Russell Ingall

Russell Ingall
Ilustracja
Russell Ingall w 2006 roku
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1964
Wielka Brytania

Sukcesy

2005: V8 Supercars (mistrz)
1995, 1997: Bathurst 1000 (zwycięzca)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Russell Ingall (ur. 24 lutego 1964 w Wielkiej Brytanii) – australijski kierowca wyścigowy startujący w wyścigach V8 Supercars. Mistrz tej serii w roku 2005 oraz dwukrotny zwycięzca prestiżowego wyścigu Bathurst 1000 rozgrywanego w ramach tej serii.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Ingall rozpoczął ściganie od kartingu w wieku 12 lat. Odnosił w nim sporo sukcesów na arenie krajowej, a później kontynuował starty w Europie. Kolejnym krokiem w karierze była Formuła Ford. W 1990 został mistrzem Australii w tej serii, a następnie ponownie wyjechał do Europy kontynuować starty w jej brytyjskim odpowiedniku zdobywając tam tytuł wicemistrzowski. W 1992 startował w niemieckiej Formule 3, a rok później ponownie wystartował w brytyjskiej Formule Ford, tym razem zostając jej mistrzem. Po sezonie 1993 powrócił do Australii nie mając funduszy na dalsze kontynuowanie europejskiej kariery.

W pierwszej części sezonu 1994 startował w japońskiej Formule 3, a w dalszej jego części wystartował w dwóch niepunktowanych, ale bardzo prestiżowych, długodystansowych wyścigach V8 Supercars (wtedy jeszcze pod nazwą Australian Touring Car Championship) w zespole Wayne'a Gardnera.

W 1995 roku wystartował w brytyjskiej Formule Renault zajmując w niej trzecie miejsce, a na zakończenie sezonu ponownie pojawił się w Australii na długodystansowych wyścigach V8 Supercars i odniósł zwycięstwo w wyścigu Bathurst 1000 w parze z Larrym Perkinsem. Od następnego sezonu startował już w pełnym cyklu V8 Supercars i odniósł pierwsze zwycięstwo podczas rundy na torze Calder Park, a w 1997 zajął 3. miejsce w klasyfikacji i po raz drugi wygrał wyścig Bathurst 1000 (ponownie w parze z Perkinsem).

Przez kolejne pięć lat kontynuował starty Holdenem Commodore w zespole Perkins Engineering trzykrotnie zdobywając tytuł wicemistrzowski (w 1998, 1999 i 2001).

W 2003 przeniósł się do obozu Forda - zespołu Stone Brothers Racing i rok później po raz czwarty zdobył tytuł wicemistrzowski. W 2005 roku w końcu udało mu się zdobyć tytuł mistrza serii V8 Supercars. Kolejne dwa lata były słabsze w jego wykonaniu i z końcem sezonu 2007 ogłosił, że powraca do Holdena i będzie ścigał się w zespole Paul Morris Motorsport.

W nowym zespole, określanym także jako Supercheap Auto Racing ze względu na głównego sponsora nie odnosił już zwycięstw, ale nadal był liczącym się kierowcą w stawce. W sezonach 2008 i 2009 zajmował dziewiąte miejsca w klasyfikacji generalnej. Po słabym sezonie 2011, przeniósł się wraz z głównym sponsorem do zespołu Walkinshaw Racing. Spędził w nim dwa lata osiągając miejsca w połowie stawki. W trakcie sezonu 2013 zapowiadał, że będzie to jego ostatni z regularnymi startami. Jednak otrzymał ofertę z zespołu Lucas Dumbrell Motorsport i wystartował w ich barwach w 2014[1].

W 2015 zajął się komentowaniem wyścigów V8 Supercars. Wystartował jednak w wyścigach długodystansowych w dalszej części sezonu zastępując najpierw kontuzjowanego Jamesa Courtneya[2] (wyścigi Sandown i Bathurst), a następnie Chaza Mosterta[3] (w Surfers Paradise).

Starty w karierze

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Seria Zespół Starty PP Zwyc. Punkty Pozycja
1988 Australian Formula Ford Championship 8.
1989 Australian Formula Ford Championship 2.
1990 Australian Formula Ford Championship 1.
1991 British Formula Ford Championship 4 239 2.
1992 Niemiecka Formuła 3 Opel Team Schübel 24 0 0 95 9.
1993 British Formula Ford Championship Van Diemen 13 260 1.
1994 Japońska Formuła 3 Navi Connection Racing 6 0 0 5 11.
1995 Brytyjska Formuła Renault 133 3.
1996 Australian Touring Car Championship Perkins Engineering 20 183 6.
Australian Super Touring Championship Phoenix Motorsport 4 0 0 18 12.
1997 Australian Touring Car Championship Perkins Engineering 30 0 4 572 3.
1998 Australian Touring Car Championship Perkins Engineering 29 0 7 942 2.
1999 V8 Supercar Championship Series Perkins Engineering 34 1804 2.
2000 V8 Supercar Championship Series Perkins Engineering 953 9.
2001 V8 Supercar Championship Series Perkins Engineering 30 1 2 2875 2.
2002 V8 Supercar Championship Series Perkins Engineering 29 0 1 973 9.
2003 V8 Supercar Championship Series Stone Brothers Racing 22 0 3 1701 7.
2004 V8 Supercar Championship Series Stone Brothers Racing 26 0 1 1936 2.
2005 V8 Supercar Championship Series Stone Brothers Racing 30 0 2 1922 1.
2006 V8 Supercar Championship Series Stone Brothers Racing 34 0 0 2708 8.
2007 V8 Supercar Championship Series Stone Brothers Racing 37 0 0 311 11.
2008 V8 Supercar Championship Series Paul Morris Motorsport 38 0 0 2236 9.
2009 V8 Supercar Championship Series Paul Morris Motorsport 29 0 0 2048 9.
2010 V8 Supercar Championship Series Paul Morris Motorsport 27 0 0 1967 12.
2011 International V8 Supercars Championship Paul Morris Motorsport 29 0 0 1514 20.
2012 International V8 Supercars Championship Walkinshaw Racing 30 0 0 1935 13.
2013 International V8 Supercars Championship Walkinshaw Racing 35 0 0 1556 15.
2014 International V8 Supercars Championship Lucas Dumbrell Motorsport 38 0 0 1510 18.
2015 International V8 Supercars Championship Holden Racing Team 2 0 0 414 40.
Prodrive Racing Australia 2 0 0

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Stefan Bartholomaeus: Ingall announces full-time LDM drive. speedcafe.com, 2014-02-04. [dostęp 2016-06-26]. (ang.).
  2. ↑ Stefan Bartholomaeus: Ingall to replace Courtney for Sandown 500. speedcafe.com, 2015-08-28. [dostęp 2016-06-26]. (ang.).
  3. ↑ Stefan Bartholomaeus: Ingall confirmed for Prodrive Gold Coast start. speedcafe.com, 2015-10-17. [dostęp 2016-06-26]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]