Ricky Burns

Ricky Burns

Pseudonim	Rickster
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1983 Bellshill
Obywatelstwo	Szkocja
Wzrost	178 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	lekka
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	51
Zwycięstwa	43
Przez nokauty	16
Porażki	7
Remisy	1
Bilans walk aktualny na 6 lipca 2018.

Ricky Burns (ur. 13 kwietnia 1983 w Bellshill) – brytyjski (szkocki) bokser, były mistrz świata kategorii junior lekkiej i lekkiej federacji WBO.

Kariera zawodowa

Karierę zawodową rozpoczął 20 października 2001. Do maja 2010 stoczył 30 walk, z których wygrał 28 a 2 przegrał. W tym okresie zdobył tytuł mistrza Commonwealthu w wadze junior lekkiej, który obronił trzykrotnie.

4 września 2010 w Glasgow stanął przed szansą zdobycia tytułu mistrza świata organizacji WBO w wadze junior lekkiej. Pokonał, jednogłośnie na punkty broniącego tytułu, dotąd niepokonanego, Portorykańczyka Romána Martíneza i został nowym mistrzem świata^[1]. W pierwszej obronie tytułu, 4 grudnia, pokonał jednogłośnie na punkty Norwega Andreasa Evensena^[2].

12 marca 2011 w kolejnej obronie tytułu pokonał przez TKO w 7r Josepha Laryea z Ghany^[3]. W trzeciej obronie pasa, 16 lipca, zmierzył się z Anglikiem, byłym mistrzem WBO (poprzednikiem Martineza), Nicky Cookiem. Wygrał już w 1r z powodu kontuzji przeciwnika^[4]. We wrześniu podjął decyzję o rezygnacji z tytułu i przejściu do wagi lekkiej^[5]. 5 listopada, w Londynie, wygrał jednogłośnie na punkty z Australijczykiem Michaelem Katsidisem zdobywając wakujący tytuł tymczasowego mistrza WBO w wadze lekkiej^[6].

W styczniu 2012 został mistrzem pełnoprawnym gdy Juan Manuel Márquez został pozbawiony przez federację WBO pasa mistrzowskiego^[7]. W pierwszej obronie tytułu, 10 marca, zwyciężył jednogłośnie na punkty Paulusa Mosesa z Namibii^[8] a następnie 22 września przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Anglika Kevina Mitchella^[9].

9 maja 2015 w Hidalgo w Teksasie przegrał jednogłośnie na punkty 117:109, 116:110 i 116:110 z Amerykaninem Omarem Figueroa Jr. (25-0-1, 18 KO)^[10].

1 sierpnia 2015 w Hull pokonał przez techniczny nokaut w piątej rundzie Princa Ofotsu (15-5, 11 KO)^[11].

Przypisy

1. Burns shocs Martinez. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-08)]. (Fightnews.com) [dostęp 25-09-2011]
2. Burns still WBO 130lb champion. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-07)]. (Fightnews.com) [dostęp 25-09-2011]
3. Burns retains WBO title. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-13)]. (Fightnews.com) [dostęp 25-09-2011]
4. Burns retains WBO 130lb title. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-18)]. (Fightnews.com) [dostęp 25-09-2011]
5. Ricky Burns Update (Fightnews.com) [dostęp 25-09-2011]
6. Burns outpoints Katsidis. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-08)]. (Fightnews.com) [dostęp 08-11-2011]
7. Marquez pozbawiony pasa, Burns nowym mistrzem WBO. (ringpolska.pl). (pol.). [dostęp 26-01-2012]
8. Burns obronił tytuł (Bokser.org) [dostęp 11-03-2012]
9. Burns zastopował Mitchella! (Bokser.org) [dostęp 23-09-2012]
10. Figueroa Jr pokonuje Burnsa i pozostaje niepokonany. Bokser.org, 9 maja 2015. [dostęp 2015-05-09]. (pol.).
11. Burns przełanał złą passę, udany rewanż n Rose′a. Bokser.org, 1 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-02]. (pol.).

Linki zewnętrzne

• Lista walk zawodowych Ricky Burnsa na boxRec.com