Rewolwer Nagant wz. NG 30
_(cropped).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Fabryka Broni w Radomiu |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja |
1931–1935 |
| Wyprodukowano |
ok. 19.000 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,62 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
7 nabojów |
| Wymiary | |
| Długość |
230 mm |
| Długość lufy |
114 mm |
| Masa | |
| broni |
0,75 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
ok. 280 m/s |
| Energia pocz. pocisku |
ok. 270 J |
| Zasięg skuteczny |
ok. 50 m |
Rewolwer Nagant wz. NG 30 – polski rewolwer służbowy kalibru 7,62 mm, licencyjna odmiana rewolweru Nagant wz. 1895, produkowana w okresie międzywojennym przez Fabrykę Broni w Radomiu[1].
Polska Policja Państwowa posiadała w latach 20. różne wzory broni, w tym liczne belgijskie rewolwery Nagant wz. 1895, produkowane także w Rosji. W 1927 roku rewolwer Nagant zwyciężył w ankiecie przeprowadzonej w policji na przyszłą typową broń służbową[1]. W konsekwencji, 8 lutego 1929 Komenda Główna Policji zdecydowała zamówić 30.000 rewolwerów tego modelu, ponadto zainteresowane nimi było Ministerstwo Poczty i Telegrafu[1]. Produkcję broni na linii zakupionej w Belgii uruchomiono w Fabryce Broni w Radomiu, wchodzącej w skład Państwowych Wytwórni Uzbrojenia[1]. Polskie rewolwery różniły się m.in. lufą skróconą do 114 mm, masą, podstawą muszki i kształtem główki rozładownika i kurka[1]. Zasilany był z magazynka bębenkowego na 7 nabojów. Wyprodukowano 7166 rewolwerów w latach 1931–1935[2].
Przewidywano, że do 1933 roku fabryka wyprodukuje 30 000 sztuk, a produkcja dojdzie do 2000 sztuk miesięcznie[1][3]. Była ona jednak znacznie wolniejsza, co spowodowało, że Policja ostatecznie zamówiła tylko 15 700 sztuk[3]. Do 1939 roku wyprodukowano ok. 19 000 rewolwerów Nagant, z tego 15 700 dostarczono dla Policji Państwowej (4000 w 1932, 8000 w 1933 i 3700 w 1937)[3]. Ich cena dla Policji wynosiła po 98,90 zł (była wysoka w porównaniu z innymi wzorami broni)[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 159. ISBN 83-86028-01-7.
- Zbigniew Gwóźdź, Piotr Zarzycki: Polskie konstrukcje broni strzeleckiej. Warszawa: SIGMA NOT, 1993, s. 71-74. ISBN 83-85001-69-7.