Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Nadrząd | |||
(bez rangi) | Mesoeucrocodylia | ||
(bez rangi) | Neosuchia | ||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Rhabdognathus | ||
Gatunki | |||
|
Rhabdognathus – rodzaj krokodylomorfa z rodziny Dyrosauridae żyjącego od późnej kredy do wczesnego paleocenu na obecnych terenach Afryki. Został opisany w 1930 roku przez Swintona w oparciu o kilka fragmentów żuchwy pochodzących z paleoceńskich osadów w Nigerii. Kolejne szczątki żuchwy przypisali do tego rodzaju Halstead i Middleton w 1976 roku, a w 1980 Éric Buffetaut opisał pierwsze skamieniałości czaszki[1]. W 2002 roku Christopher Brochu i współpracownicy opisali puszkę mózgową, którą wstępnie przypisali do Rhabdognathus[2]. Ze względu na fragmentaryczność holotypu zaliczenie innych szczątków czaszki do rodzaju Rhabdognathus nie mogło być całkowicie pewne[1]. W 2007 roku Stéphane Jouve przeanalizował wszystkie znane skamieniałości należące do Rhabdognathus i opisany przez Swintona R. rarus uznał za nomen dubium, jednak utrzymał go jako gatunek typowy, stwierdzając, że – mimo iż niediagnostyczny na poziomie gatunkowym – pozwala na odróżnienie Rhabdognathus od innych rodzajów. Jouve nazwał także dwa nowe gatunki – R. aslerensis i R. keiniensis – a kolejny, R. compressus, został przeniesiony do rodzaju Congosaurus w oparciu o budowę zębodołów, sugerującą, że jest on bliżej spokrewniony z C. bequaerti[3].
Rhabdognathus miał długi pysk, stanowiący około 73% długości całej czaszki[4]. Według Jouve'a, Bouyi i Amaghzaza (2005) długość ciała dorosłego osobnika R. rarus wynosiła 4,5–5 m[5], a według Hastingsa i współpracowników (2010) R. keiniensis dorastał do 4,72–5,44 m[6]. Większość analiz filogenetycznych sugeruje, że Rhabdognathus był zaawansowanym przedstawicielem Dyrosauridae[1]. Przez długi czas wszystkie znane skamieniałości krokodylomorfów należących do tego rodzaju znane były z paleocenu – skały, z których pochodzi puszka mózgowa opisana przez Brochu i współpracowników, oceniono na mastrycht lub paleocen, jednak hipoteza o ich paleoceńskim pochodzeniu została uznana za bardziej prawdopodobną[2]. Dwie czaszki odkryte w Mali wydobyto jednak z osadów jednoznacznie datowanych na mastrycht, co dowodzi, że R. aslerensis i R. keiniensis oddzieliły się od siebie oraz od Hyposaurus jeszcze w mezozoiku[1].