Rozchodnik kamczacki

Rozchodnik kamczacki
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	Saxifraganae
Rząd	skalnicowce
Rodzina	gruboszowate
Rodzaj	rozchodnik
Gatunek	rozchodnik kamczacki
	Nazwa systematyczna
	Phedimus kamtschaticus (Fisch.) 't Hart; H.'t Hart & U.Eggli (eds.), Evol. & Syst. Crassulac.: 168 (1995)
Synonimy
	Aizopsis florifera (Praeger) P.V.Heath; Aizopsis kamtschatica (Fisch.) Grulich; Aizopsis kurilensis (Vorosch.) S.B.Gontch.; Aizopsis takesimensis (Nakai) P.V.Heath; Phedimus florifer (Praeger) 't Hart; Phedimus takesimensis (Nakai) 't Hart; Sedum aizoon subsp. kamtschaticum (Fisch.) Fröd.; Sedum eooacombianum Praeger; Sedum floriferum Praeger; Sedum kamtschaticum Fisch.; Sedum kurilense Vorosch.; Sedum sikokianum subsp. kurilense (Vorosch.) Vorosch.; Sedum takesimense Nakai;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rozchodnik kamczacki (Phedimus kamtschaticus) – gatunek rośliny z rodziny gruboszowatych. Pochodzi z Azji (wschodnia część Rosji, Chiny, Japonia)^[4]. Jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina ozdobna. Ozdobne są również owoce.

Morfologia

Pokrój: Bylina o płożących się, zimozielonych, mięsistych pędach. Dorasta do 10–20 cm wysokości.
Liście: Ulistnienie skrętoległe, blaszki mięsiste, lancetowate i wyraźnie ząbkowane.
Kwiaty: 5-płatkowe, żółte, liczne.

W uprawie oprócz typowej formy gatunku występują odmiany, np. 'Variegatum' o biało obrzeżonych liściach, 'Weihenstphaner Gold' o pędach wspinających się i kwiatach przebarwiających się podczas przekwitania na pomarańczowo^[5].

Zastosowanie i uprawa

Nadaje się do ogrodów skalnych, szczególnie na murki i skarpy. W miejscach słonecznych i suchych rozchodnik ten może być użyty zamiast trawy do zazielenienia mniejszych powierzchni jako roślina okrywowa. Najlepiej rozmnażać go poprzez sadzonki, można też poprzez nasiona. Rozsadzać można go przez cały rok. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, natomiast wymaga stanowiska słonecznego. Jako sukulent dobrze znosi suszę.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-11] (ang.).
↑ ^a ^b Phedimus kamtschaticus (Fisch.) 't Hart, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-25] .
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
↑ GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-11] (ang.).

[powo-3] Phedimus kamtschaticus (Fisch.) 't Hart, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-25] .

[4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].

[5] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]