Pełna nazwa |
Associazione Sportiva Dilettantistica Riccione Calcio 1929 |
---|---|
Przydomek |
Perla Verde |
Barwy |
|
Data założenia | |
Data rozwiązania | |
Data reaktywacji | |
Liga | |
Państwo | |
Stadion |
Campo Comunale Menaggio |
Prezes |
Giampaolo Pascucci |
Trener |
Gabriele Cardini |
Riccione Calcio 1926 – włoski klub piłkarski z siedzibą w miejscowości Riccione w regionie Emilia-Romania.
Klub założono 1921 roku z inicjatywy animatora sportu Luigiego Angeliniego jako US Riccionese[1][2]. Sekcja piłkarska początkowo występowała pod szyldem Sporting Club Biagio Nazzaro, nazwanym tak na cześć tragicznie zmarłego w 1922 roku kierowcy wyścigowego Biagio Nazzaro[2][3]. W sezonie 1926/27 Riccione po raz pierwszy wzięło udział w oficjalnych rozgrywkach, występując przez rok w Terza Divisione Emilia-Romagna. W 1931 roku podczas meczu ligowego przeciwko US Argentana doszło do bójki między zawodnikami, co spowodowało zamieszki wśród kibiców, podczas których pobito arbitra[2]. Na klub nałożono roczną dyskwalifikację i grzywnę pieniężną, po których ogłoszono zakończenie działalności[2]. W pomoc zaangażowało się Dopolavoro Sportivo del Fascio, które po spłaceniu długów przejęło zarządzanie nad stowarzyszeniem[2]. Klub w latach 30. XX wieku miał charakter rekreacyjny i nie brał udziału w rozgrywkach pod egidą FIGC, przez co pod koniec dekady jego działalność zanikła[2]. W 1940 roku reaktywowano stowarzyszenie pod nazwą Calcio Riccione i obrano obowiązujące do dziś barwy strojów: biel i błękit. W pierwszej połowie lat 40. XX wieku klub funkcjonował epizodycznie, zaliczając dwa niepełne sezony w Prima Divisione Emilia-Romagna[2]. W sezonie 1945/46 Calcio Riccione rozpoczęło rywalizację w Serie C, regularnie biorąc od tej pory udział w rozgrywkach ligowych[1]. W latach 1973-78, który to okres uznaje się za najlepszy w historii, Riccione nieprzerwanie występowało w Serie C[1]. W sezonie 1977/78 klub w wyniku przeprowadzonej reformy systemu ligowego został zdegradowany do Serie C2, zapoczątkowując trwający kilkadziesiąt lat regres sportowy[1].
W latach 1993–2010 klub był sponsorowany przez firmę obuwniczą Valleverde, która widniała w jego nazwie[1]. W okresie tym zespół występował głównie na V szczeblu rozgrywkowym, spędziwszy również dwa lata w VI lidze (2007–2009). Po zakończeniu sezonu 2009/10, w wyniku konfliktu w zarządzie i niespłaconych wierzytelności, klub został rozwiązany[1]. Prezes Paolo Croatti, będący właścicielem licencji i tytułów sportowych, przeniósł zespół do Rimini i zarejestrował go pod nazwą Real Rimini FC, przystępując do rozgrywek Serie D[4][5]. Klub funkcjonował w latach 2010–2012, po czym został zlikwidowany[6]. Rodzina Batani, jedni z akcjonariuszy Valleverde Riccione FC, wykupiła przed sezonem 2010/11 licencję ASD Del Conca na grę w Eccellenzy i po fuzji z ASAR Riccione utworzyła ASD Riccione 1929[1][7]. Twór uzyskał akceptację kibiców i władz miasta Riccione, jako kontynuator tradycji US Riccionese i rozpoczął grę na poziomie Eccellenza Emilia-Romagna[1]. W 2011 roku ASD Riccione 1929 z pierwszego miejsca w grupie B uzyskało promocję do Serie D[1]. W sezonie 2011/12 klub rywalizował w grupie F[8], w której zmierzył się dwukrotnie z Realem Rimini FC (6:0 i 2:0)[9][10].
Na przełomie 2011 i 2012 roku rodzina Batani zaczęła stopniowo rezygnować ze sponsorowania zespołu[11][12]. Było to wynikiem sporu na tle organizacyjnym z prezesem Lauro Gallim oraz brakiem zadowalających wyników sportowych[11][13]. Ich miejsce w zarządzie zajął Paolo Croatti, co spowodowało cofnięcie gwarancji finansowych pozostawionych przez Batanich i pogłębiło chaos organizacyjny[11][14]. 2 września 2012 na inaugurujący sezon Serie D mecz przeciwko AC Tuttocuoio 1957 stawiły się dwie drużyny - jedna reprezentowana przez Croattiego, kolejna przez Galliego[11][15]. Spotkanie odwołano i zweryfikowano jako walkower 3:0 dla AC Tuttocuoio 1957, ponadto ukarano ASD Riccione grzywną i jednym punktem ujemnym[15][14]. Działania zarządu spotkały się z dezaprobatą władz Riccione, ze względu na narażenie na szwank wizerunku miasta[4]. Organ zarządzający rozgrywkami, po rozpatrzeniu sprawy, przyznał prawo do kierowania spółką Paolo Croattiemu[15]. W sezonie 2012/13 klub przegrał 9 pierwszych spotkań, w tym 0:12 przeciwko ASD Mezzolara i utrzymał się w lidze po zwycięstwie w fazie play-out[16].
W sezonie 2013/14 Riccione otrzymało kary w łącznej wysokości 10 ujemnych punktów i przegrało 28 z 34 rozegranych spotkań, ośmiokrotnie tracąc co najmniej 8 bramek[17]. Prezes Paolo Croatti wraz z Lauro Gallim zostali zawieszeni przez FIGC w działalności piłkarskiej za nieprawidłowości w zarządzaniu spółką[18]. Ze względu na złą kondycję finansową brakowało funduszy na opłacenie zgrupowań, dojazdów na mecze i wynajmu Stadio Italo Nicoletti, co wymusiło oddanie trzech spotkań walkowerem[19][20]. Przez pewien okres piłkarze Riccione zmuszeni byli występować w strojach wypożyczonych od AC Bellaria Igea Marina[19][20]. Z nadejściem 2014 roku z zespołu odeszła większość graczy, co spowodowało problemy ze skompletowaniem składu[19][20]. Rozgrywki zakończyły się zajęciem ostatniego miejsca w grupie D i spadkiem z Serie D, po którym ogłoszono upadłość[4][21]. Za sprawą stowarzyszenia kibicowskiego La Mia Calcio Riccione klub reaktywował się jako UC Riccione i przystąpił do rozgrywek Terza Categoria Rimini 2014/15[21][22]. UC Riccione z powodu wysokich kosztów użytkowania opuściło dotychczasowy obiekt Stadio Italo Nicoletti i przeniosło się na Campo Comunale Menaggio.
Barwami ASD Riccione 1929 są kolory biały i błękitny.
Klub rozgrywa swoje mecze na Campo Comunale Menaggio, zlokalizowanym przy Via Brunate 11 w zachodniej części Riccione.