Ryszard Tomczyk (polityk)

Ryszard Tomczyk
Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1959
Bierzwnik

Poseł IV kadencji Sejmu
Okres

od 29 lipca 2003
do 18 października 2005

Przynależność polityczna

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Ryszard Władysław Tomczyk (ur. 17 sierpnia 1959 w Bierzwniku) – polski polityk, historyk, nauczyciel akademicki i samorządowiec, profesor nauk humanistycznych, profesor Uniwersytetu Szczecińskiego, poseł na Sejm IV kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 80. był podejrzany o rozpowszechnianie ulotek antykomunistycznych, a także o przynależność do nielegalnej w czasach komunistycznych organizacji[1]. W stanie wojennym w lipcu 1982 aresztowany za rozpowszechnianie ulotek; zwolniony w następnym miesiącu, gdy prokurator umorzył postępowanie, uznając zarzucany czyn za „znikomo społecznie niebezpieczny”[2]. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Szczecinie. Doktoryzował się na Uniwersytecie Szczecińskim, na którym był zatrudniony jako adiunkt. Pracował w Zakładzie Historii Państwa i Prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, na którym się habilitował. Następnie został pracownikiem Instytutu Historii i Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Szczecińskiego. Doszedł do stanowiska profesora tej uczelni. W 2019 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[3].

Od 1994 był także wójtem gminy Bierzwnik. W latach 2002–2003 był radnym sejmiku zachodniopomorskiego i członkiem zarządu województwa.

Od 2003 sprawował mandat posła na Sejm IV kadencji z okręgu koszalińskiego, wybranego z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W parlamencie zastąpił Ryszarda Ulickiego. Zasiadał w Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz sejmowej komisji śledczej ds. prywatyzacji PZU. W 2005 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję, rok później bezskutecznie kandydował do sejmiku zachodniopomorskiego, mandat objął w 2009 (w miejsce Józefa Falińskiego). W 2010 bezskutecznie ubiegał się o reelekcję[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 2016 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi[5].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Ukraińskie Zjednoczenie Narodowo-Demokratyczne 1925–1939, Szczecin 2006.
  • Galicyjska Rusko-Ukraińska Partia Radykalna w latach 1890–1914, Szczecin 2007.
  • Radykałowie i socjaldemokraci. Miejsce i rola lewicy w ukraińskim obozie narodowym w Galicji 1890–1914, Szczecin 2007.
  • Socjaldemokraci ukraińscy i polscy. Z dziejów współpracy, Warszawa 2007.
  • Ukraińska Partia Radykalna w II Rzeczypospolitej 1918–1926, Szczecin 2007.
  • Myśl Mocarstwowa. Z dziejów młodego pokolenia II Rzeczypospolitej, Szczecin 2008.
  • Między Wiedniem a Lwowem. Szkice z historii administracji w Austrii, Szczecin 2010.
  • Urzędnicy cywilni w Austrii 1740–1918. Studia z historii prawa i administracji, Szczecin 2012.
  • Zmiany w nauczaniu prawa w monarchii habsburskiej. Początki wykładu uniwersyteckiego z historii prawa austriackiego, „Edukacja Humanistyczna”, Nr 30, 2014[6].
  • Cmentarz Janowski we Lwowie (współautor Barbara Patlewicz), Szczecin 2016.
  • Cmentarz Janowski we Lwowie. Polskie dziedzictwo narodowe (współautor Barbara Patlewicz), t. I–II, Szczecin 2017.
  • Od świtu do zmierzchu: cmentarze metropolii lwowskiej (współautor Barbara Patlewicz), Szczecin 2021.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2022-06-20].
  2. ↑ Polskie Miesiące: Grudzień 1981: Sprawy karne: 6485. polskiemiesiace.ipn.gov.pl. [dostęp 2022-08-03].
  3. ↑ M.P. z 2019 r. poz. 1038
  4. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2020-05-17].
  5. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 336
  6. ↑ Zmiany w nauczaniu prawa w monarchii habsburskiej. Początki wykładu uniwersyteckiego z historii prawa austriackiego. „Edukacja Humanistyczna”. Nr 30, s. 73–88, 2014. ISSN 1507-4943. [dostęp 2024-07-21]. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]