Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
12 stycznia 1938 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
37 min (80 min) |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Produkcja |
Józef Rosen |
Robert i Bertrand – polski film fabularny z 1938 roku. Przedwojenna komedia filmowa. Film powstał na podstawie wodewilu Johanna Nepomuka Nestroya. Pochodzi z niego kilka popularnych piosenek (Zakochany złodziej). Z oryginalnego filmu, trwającego nieco ponad 80 minut, w polskich zbiorach zachowało się jedynie 37 minut. Niemal kompletną kopię filmu odnaleziono w zbiorach Instytutu Polskiego w Londynie, który w lutym 2017 roku przekazał ją (wraz z innymi filmami) Filmotece Narodowej[1][2].
Irena - młoda, początkująca powieściopisarka z zamożnego domu - szuka natchnienia do napisania powieści kryminalnej. Na prowincji przypadkowo zaznajamiają się Bertrand, zredukowany urzędnik - obecnie zajmujący się obnośną sprzedażą krawatów i Robert, zawodowy sprzedawca takiego samego towaru. Zawierają doraźną spółkę handlową i w poszukiwaniu klientów trafiają na pobliskie wiejskie wesele. Podczas uroczystości weselnej giną pieniądze, a podejrzani o tę kradzież Robert i Bertrand trafiają do miejscowego aresztu, w którym ukryła się szukająca wrażeń Irena. Oni biorą ją za złodziejkę i starają się nawrócić ją na uczciwą drogę, a ona ma te same zamiary wobec nich. Co więcej, Bertrand zakochuje się w Irenie. Z wzajemnością.