René Cagnat

René Cagnat (1852 – 1937) – francuski historyk, epigrafik, archeolog i antykwariusz. Profesor epigrafiki w Collège de France a także założyciel i wieloletni redaktor naczelny rocznika epigraficznego L’Année épigraphique. Komandor Legii Honorowej[1].

René Louis Victor Cagnat urodził się 10 października 1852[2]. Po ukończeniu szkoły i liceum rozpoczął studia, a w 1880 został profesorem nadzwyczajnym literatury współczesnej i antycznej (agrégé de grammaire) w paryskim Collège Stanislas[3]. W latach 1883–1887 obronił przewód doktorski a następnie wyjechał na kilka lat do Tunezji, gdzie w ramach misji francuskiego ministerstwa oświecenia publicznego prowadził badania archeologiczne i epigraficzne[3]. W 1887 powrócił na stałe do Francji, gdzie został profesorem historii starożytnej na wydziale humanistycznym Université de Douai[3]. Jednocześnie aż do 1914 pełnił funkcję inspektora generalnego muzeów i badań archeologicznych na rejon Algierii[3], a także (do 1931) był profesorem „epigrafiki i starożytności rzymskich” w Collège de France[3].

Po 1880 zaczął publikować pierwsze prace naukowe poświęcone strażom miejskim w cesarstwie rzymskim oraz rzymskiemu systemowi podatkowemu[2]. W 1888 założył rocznik L’Année épigraphique, jeden z najstarszych ukazujących się nieprzerwanie do czasów współczesnych roczników epigraficznych na świecie[4][2]. Zadaniem czasopisma było zbieranie dotychczas rozproszonych informacji epigraficznych, przede wszystkim dotyczących starożytności rzymskich i greckich[2]. Na prośbę Theodora Mommsena Cagnat wraz z Johannesem Schmidtem i Hermanem Dessau opracował także podsumowanie źródeł epigraficznych z terenu Afryki Północnej opublikowane w ramach serii Corpus Inscriptionum Latinarum[2].

6 grudnia 1895 Cagnat został wybrany członkiem zwyczajnym Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, gdzie zajął miejsce opuszczone przez Josepha Derenbourga[5][2]. W 1906 został przewodniczącym akademii, a 21 lipca 1916 został wybrany jej dożywotnim sekretarzem[5]. W 1904, na wniosek Otto Hirschfelda i Ulricha von Wilamowitz-Moellendorffa, został członkiem korespondencyjnym Królewskiej Pruskiej Akademii Nauk[2][6]. Był także członkiem Akademii Rumuńskiej[6]. W 1890 rząd Francji ponownie wysłał go do swoich kolonii w Afryce Północnej, gdzie Cagnat został nadzorcą lokalnych muzeów i badań epigraficznych[2]. Zmarł 27 marca 1937 w Paryżu[2][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ AIBL 2015 ↓, § 1–2.
  2. ↑ a b c d e f g h i Kirsten 1985 ↓, s. 128–129.
  3. ↑ a b c d e f AIBL 2015 ↓, § 5.
  4. ↑ Corbier 2015 ↓, § 1.
  5. ↑ a b AIBL 2015 ↓, § 2–3.
  6. ↑ a b AIBL 2015 ↓, § 8.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, CAGNAT René, Louis, Victor, [w:] Académie des Inscriptions et Belles-Lettres [online], aibl.fr, 2015 [dostęp 2015-08-02] (fr.).
  • L’Année épigraphique , [w:] L’Année épigraphique, Mireille Corbier, anneeepigraphique.msh-paris.fr, 2015 [dostęp 2015-07-31] (fr.).
  • René Cagnat, [w:] Christa Kirsten (red.), Die Altertumswissenschaften an der Berliner Akademie. Wahlvorschläge zur Aufnahme von Mitgliedern von F.A. Wolf bis zu G. Rodenwaldt, Herta Battré, Ilse Nossler (red.), Heinz Kreissig, Studien zur Geschichte der Akademie der Wissenschaften der DDR, T. 5, Berlin: Akademie-Verlag, 1985, s. 128–129, OCLC 14520556 (niem.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]