Renata Kałuża

Renata Kałuża
Ilustracja
Renata Kałuża[1]
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1981
Czarny Dunajec

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska paraolimpijskie
brąz Tokio 2020 handbike w jeździe indywidualnej na czas
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Renata Kałuża (ur. 28 kwietnia 1981) – polska taterniczka i parakolarka. Pochodzi z Czarnego Dunajca. W latach 2008–2013 pracowała w Urzędzie Gminy Czarny Dunajec[2].

13 marca 2007[3] uległa wypadkowi w trakcie wspinaczki górskiej w Przełomie Białki pod Krempachami[3], wskutek czego została trwale sparaliżowana od klatki piersiowej w dół[4]. Od tego czasu porusza się na wózku inwalidzkim. Trenuje kolarstwo ręczne na rowerze typu handbike[5] (klasa sportowa: WH3). Od 2010 r. jest zawodniczką Kadry Narodowej.

Zdobyła m.in. złoty i srebrny medal Pucharu Świata oraz dwa srebrne medale Mistrzostw Świata w Kanadzie w 2013[3]. W 2014 została mistrzynią świata w parakolarstwie (Greenville[3]) oraz najlepszym polskim sportowcem niepełnosprawnym w plebiscycie Przeglądu Sportowego[6]. W 2015 zwyciężyła w Pucharze Europy w kolarstwie ręcznym (Rzeszów)[3]. W 2016 brała udział w Igrzyskach Paraolimpijskich w Rio de Janeiro[7], na których zajęła 4 i 5. miejsce. W 2017 r. zdobyła srebro i brąz na Mistrzostwach Świata w Pietermaritzburgu w RPA[8] zaś w 2019 – srebro[9] i brąz[10] na Mistrzostwach Świata w Emmen, w Holandii. 31 sierpnia 2021 reprezentując Polskę na Paraolimpiadzie w Tokio zdobyła brązowy medal w rywalizacji na handbike’u w jeździe indywidualnej na czas[11].

W 2021 odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ „Renata” – znaczy urodzona na nowo”, [w:] Iwona Kamieńska, Akademia Orłów – prawdziwe historie, które Cię uskrzydlą, autor fotografii: Filip Kałużny; (CC0); Publikacja dofinansowana ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Nowy Sącz: Stowarzyszenie Sursum Corda, 2015.
  2. ↑ Renata Kałuża na paraolimpiadzie w Rio [online], Gmina Czarny Dunajec, 8 września 2016.
  3. ↑ a b c d e Iwona Kamieńska, Akademia Orłów prawdziwe historie, które Cię uskrzydlą, Sursum Corda, Nowy Sącz, 2015, s. 35–37.
  4. ↑ „JESTEM RENATA” – poruszająca historia Renaty Kałuży. tatromaniak.pl, 2014-08-16. [dostęp 2016-01-16]. (pol.).
  5. ↑ Renata Kałuża, Polski Komitet Paraolimpijski.
  6. ↑ Renata Kałuża: po wypadku moje życie jest bardziej ekscytujące. polskieradio.pl, 2015-01-12. [dostęp 2016-01-16]. (pol.).
  7. ↑ Paraolimpiada w Rio. Renata Kałuża 4 w jeździe indywidualnej na czas. goral.info.pl. [dostęp 2016-09-21]. (pol.).
  8. ↑ Polacy z 10 medalami Mistrzostw Świata w Parakolarstwie! [online], Oficjalna strona Ministerstwa Sportu i Turystyki Rzeczypospolitej Polskiej.
  9. ↑ Paulina Królak, Kolarstwo szosowe: Renata Kałuża wicemistrzynią świata [online], Parasportowcy, 13 września 2019.
  10. ↑ Kamil Kaczmarek, Parakolarstwo – MŚ: medal Renaty Kałuży ostatniego dnia [online], Poinformowani.pl, 15 września 2019.
  11. ↑ Krzysztof Sobczak, Kolejny polski medal w Tokio. Renata Kałuża z brązem igrzysk paraolimpijskich [online], Radio Zet, 31 sierpnia 2021.
  12. ↑ M.P. z 2022 r. poz. 78.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]