhoven, 2 lutego 2009. [dostęp 2011-03-27]. (niderl.).
  39. ↑ Debuut Reimond Manco bij verliezend Willem II. PSV Eindhoven, 14 lutego 2009. [dostęp 2011-03-27]. (niderl.).
  40. ↑ Marcel Haisma: Netherlands 2008/09. RSSSF, 16 grudnia 2010. [dostęp 2011-03-27]. (ang.).
  41. ↑ Manco op huurbasis naar Juan Aurich. PSV Eindhoven, 22 grudnia 2009. [dostęp 2011-03-27]. (niderl.).
  42. ↑ a b Rafael Castro: Cinco equipos de la Liga, en la puja por Reimond Manco. Fichajes, 28 lipca 2010. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  43. ↑ a b Club Juan Aurich - Estudiantes Tecos, 28 sty 2010 - Copa Libertadores, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-28].
  44. ↑ FBC Melgar - Club Juan Aurich, 15 lut 2010 - Torneo Descentralizado, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-28].
  45. ↑ a b c Club Juan Aurich - Club Alianza Lima, 17 mar 2010 - Copa Libertadores, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-28].
  46. ↑ Juan Aurich vs. Sport Boys 3 - 0, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-26].
  47. ↑ Juan Aurich vs. Universidad San Martín 1 - 1, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-26].
  48. ↑ Primera Division, [w:] baza Soccerway (liga-rozgrywki) [dostęp 2011-03-28].
  49. ↑ Transfer Manco naar Juan Aurich afgerond. PSV Eindhoven, 16 lipca 2010. [dostęp 2011-03-27]. (niderl.).
  50. ↑ Stefan Coerts: Official: Reimond Manco Leaves PSV For Juan Aurich. Goal, 16 lipca 2010. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).
  51. ↑ Juan Aurich vs. Sport Huancayo 3 - 1, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-26].
  52. ↑ Primera Division, [w:] baza Soccerway (liga-rozgrywki) [dostęp 2011-03-28].
  53. ↑ León de Huánuco no se reforzará con Reimond Manco. Serperuano, 21 grudnia 2011. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  54. ↑ Estudiantes Tecos - Club Juan Aurich, 4 lut 2010 - Copa Libertadores, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-28].
  55. ↑ Club Estudiantes de La Plata - Club Juan Aurich, 12 lut 2010 - Copa Libertadores, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-28].
  56. ↑ Club Juan Aurich - Club Estudiantes de La Plata, 31 mar 2010 - Copa Libertadores, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-28].
  57. ↑ Club Alianza Lima - Club Juan Aurich, 11 mar 2010 - Copa Libertadores, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-28].
  58. ↑ Club Juan Aurich - Bolívar La Paz, 24 lut 2010 - Copa Libertadores, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-28].
  59. ↑ Juan Pablo Andrés: Copa Libertadores de América 2010. RSSSF, 14 września 2010. [dostęp 2011-03-28]. (ang.).
  60. ↑ a b c El peruano Reimond Manco viajó a México para unirse al Atlante. Terra, 5 stycznia 2011. [dostęp 2011-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (hiszp.).
  61. ↑ En el Atlante esperan que Manco olvide los escándalos. Terra, 3 stycznia 2011. [dostęp 2011-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 stycznia 2011)]. (hiszp.).
  62. ↑ Reimond Manco jugará en el Atlante de México. Terra, 30 grudnia 2010. [dostęp 2011-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 stycznia 2011)]. (hiszp.).
  63. ↑ Atlante 3 – 0 Cruz Azul. MedioTiempo. [dostęp 2011-03-28]. (hiszp.).
  64. ↑ Atlante 2 – 0 Puebla. MedioTiempo. [dostęp 2011-03-28]. (hiszp.).
  65. ↑ Chivas 2 – 0 Atlante. MedioTiempo. [dostęp 2011-03-28]. (hiszp.).
  66. ↑ Atlante 0 – 0 San Luis. MedioTiempo. [dostęp 2011-03-28]. (hiszp.).
