Rhagonycha nigriceps | |||
(Waltl, 1838) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj |
Rhagonycha s.str. | ||
Gatunek |
Rhagonycha (Rhagonycha) nigriceps | ||
Synonimy | |||
|
Rhagonycha nigriceps – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1838 roku przez Josepha Waltla pod nazwą Cantharis nigriceps[1].
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 7,5 do 11 mm. Głowę ma całą czarną lub w tylnej części czarną, a w pozostałej żółtobrązową. Czułki są ubarwione ciemno z żółtobrązowym członem podstawowym i mają człon trzeci znacznie dłuższy od drugiego. Na głowie brak jest guzka między nasadami czułków. Przedplecze ma zaokrągloną krawędź przednią, niezaostrzone kąty tylne i niewklęsłą krawędź tylną. Ubarwione jest jednolicie pomarańczowo. Pokrywy są żółtobrązowe. Spód ciała jest czarny. Odnóża bywają żółtobrązowe lub czarne i mają rozdwojone wierzchołki wszystkich pazurków. Genitalia samca mają edeagus zaopatrzony w tarczkę grzbietową[2].
Owad głównie górski[2], obecny też na pogórzach. Rozmieszczony jest na rzędnych od 400 m n.p.m. do około 2400 m n.p.m. Osobniki dorosłe obserwuje się od maja do sierpnia ze szczytem pojawu w lipcu[3].
Gatunek palearktyczny, znany z Hiszpanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii[4], Serbii, Grecji[5], Turcji[1] i Iranu[3]. W Polsce podawany jest z Pienin, Beskidu Sądeckiego, Gór Sanocko-Turczańskich i Bieszczadów[6]. Niepewne dane pochodzą z Tatr[5].