Roman Hryhorczuk

Roman Hryhorczuk
Роман Григорчук
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Roman Josypowycz Hryhorczuk

Data i miejsce urodzenia

22 marca 1965
Kornicz

Wzrost

185 cm

Pozycja

napastnik/pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1983 Silmasz Kołomyja ? (?)
1986 Silmasz Kołomyja ? (?)
1987 Pokuttia Kołomyja ? (?)
1988 Prykarpattia Iwano-Frankowsk 34 (2)
1989 Nywa Brzeżany ? (25)
1990 Temp Szepietówka ? (23)
1991–1993 Prykarpattia Iwano-Frankowsk 111 (63)
1994 SKN St. Pölten 3 (0)
1994 Prykarpattia Iwano-Frankowsk 7 (1)
1995 Petrochemia Płock 14 (3)
1995–1996 Krywbas Krzywy Róg 26 (10)
1996–1997 Saturn Ramienskoje 29 (9)
1998–2001 Dinaburg Dyneburg (grający trener) 63 (30)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1998–1999 Dinaburg Dyneburg (asystent)
2000–2005 Dinaburg Dyneburg
2005–2009 FK Ventspils
2009 Metałurh Zaporoże
2009–2010 Metałurh Zaporoże
2010–2014 Czornomoreć Odessa
2014–2018 FK Qəbələ
2018–2020 FK Astana
2020–2021 Szachcior Soligorsk
2022– Czornomoreć Odessa
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Roman Josypowycz Hryhorczuk, ukr. Роман Йосипович Григорчук, (ur. 22 marca 1965 w Korniczu, w obwodzie iwanofrankowskim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika lub pomocnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej w Kołomyi. W 1983 rozpoczął karierę piłkarską w amatorskim zespole Silmasz Kołomyja. W 1987 został piłkarzem Pokuttia Kołomyja. W 1988 został zaproszony do profesjonalnego klubu Prykarpattia Iwano-Frankowsk. Strzelił tylko 2 gole i potem występował w drużynach amatorskich FK Brzeżany i Temp Szepietówka[1]. W 1991 wrócił do Prykarpattia Iwano-Frankowsk, w barwach którego strzelił 26 bramek w 46 meczach Wtoroj Niższej (III poziom) ligi Mistrzostw ZSRR. Dzięki dobrym wynikom w lidze radzieckiej pierwszy sezon w Mistrzostwach niepodległej Ukrainy klub rozpoczął w Wyszczej lidze. 7 marca 1992 roku zadebiutował w Wyszczej Lidze w meczu z Wołyniem Łuck (0:0). Na początku 1994 wyjechał do Austrii, gdzie bronił barw klubu SKN St. Pölten. Latem 1994 wrócił ponownie do Prykarpattia Iwano-Frankowsk. Wiosną 1995 występował w płockiej Petrochemii. Następnie powrócił na Ukrainę i sezon 1995/1996 rozpoczął w klubie Krywbas Krzywy Róg. Latem 1996 przeszedł do rosyjskiego Saturna Ramienskoje. W 1998 podpisał kontrakt z łotewskim klubem Dinaburg Dyneburg, w którym łączył funkcje piłkarza i trenera[2]. W tym klubie i zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze będąc piłkarzem Dinaburgu Dyneburg już pomagał trenować klub. W końcu 1999 został zatrudniony na stanowisku głównego trenera tej drużyny. W połowie 2005 roku zgodził się na propozycję pracować klubem FK Ventspils. Zdobył wiele sukcesów z zespołem i na początku 2008 przedłużył kontrakt do 2012 roku[3]. Jednak latem 2009 postanowił wrócić na Ukrainę, a w październiku 2009 objął stanowisko głównego trenera Metałurha Zaporoże[4]. Ale już 8 listopada 2009 opuścił klub nie potrafiąc dogadać się z kierownictwem Metałurha[5]. Po miesiącu klub uzgodnił warunki nowego kontraktu i Hryhorczuk powrócił do obowiązków trenerskich[6]. W maju 2010 po wygaśnięciu kontraktu klub i trener nie dogadali się o warunkach nowego kontraktu i ich drogi rozeszli się. 16 listopada 2010 podpisał kontrakt z Czornomorcem Odessa[7]. 16 grudnia 2014 za obopólną zgodą kontrakt został anulowany[8], a już 18 grudnia podpisał nowy kontrakt z azerskim FK Qəbələ. 28 maja 2018 opuścił azerski klub[9]. 1 czerwca 2018 został mianowany na stanowisko głównego trenera FK Astana[10]. 13 stycznia 2020 za obopólną zgodą kontrakt został rozwiązany[11]. 5 września 2020 stał na czele białoruskiego Szachciora Soligorsk[12].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie

[edytuj | edytuj kod]
FK Ventspils
FK Astana

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]