  67. ↑ a b Atlante de México cesa a peruano Manco por llegar alcoholizado a entrenar. Terra, 11 marca 2011. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  68. ↑ Edgar Malagón: Aplaudió Toño García decisión de la PGJ sobre Manco. MedioTiempo, 11 marca 2011. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  69. ↑ Reimond Manco causó baja del Atlante. MedioTiempo, 10 marca 2011. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  70. ↑ Manco en problemas. Correo. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  71. ↑ a b Presidente del Atlante: Reimond Manco tiene un problema, es un mitómano. 100Goles. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  72. ↑ Papá de Manco: "Mi hijo quiere dejar el fútbol". Trome, 15 marca 2011. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  73. ↑ Manco no piensa en dejar el fútbol: "Tengo una familia que mantener". El Comercio, 22 marca 2011. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  74. ↑ Marith Aguilar Mirales: Manco podría correr la misma suerte de Ariel Ortega y quedarse un año sin jugar. El Comercio, 19 marca 2011. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  75. ↑ Prensa mexicana tilda de mentiroso a Manco por secuestro. Terra, 24 marca 2011. [dostęp 2011-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (hiszp.).
  76. ↑ Reimond Manco bailará en "Amigos y Rivales". Peru.com, 18 kwietnia 2011. [dostęp 2011-08-19]. (hiszp.).
  77. ↑ El regreso de Reimond Manco y una nueva oportunidad. Terra, 6 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (hiszp.).
  78. ↑ Reimond Manco quedó habilitado para jugar por el Juan Aurich. Generaccion, 6 października 2011. [dostęp 2011-10-20]. (hiszp.).
  79. ↑ Joaquín Ortiz Rivarola: La larga historia de amor y desamor entre Reimond Manco y Alianza Lima. El Comercio, 16 października 2011. [dostęp 2011-10-20]. (hiszp.).
  80. ↑ a b Manco: "El título es para todos los que me apoyaron". Terra, 15 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (hiszp.).
  81. ↑ Alianza Lima vs. Juan Aurich 0 - 0, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2011-12-16].
  82. ↑ Reimond Manco rompe su silencio y habla de su salida del Juan Aurich. RPP, 3 lutego 2012. [dostęp 2012-02-09]. (hiszp.).
  83. ↑ Jeremías Godoy: Reimond Manco: "Vine al León para sudar la camiseta". Correo, 6 lutego 2012. [dostęp 2012-02-13]. (hiszp.).
  84. ↑ Reimond Manco y su debut accidentado en León de Huánuco. Peru.com, 6 lutego 2012. [dostęp 2012-02-13]. (hiszp.).
  85. ↑ León de Huánuco vs. Ayacucho 1 - 0, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2012-05-08].
  86. ↑ Primera Division, [w:] baza Soccerway (liga–sezon) [dostęp 2012-05-28].
  87. ↑ a b Reimond Manco sumaría siete clubes en cinco años de carrera. El Comercio, 5 maja 2012. [dostęp 2012-05-08]. (hiszp.).
  88. ↑ Directiva de Aurich y Reimond Manco suspendieron el viaje a Qatar. El Comercio, 6 maja 2012. [dostęp 2012-05-08]. (hiszp.).
  89. ↑ Reimond Manco se ilusiona con posibilidad de jugar en Qatar. El Comercio, 7 maja 2012. [dostęp 2012-05-08]. (hiszp.).
  90. ↑ El ‘Rei’ de Qatar: Reimond Manco ganaría 100 mil dólares mensuales en el Al-Wakrah. La Republica, 18 maja 2012. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 maja 2012)]. (hiszp.).
  91. ↑ Reimond Manco excluido por Al Wakrah y puede ser cedido, afirman. RPP, 24 sierpnia 2012. [dostęp 2012-08-26]. (hiszp.).
  92. ↑ Reimond Manco negó que vaya a dejar el Al-Wakhra de Qatar. Terra, 29 sierpnia 2012. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (hiszp.).
  93. ↑ Julio Vassallo Núñez: Reimond Manco: "Mi futuro está entre Fluminense, Flamengo o Sao Paulo de Brasil". Depor, 9 listopada 2012. [dostęp 2012-11-15]. (hiszp.).
  94. ↑ Reimond Manco: "No quiero tropezar con las mismas rocas". La Republica, 13 listopada 2012. [dostęp 2012-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 listopada 2012)]. (hiszp.).
  95. ↑ UTC de Cajamarca confirmó a Reimond Manco. Los Andes, 12 stycznia 2013. [dostęp 2013-01-14]. (hiszp.).
  96. ↑ Reimond Manco es el nuevo jugador del UTC de Cajamarca. RPP, 12 stycznia 2013. [dostęp 2013-01-14]. (hiszp.).
  97. ↑ UTC Cajamarca vs. Ayacucho 3 - 1, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2013-05-12].
  98. ↑ David Hidalgo Jiménez: Reimond Manco trabaja para tener una nueva oportunidad en el fútbol. El Comercio, 16 kwietnia 2013. [dostęp 2013-05-12]. (hiszp.).
  99. ↑ José Varela: Sporting Cristal podría fichar a Reimond Manco en junio. Libero, 8 maja 2013. [dostęp 2013-05-12]. (hiszp.).
  100. ↑ Horacio Zimmerman: ¿Reimond Manco está listo para volver a ser tomado en cuenta por Markarián?. Libero, 17 kwietnia 2013. [dostęp 2013-05-12]. (hiszp.).
  101. ↑ a b Manco decidió jugar por Perú pese a esfuerzos de Venezuela. Terra, 13 marca 2011. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  102. ↑ Reimond Manco: 'Mi corazón dice Perú'. Terra, 15 marca 2011. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  103. ↑ a b Perú se bajó al campeón. Peru.com, 4 marca 2007. [dostęp 2011-03-31]. (hiszp.).
  104. ↑ a b Perú gana, golea y gusta. Peru.com, 6 marca 2007. [dostęp 2011-03-31]. (hiszp.).
  105. ↑ Perú a la siguiente fase. Peru.com, 10 marca 2007. [dostęp 2011-03-31]. (hiszp.).
  106. ↑ La Sub 17 experimentó su primera caída. Peru.com, 8 marca 2007. [dostęp 2011-03-31]. (hiszp.).
  107. ↑ Perú da el primer paso hacia el Mundial. Peru.com, 16 marca 2007. [dostęp 2011-03-31]. (hiszp.).
  108. ↑ a b Todo se decidirá en la fecha final. Peru.com, 16 marca 2007. [dostęp 2011-03-31]. (hiszp.).
  109. ↑ ¡Por fin a un Mundial!. Peru.com, 16 marca 2007. [dostęp 2011-03-31]. (hiszp.).
  110. ↑ Perú fue presa fácil de Brasil. Peru.com, 16 marca 2007. [dostęp 2011-03-31]. (hiszp.).
  111. ↑ Perú se aleja del Mundial. Peru.com, 16 marca 2007. [dostęp 2011-03-31]. (hiszp.).
  112. ↑ a b Manco fue el ‘Rey del Sudamericano’. Peru.com, 26 marca 2007. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  113. ↑ Korea Republic – Peru 0:1 (0:1). FIFA. [dostęp 2011-03-31]. (ang.).
  114. ↑ Togo – Peru 0:0. FIFA. [dostęp 2011-03-31]. (ang.).
  115. ↑ Peru – Costa Rica 1:0 (0:0). FIFA. [dostęp 2011-03-31]. (ang.).
  116. ↑ Peru – Tajikistan 1:1 a.e.t. (1:1, 1:1) 5:4 PSO. FIFA. [dostęp 2011-03-31]. (ang.).
  117. ↑ Ghana – Peru 2:0 (1:0). FIFA. [dostęp 2011-03-31]. (ang.).
  118. ↑ Peru U20 vs. Ecuador U20 1 - 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-29].
  119. ↑ Kolumbia U20 vs. Peru U20 1 - 0, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-29].
  120. ↑ Argentyna U20 vs. Peru U20 2 - 1, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-29].
  121. ↑ Peru U20 vs. Venezuela U20 1 - 3, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2011-03-29].
  122. ↑ Sudamericano Sub-20 – Primera Fase 2009. ESPN. [dostęp 2011-03-29]. (hiszp.).
  123. ↑ Careers after Korea. FIFA, 28 stycznia 2009. [dostęp 2011-03-26]. (ang.).
  124. ↑ La selección peruana cayó 2-1 ante Bolivia en La Paz en partido amistoso. El Comercio, 6 lutego 2008. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  125. ↑ Sergio Markarián marginará a jugadores que se fueron de fiesta. MedioTiempo, 18 października 2010. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  126. ↑ Markarián comprobó salida de dos jugadores y dijo que “están fuera de la selección”. El Comercio, 15 października 2010. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
  127. ↑ Perú define plantilla para Copa América 2011. TeleSUR, 29 czerwca 2011. [dostęp 2012-05-08]. (hiszp.).
  128. ↑ Sergio Markarián: "Reimond Manco estará convocado para el microciclo de julio". Depor, 27 czerwca 2013. [dostęp 2013-07-06]. (hiszp.).
  129. ↑ Cubillas afirma que Reimond Manco lo superará como futbolista. Terra, 27 marca 2007. [dostęp 2011-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (hiszp.).
  130. ↑ Reimond Manco, el "nuevo Ronaldinho" es peruano. Terra, 21 lipca 2007. [dostęp 2011-03-26]. (hiszp.).
Składy reprezentacji Peru
Skład reprezentacji Peru na Mundialu U-17 2007

Peru